Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل سموئیل 14 Bible Online

اوّل سموئیل 14 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل سموئیل 14

¹یک روز یوناتان به جوانی که اسلحۀ او را حمل می‌کرد، گفت: «بیا تا به اردوگاه فلسطینیان که در آن‌طرف است برویم.» امّا او از این موضوع به پدر خود شائول چیزی نگفت.

²شائول در نزدیکی جِبعَه در مغرون، زیر یک درخت انار اردو زده بود. در آنجا حدود شش‌صد نفر از سربازانش با او بودند

³در بین مردان او اَخیّای کاهن حضور داشت. اَخیّا پسر اَخیطوب برادر ایخابود، پسر فینِحاس و نوۀ عیلی بود. وی کاهن خداوند در شیلوه بود و ایفود [۴]کاهنان را با خود داشت. مردم نمی‌دانستند که یوناتان آنجا را ترک کرده است.

⁴یوناتان برای این‌که به استحکامات نظامی فلسطینیان برسد، می‌بایست از گذرگاه باریکی که بین دو صخرۀ تیز به نام‌های بوصیص و سِنَّه بود، بگذرد.

⁵یکی از آن دو صخره به‌طرف شمال، مقابل مخماس و دیگری به‌طرف جنوب، مقابل جِبعَه قرار داشت.

⁶یوناتان به جوان همراه خود گفت: «بیا تا به اردوگاه این فلسطینیان کافر برویم. شاید خداوند ما را کمک بکند، زیرا هیچ‌چیز، کم یا زیاد، نمی‌تواند خداوند را از دادن پیروزی به ما باز دارد.»

⁷سلاحدارش گفت: «هرچه صلاح می‌دانی بکن؛ من با نظر تو موافقم.»

⁸یوناتان گفت: «پس بیا به آنجا برویم. ما خود را به آن‌ها نشان خواهیم داد.

⁹اگر گفتند، 'حرکت نکنید تا ما نزد شما بیاییم'، ما در جای خود می‌ایستیم و نزد آن‌ها نمی‌رویم.

¹⁰امّا اگر گفتند که نزد آن‌ها برویم، در‌آن‌صورت می‌رویم، زیرا این نشانۀ آن است که خداوند آن‌ها را به دست ما تسلیم کرده است.»

¹¹پس آن‌ها خود را به سپاه فلسطینیان نشان دادند و فلسطینیان گفتند: «عبرانیان را ببینید که از غارهایی که در آن‌ها پنهان شده بودند، بیرون آمده‌اند.»

¹²پس آن‌ها یوناتان و سلاحدارش را صدا کرده گفتند: «اینجا بیایید تا چیزی را به شما نشان بدهیم.» یوناتان به سلاحدار خود گفت: «پشت سر من بیا، خداوند آن‌ها را به دست ما تسلیم کرده است.»

¹³یوناتان به حالت سینه‌خیز در‌حالی‌که سلاحدارش پشت سرش می‌آمد، نزد آن‌ها بالا رفته به فلسطینیان حمله کرد. یوناتان آن‌ها را به زمین می‌انداخت و جوان همراهش که پشت سرش بود، آن‌ها را می‌کُشت.

¹⁴در همان حملۀ اوّل، یوناتان و سلاحدارش در حدود بیست نفر از آن‌ها را در یک جریب زمین هلاک کردند.

¹⁵تمام فلسطینیان چه در اردوگاه و چه در بیرون و حتّی سربازان از ترس به لرزه افتادند. در آن هنگام زلزلۀ شدیدی رخ داد و آن‌ها را بیشتر به وحشت انداخت.

¹⁶نگهبانان شائول در جِبعَۀ بنیامین دیدند که سپاه عظیم فلسطینیان سراسیمه به هر طرف می‌دوند.

¹⁷بنابراین شائول به همراهان خود گفت: «ببینید چه کسانی غایب هستند.» وقتی جستجو کردند، دیدند که یوناتان و کسی‌ که اسلحۀ او را حمل می‌کرد، حاضر نبودند.

