Read Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش اوّل سموئیل 26 Bible Online

اوّل سموئیل 26 - Today's Persian Version Revised مژده برای عصر جدید - ویرایش bible

اوّل سموئیل 26

¹چند نفر از اهالی زیف نزد شائول به جِبعَه آمده گفتند: «داوود در تپّۀ حَخیلَه که روبه‌روی بیابان است خود را پنهان کرده است.»

²پس شائول با سه هزار نفر از بهترین سربازان خود در تعقیب داوود به زیف رفت.

³او در تپّۀ حَخیلَه که در سر راه و در شرق بیابان بود، اردو زد. داوود هنوز در بیابان بود و وقتی‌که فهمید شائول به تعقیب او می‌آید،

⁴جاسوسانی را فرستاد و باخبر شد که شائول درواقع آنجا است.

⁵آنگاه داوود به اردوگاه شائول رفت و جایی ‌را که شائول و اَبنیر پسر نیر، فرمانده سپاه، در آنجا خوابیده بودند، پیدا کرد و دید که شائول در درون اردو در‌حالی‌که محافظین به دور او حلقه زده‌اند، خوابیده است.

⁶بعد داوود آمد و به اَخیمِلِک حِتّی و اَبیشای پسر صِرویَه، برادر یوآب گفت: «آیا کسی حاضر است که با من به اردوی شائول بیاید؟» اَبیشای جواب داد: «من می‌آیم.»

⁷پس داوود و اَبیشای هنگام شب به اردوی شائول رفتند و دیدند که شائول در خواب است و نیزه‌اش در بالای سرش بر زمین فرورفته است. اَبنیر و محافظین هم دور او خوابیده بودند.

⁸اَبیشای به داوود گفت: «‌خداوند امروز دشمن شما را به دست شما داد. حالا اجازه بفرما که او را با نیزۀ خودش به زمین بکوبم. فقط یک ضربه کافی است که او را بکُشم و ضربۀ دوّم لازم نیست.»

⁹داوود گفت: «تو نباید به او آسیبی برسانی! زیرا خداوند کسی را که دست خود را بر برگزیدۀ او دراز کند، مجازات خواهد کرد.

¹⁰به خداوند زنده سوگند که روزی خود خداوند او را هلاک خواهد کرد، یا اَجلش رسیده خواهد مُرد، و یا در جنگ کشته خواهد شد.

¹¹خدا نکند که من کسی را که خداوند پادشاه ساخته است، بکُشم! ولی یک کار می‌کنم؛ نیزه‌ای که بالای سرش است و کوزۀ آبش را برداشته از اینجا می‌رویم!»

¹²پس داوود نیزه و کوزۀ آب شائول را از بالای سرش برداشته به راه خود رفت. کسی ایشان را ندید و متوجّه آن‌ها نگردید و هیچ‌کس بیدار نشد، چون خداوند خواب سنگینی بر همه آورده بود.

¹³سپس داوود به‌طرف دیگر درّه رفت و در بالای تپّه در فاصلۀ دور و مطمئنی ایستاد.

¹⁴آنگاه رو به سپاه و اَبنیر پسر نیر کرده با صدای بلند گفت: «ای اَبنیر، صدای مرا می‌شنوی؟» او جواب داد: «این کیست که با فریاد خود پادشاه را بیدار می‌کند؟»

¹⁵داوود به اَبنیر گفت: «تو چگونه مردی هستی؟ سربازی بهتر از تو در تمام اسرائیل نیست. پس چرا از آقای خود، پادشاه به‌درستی نگهبانی نمی‌کنی؟ هم‌اکنون شخصی وارد اردوگاه شد تا آقای تو را بکُشد و تو باخبر نشدی.

¹⁶به خداوند قسم، تو باید کشته شوی چون از آقای خود که پادشاهِ برگزیدۀ خداوند است، به‌خوبی حفاظت نکردی. آیا می‌دانی که نیزه و کوزۀ آب پادشاه که بالای سرش بودند، کجا هستند؟»

¹⁷شائول صدای داوود را شناخت و پرسید: «پسرم داوود، آیا این تو هستی؟» داوود جواب داد: «بلی، سرورم، این من هستم.

¹⁸من چه کرده‌ام؟ گناه این خادم تو چیست که همیشه در تعقیبش هستی؟

¹⁹از پادشاه درخواست می‌کنم به عرض این بنده گوش بدهد. اگر خداوند تو را بر ضد من برانگیخته است، من قربانی می‌دهم تا بخشیده شوم و اگر دسیسۀ مردم باشد، لعنت خداوند بر ایشان باد! آن‌ها مرا از سرزمین خداوند بیرون کرده‌ به سرزمینی فرستاده‌اند که در آن فقط بُت‌های بیگانه را می‌توان پرستش کرد.

²⁰نگذار خون من در سرزمین بیگانگان و دور از حضور خداوند به زمین بریزد. چرا پادشاه اسرائیل به این بزرگی مانند کسی‌ که برای شکار یک کبک به کو‌ه‌ها می‌رود، به تعقیب من که پشۀ ناچیزی هستم، باشد؟»

²¹شائول گفت: «من اشتباه کردم؛ بازگرد پسرم، من دیگر آزاری به تو نخواهم رسانید، زیرا تو امروز از گرفتن جان من چشم‌پوشی کردی. رفتار من احمقانه بوده است و می‌دانم که خطای بزرگی از من سرزده است.»

²²داوود گفت: «نیزه‌ات نزد من است. یکی از محافظینت را بفرست تا آن‌ را برایت بیاورد.

²³خداوند هر‌کس را برحسب نیکی و وفاداری او پاداش می‌دهد. خداوند تو را امروز به دست من داد، امّا چون تو پادشاه برگزیدۀ خداوند هستی، من صدمه‌ای به تو نرساندم.

²⁴پس همان‌طور که من امروز از گرفتن جان تو چشم‌پوشی کردم، باشد که خداوند هم مرا از همهٔ مصیبت‌ها برهاند.»

²⁵شائول به داوود گفت: «پسرم، خدا تو را برکت دهد. تو در هرآنچه که انجام بدهی، موفّق خواهی شد.» آنگاه داوود به راه خود رفت و شائول هم به خانۀ خود برگشت.