Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar MARKOS 5 Bible Online

MARKOS 5 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

MARKOS 5

¹Galile Denizi'nin karşı yakasına, Gerasiniler bölgesine vardılar.

²İsa tekneyi bırakıp kıyıya çıktı. Mezarların arasından çıkan kötü ruhla dolu bir adam O'nu karşıladı.

³Adam mezarların arasında yaşıyordu. Artık kimse onu bağlayamıyor, zincire vuramıyordu.

⁴Gerçi, çok kez prangaya vurulmuş, zincirlerle bağlanmıştı, ama zincirleri kırmış, prangayı parçalamıştı. Hiç kimse onu denetim altına alamıyordu.

⁵Gece gündüz mezarlarda, dağlarda çığlık çığlığa bağırır, taşlarla kendini yaralardı.

⁶Adam İsa'yı uzaktan görünce O'na tapındı.

⁷Ortalığı sarsan bir çığlık atarak, “Ey İsa, yüce Tanrı'nın Oğlu, benden ne istiyorsun?” diye haykırdı, “Tanrı adına sana yalvarırım, bana işkence çektirme!”

⁸Çünkü İsa, “Kötü ruh, adamdan çık” demişti.

⁹İsa, “Adın ne?” diye sordu. O da, “Adım Lejyon'dur” dedi, “Çünkü sayımız çok.”

¹⁰Kendilerini o bölgenin dışına göndermemesi için İsa'ya çok yalvardı.

¹¹Orada çok büyük bir domuz sürüsü bayırda otlamaktaydı.

¹²Kötü ruhlar İsa'ya, “Bizi domuzlara gönder de onların içine girelim” diye yalvardılar.

¹³O da onlara izin verdi. Kötü ruhlar çıkıp domuzların içine girdiler. Sürü uçurumdan aşağı denize uçtu. Yaklaşık iki bin domuz boğuldu.

¹⁴Çobanlar kaçıp kentte, kırsal alanlarda bunu anlattılar. Herkes olup biteni görmeye koştu.

¹⁵İsa'nın yanına vardılar. Cine — Lejyon'a — tutsak adamı giyinmiş, akıllanmış, orada oturur görünce korkuya kapıldılar.

¹⁶Olaya tanık olanlar, cine tutsak adamla domuzların başına geleni halka anlattılar.

¹⁷Ardından da İsa'ya bölgelerini bırakıp gitmesi için yalvarmaya başladılar.

¹⁸İsa tekneye binerken, cine tutsak adam birlikte gitmek için O'na yalvardı.

¹⁹Ama İsa ona engel oldu. “Evine, ailene git” dedi, “Rab'bin senin için yaptıklarını ve sana acıdığını onlara anlat.”

²⁰Bunun üzerine adam gitti ve İsa'nın kendisi için tüm yaptıklarını Dekapolis[2] dolaylarında yaymaya başladı. Herkes şaşırdı kaldı.

²¹İsa yeniden tekneyle karşı yakaya geçtiği zaman, çevresinde büyük bir kalabalık toplandı. İsa deniz kıyısında duruyordu.

²²Sinagog başkanlarından biri, Yairos adında bir adam yaklaştı. İsa'yı görünce ayaklarına kapandı.

²³İçini dökerek O'na yalvardı: “Küçük kızım son nefesini vermek üzere. Ne olur, gel, ellerini onun üstüne koy ki iyileşsin, yaşasın.”

²⁴İsa onunla birlikte yola çıktı. Büyük bir kalabalık ardından gidiyor, O'nu sıkıştırıyordu.

²⁵On iki yıldan beri kanaması olan bir kadın yaklaştı.

²⁶Pek çok doktora başvurmasına karşın, çok çekmişti. Varını yoğunu harcamış, ama iyileşeceğine büsbütün kötüleşmişti.

²⁷Kadın İsa için söylenenleri duymuştu. Kalabalığın arasından gelip arkadan İsa'nın giysisine dokundu.

²⁸Çünkü içinden, “Yalnız giysisine dokunsam, hastalığımdan kurtulacağım” diyordu.

²⁹O anda kanaması durdu. Kadın iyileştiğini bedeninden hissetti.

³⁰İsa varlığından bir güç çıktığını hemen bildi. Kalabalığın arasından geriye dönerek, “Giysime kim dokundu?” diye sordu.

³¹Öğrencileri, “Halkın seni sıkıştırdığını görmene karşın ‘Bana kim dokundu’ mu diyorsun?” dediler.

³²Ama İsa bunu yapanı görmek için çevresine bakıyordu.

³³Kadın kendisine olanları bildiğinden, korka korka, titreyerek geldi. İsa'nın önüne diz çöküp gerçeği O'na anlattı.

³⁴İsa, “Kızım, imanın seni kurtardı, esenlikle git ve hastalığından kurtul!” dedi.

³⁵İsa daha konuşurken, sinagog başkanının evinden adamlar gelip, “Kızın öldü” dediler, “Öğretmeni neden hâlâ yoruyorsun?”

³⁶Ama İsa söylenene aldırış etmeden sinagog başkanına, “Korkma” dedi, “Yalnız iman et!”

³⁷Petrus, Yakup ve kardeşi Yuhanna'dan başka kimsenin peşinden gelmesine izin vermedi.

³⁸Sinagog başkanının evine vardıklarında İsa gürültüyle karşılaştı. İnsanlar ağlıyor, çığlık çığlığa bağırıyorlardı.

³⁹İsa içeri girince onlara, “Neden gürültü yapıyor, ağlıyorsunuz?” dedi, “Çocuk ölmedi. Uyuyor.”

⁴⁰O'na alaylı alaylı güldüler. İsa herkesi dışarı çıkardı. Çocuğun babasıyla annesini ve kendisiyle birlikte bulunan üç öğrenciyi yanına alıp çocuğun bulunduğu yere girdi.

⁴¹Çocuğun elinden tutarak ona, “Talita kumi”[3] dedi. Bu, “Küçük kız, sana söylüyorum, ayağa kalk!” demektir.

⁴²Kız hemen ayağa kalkıp yürüdü. On iki yaşındaydı. Olanlar karşısında herkes şaşkınlıktan donakaldı.

⁴³İsa bu olayı hiç kimsenin bilmemesi için onları sıkıca uyardı. Sonra kıza yiyecek vermelerini söyledi.