¹⁸پس شائول به اَخیّای کاهن گفت که صندوق پیمان خداوند را نزد او بیاورد، زیرا در آن‌وقت صندوق خداوند نزد قوم اسرائیل بود.

¹⁹هنگامی‌که شائول با کاهن حرف می‌زد، اغتشاش در اردوی فلسطینیان شدیدتر شد و شائول به کاهن گفت: «صبر کن!»

²⁰آنگاه شائول و همراهانش همگی به جنگ رفتند و دیدند که فلسطینیان بر ضد یکدیگر شمشیر کشیده خودشان یکدیگر را می‌کشند.

²¹آن عدّه از عبرانیانی که قبلاً در اردوی فلسطینیان بودند به طرف‌داری از مردم اسرائیل که با شائول و یوناتان بودند، علیه فلسطینیان وارد جنگ شدند.

²²همچنین اسرائیلیانی که در کوهستان اِفرایِم خود را پنهان کرده بودند، وقتی خبر فرار فلسطینیان را شنیدند، ایشان را تعقیب کردند.

²³خداوند در آن روز قوم اسرائیل را پیروز ساخت و جنگ از حدود بِیت‌آون هم گذشت.

²⁴مردان اسرائیلی‌ در آن روز از گرسنگی ناتوان شده بودند، زیرا شائول آنان را قسم داده گفته بود: «لعنت بر کسی باد که دست به غذا بزند، پیش از آنکه من انتقام خود را از دشمنان بگیرم.» بنابراین آن روز هیچ‌کسی غذا نخورده بود.

²⁵مردم به جنگلی رسیدند و دیدند که عسل بر روی زمین جاری است

²⁶و در همه‌جای جنگل عسل به فراوانی پیدا می‌شد، ولی از ترس سوگندی که شائول خورده بود، کسی به آن دست نزد.

²⁷امّا یوناتان چون از فرمان پدر خود بی‌اطّلاع بود، نوک عصایی را که در دست داشت، به داخل کندوی عسل کرده آن‌ را خورد و حالش بهتر شد.

²⁸یکی از حاضرین به او گفت: «ما همگی از گرسنگی بی‌حال هستیم، چون پدرت گفته است، 'لعنت بر آن کسی‌ که امروز چیزی بخورد.'»

²⁹یوناتان جواب داد: «پدرم مردم را بیهوده به‌زحمت انداخته است. می‌بینی که فقط با چشیدن یک ذره عسل چقدر حالم بهتر شد.

³⁰بهتر می‌بود که پدرم به مردم اجازه می‌داد تا از غذایی که از دشمنان به دست آورده‌ بودند، بخورند؛ آنگاه می‌توانستند تعداد زیادتری از فلسطینیان را بکُشند.»

³¹آن روز مردم اسرائیل فلسطینیان را از مخماس تا ایلون تعقیب کرده می‌کُشتند و در اثر گرسنگی ضعیف شده بودند.

³²پس به حیواناتی که به غنیمت گرفته بودند حمله کرده گاوها و گوسفندان را سر می‌بریدند و گوشت آن‌ها را با خونش می‌خوردند.

³³کسی به شائول خبر داده گفت: «این مردم با خوردن خون در مقابل خداوند گناه می‌کنند.» شائول گفت: «شما خیانت کرده‌‌اید. حالا یک سنگ بزرگ را نزد من بغلطانید

³⁴و بعد رفته به مردم بگویید که گاوان و گوسفندان را به اینجا آورده بکُشند و بخورند، و با خوردن خونش، نزد خداوند گناه نکنند.» پس همه در آن شب گاوان را آورده در آنجا کشتند.

³⁵شائول برای خداوند قربانگاهی ساخت و این اوّلین قربانگاهی بود که برای خداوند بنا کرد.

