Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar YUDİT 7 Bible Online

YUDİT 7 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

YUDİT 7

¹Ertesi gün Holofernes, tüm ordusuna ve ona katılan tüm yardımcı güçlere ordugahı dağıtıp Betulya üstüne yürümelerini, dağ geçitlerini tutup İsrailliler'e karşı seferberliğe girişmelerini buyurdu.

²Askerler o gün ordugahı dağıttılar. Savaşan askerler yüz yirmi bin piyade ve on iki bin atlıdan oluşuyordu. Ayrıca ordu eşyası ile ilgilenen çok sayıda yaya er bulunuyordu.

³Betulya yöresinde, pınarın yanındaki vadiye girdiler ve Dotan'dan Balbayim'e dek geniş bir savaş bölgesine yayıldılar. Ezdrelon'un karşısındaki Betulya'dan Kiyamon'a dek yerleştiler.

⁴İsrailliler bu kalabalığı görünce ürküntü duydular ve birbirlerine şöyle dediler: “Yakında tüm ülkeyi alev gibi yalayıp temizleyecekler. En yüksek doruklar, vadiler ve tepeler bile bu yükü kaldıramayacak!”

⁵Tüm erkekler silahlarına sarıldı; kalelerinde fenerler yaktılar ve geceleyin nöbet tuttular.

⁶İkinci gün Holofernes Betulya'daki İsrailliler'in gözü önünde atlılarını sağa sola yaydı.

⁷Kente giden bayırları inceledi, pınarları saptayıp ele geçirdi ve oralara nöbetçi koyup geri döndü.

⁸Esavoğulları'nın başkanları, Moavlılar'ın önderleri ve kıyı kesiminin generalleri Holofernes'e gelip şöyle dediler:

⁹“Efendimiz lütfen bizi dinlerse, kuvvetlerinde bir yitme olmayacaktır.

¹⁰İsrailliler kargılarından daha çok, yaşadıkları dağlık bölgelerin yüksekliğine güveniyorlar. Bu yüksek dağlara tırmanmak kesinlikle hiç de kolay değildir.

¹¹Böyle bir ortamda efendimiz onlarla meydan savaşına girişmezse, bir tek asker yitirmez.

¹²Askerlerinizle birlikte ordugahta kalın, bu arada hizmetçileriniz dağın eteklerindeki kaynağa el koysun.

¹³Çünkü Betulya halkı o kaynaktan suyunu sağlıyor. Bizler de en yakın dağ tepelerine tırmanıp herhangi birinin kentten ayrılmasını önleyecek ileri karakollar kuracağız.

¹⁴Eşleri ve çocuklarıyla açlıktan kırılacaklar ve herhangi bir kılıç darbesi yemeden evlerinin önündeki sokaklarda yığılıp kalacaklar.

¹⁵Barışçı önerilerinizi geri çevirmelerini ve size meydan okumalarını onlara pahalıya ödeteceksiniz.”

¹⁶Holofernes'le subayları söylenenleri beğendiler ve bu önerileri benimsediler.

¹⁷Böylece Moavlılar'dan bir bölükle birlikte beş bin Asurlu ilerlediler. Vadiye girip İsrailliler'in pınarlarına el koydular.

¹⁸Bu arada Edomlular'la Amonlular Dotan'ın karşısındaki dağlık bölgeleri tuttular. Bazı askerlerini de güney doğuya, Egrebel'in karşısına, Mokmur Vadisi'ndeki Kous dolayına gönderdiler. Asur ordusunun geri kalan bölümü, bir karış toprak parçasını boş bırakmayarak vadiye yerleşti. Öyle kalabalıktılar ki, çadırları ve donatımları çok büyük bir ordugah oluşturdu.

¹⁹İsrailliler Rableri'ne yalvardılar. Neşesizdiler, çünkü düşman onların etrafını kuşatmıştı ve kaçış yollarını kapatmıştı.

²⁰Asur ordusu, piyadeleri, savaş arabaları ve atlılarıyla otuz dört gün süresince onları kuşatmaya devam etti. Betulya halkının su kapları bomboştu,

²¹çeşmeleri kuruydu. İnsanlar susuzluklarını hiçbir gün gideremiyordu, çünkü kendilerine su belgeyle dağıtılıyordu.

²²Küçük çocuklar bitkin bir haldeydi, kadınlar ve genç erkekler susuzluktan zayıf düşmüştü. Kentin girişinde ve sokaklarında düşüp bayılıyorlardı, hiçbirinin gücü kalmamıştı.

²³Genç erkekler, kadınlar, çocuklar ve bütün halk Uzziya'nın ve kentin ileri gelenlerinin etrafına toplanıp, yaşlıların önünde bağırıp çağırmaya başladı:

²⁴“İkimizin hakkındaki yargıyı Tanrı versin! Çünkü, Asurlular'dan barış istememekle bize büyük kötülük ettiniz.

²⁵Şimdi bize yardım edecek kimse yok. Tanrı bizi onlara verdi ve onların karşısında susuz ve güçsüz durumda, çaresizlik içindeyiz.

²⁶Onları derhal çağırın, Holofernes'le ordusu tüm kenti yağma etsin.

²⁷Çünkü onların esiri olarak durumumuz şimdikinden çok daha iyi olur. Kuşkusuz onların esiri olacağız, ama hiç olmazsa yaşayacağız. Bebeklerimizin gözümüzün önünde öldüğünü, eşlerimizle çocuklarımızın yok olduğunu görmeyeceğiz.

²⁸Bugün şimdi böyle davranmanız için size yalvarıyoruz, gökyüzü ile yeryüzü adına, Tanrı adına, atalarımızın günahlarıyla bizim günahlarımızdan dolayı bizleri cezalandıran Rabbimiz adına yakarıyoruz.”

²⁹Orada toplanan tüm insanlardan acıklı sesler yükseliyordu ve tümü Tanrı'ya yalvarıp yakarıyordu.

³⁰Uzziya onlara şöyle dedi: “Cesaretinizi yitirmeyin, kardeşlerim! Beş gün daha onlara karşı direnelim. Rabbimiz o zaman bize acıyacak, bizi bırakmayacak.

³¹Bu süre içinde hiçbir yerden yardım gelmezse, sizlerin dediği gibi davranacağız.”

³²Uzziya sözlerini bitirince herkesin dağılmasını sağladı. Erkekler kentin duvarlarıyla kalelerini onarmaya gittiler; kadınlarla çocukları eve gönderdiler. Kentin insanları umutsuzdu.