³⁶سپس شائول گفت: «بیایید بر فلسطینیان شبیخون بزنیم و تا صبح هیچ‌کدام از آن‌ها را زنده نگذاریم.» مردم گفتند: «هرچه صلاح می‌دانی، بکن.» امّا کاهن گفت: «اوّل با خدا مشورت کنیم.»

³⁷شائول از خدا پرسید: «آیا به تعقیب فلسطینیان برویم؟ آیا به ما کمک خواهی کرد تا آن‌ها را مغلوب سازیم؟» امّا خدا در آن شب به او جوابی نداد.

³⁸بعد شائول به رهبران قوم گفت: «باید معلوم کنیم که چه کسی از ما مرتکب گناه شده است.

³⁹به نام خداوند که نجات‌دهندهٔ اسرائیل است، قسم می‌خورم که گناهکار باید کشته شود، حتّی اگر پسرم یوناتان باشد.» امّا کسی چیزی نگفت.

⁴⁰آنگاه شائول به قوم اسرائیل گفت: «همۀ شما آن‌طرف بایستید و یوناتان و من این‌طرف می‌ایستیم.» مردم جواب دادند: «تو هرچه صلاح می‌دانی، انجام بده.»

⁴¹شائول در دعا به خداوند گفت: «خداوندا، ای خدای اسرائیل، چرا به سؤال این بنده‌ات جوابی ندادی؟ آیا من و یوناتان گناهی کرده‌ایم یا گناه به گردن دیگران است؟ خداوندا، گناهکار را به ما نشان بده.» سپس قرعه انداختند، و قرعه به نام شائول و یوناتان درآمد.

⁴²طبق دستور شائول، بین خود او و یوناتان قرعه انداختند. این بار قرعه به نام یوناتان درآمد.

⁴³آنگاه شائول به یوناتان گفت: «راست بگو؛ چه کرده‌ای؟» یوناتان جواب داد: «کمی عسل را با نوک عصای دست خود گرفته خوردم. اینک برای مردن حاضرم.»

⁴⁴شائول گفت: «بلی، تو حتماً باید کشته شوی. خدا مرا بکُشد، اگر تو کشته نشوی.»

⁴⁵ولی سربازان به شائول گفتند: «آیا یوناتان که قوم اسرائیل را نجات داد، باید کشته شود؟ غیرممکن است! به نام خداوند قسم، نمی‌گذاریم حتّی یک تار موی او هم کم شود، زیرا امروز به‌وسیلهٔ او بود که خداوند معجزۀ بزرگی نشان داد.» به‌این‌ترتیب مردم شفاعت کرده یوناتان را از مرگ نجات دادند.

⁴⁶بعد شائول، فرمان بازگشت سپاه خود را صادر کرد و فلسطینیان هم به وطن خود بازگشتند.

⁴⁷وقتی شائول پادشاه اسرائیل شد، با همۀ دشمنان، از قبیل موآبیان، عَمونیان، اَدومیان، پادشاهان صوبَه و فلسطینیان جنگید و در همۀ جنگ‌ها پیروز شد.

⁴⁸او با شجاعت، تمام عمالیقیان را شکست داد و قوم اسرائیل را از دست دشمنان نجات داد.

⁴⁹شائول سه پسر داشت به نام‌های یوناتان، یِشْوی و مَلکیشوعَ. او همچنین دارای دو دختر بود. دختر بزرگش میرب و دختر کوچکش میکال نام داشت.

⁵⁰زن شائول، اَخینوعَم دختر اَخیمَعَص بود و فرماندۀ ارتش او، اَبنیر پسر نیر، عموی شائول بود.

⁵¹قِیس پدر شائول و نیر پدر اَبنیر هر دو پسران اَبیئیل بودند.

⁵²شائول در تمام دوران سلطنتش با فلسطینیان در جنگ بود و او هر شخص نیرومند و شجاعی را که می‌دید، به خدمت سپاه خود درمی‌آورد.