Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar MARKOS 6 Bible Online

MARKOS 6 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

MARKOS 6

¹İsa oradan ayrılıp kendi kentine[4] geldi. Öğrencileri de O'nun ardından gittiler.

²Şabat Günü olunca sinagogta öğretmeye başladı. Dinleyenlerin birçoğu şaşkınlığa kapıldılar. “Bu adam bütün bunları nereden öğrendi?” diyorlardı, “O'na verilen bu bilgelik nedir? O'nun eliyle yapılan bu mucizeler nasıl oluyor?

³Şu marangoz değil mi O? Meryem'in oğlu, Yakup'un, Yoses'in, Yahuda'nın, Simun'un kardeşi değil mi? Kız kardeşleri burada, bizim aramızda yaşamıyor mu?” Böylece O'na gücendiler.

⁴İsa onlara, “Bir peygamber kendi kentinden, yakınlarından ve evinden başka yerde hor görülmez” dedi.

⁵Orada birkaç hastanın üstüne ellerini koyup onları iyileştirmekten başka hiçbir mucize yapamadı.

⁶Onların imansızlığına şaştı kaldı. İsa çevre kasabaları dolaşarak öğretiyordu.

⁷Onikiler'i yanına çağırıp onları ikişer ikişer gönderdi. Onlara kötü ruhlar üzerinde yetki verdi.

⁸Yolculuk için değnekten başka hiçbir şey — ne ekmek, ne torba, ne de kuşaklarında para — almamalarını buyurdu.

⁹Ayaklarına çarık giymelerini, ama iki kat giysi almamalarını söyledi.

¹⁰“Her nerede bir eve girerseniz, oradan ayrılıncaya dek o evde kalın” dedi,

¹¹“Herhangi bir yerde sizi kabul etmez, dediklerinize kulak asmazlarsa, oradan çıkarken kendilerini uyarmak için ayaklarınızın altındaki tozu silkin.”

¹²Öğrenciler gidip insanların tövbe etmesi için sözü yaydılar.

¹³Bir sürü cin çıkardılar, birçok hastaya yağ sürüp iyileştirdiler.

¹⁴Kral Herodes olayları duydu. Çünkü İsa'nın adı duyulmuştu. Bazıları, “Vaftizci Yahya ölüler arasından dirildi. Bu yüzden onun aracılığıyla böyle mucizeler yapılıyor” diye konuşuyorlardı.

¹⁵Kimisi de, “Bu İlyas'tır” diyordu. Başkaları ise, “Eski çağın peygamberleri gibi bir peygamberdir” diyordu.

¹⁶Ama Herodes bunları duyunca, “Başını kestirdiğim Yahya ölülerden dirildi” dedi.

¹⁷Çünkü Herodes kardeşi Filipus'un karısı Herodya yüzünden adamlar gönderip Yahya'yı tutuklamış, onu cezaevinde zincire vurdurmuştu. Çünkü Herodes onunla evlenmişti.

¹⁸Yahya Herodes'e, “Yengenle evlenmen doğru değil” diyordu.

¹⁹Herodya Yahya'ya kin bağlamış, onu öldürmeyi amaçlıyordu. Ama bunu başaramıyordu.

²⁰Çünkü Herodes Yahya'dan korkuyordu. Yahya'nın doğru, kutsal bir insan olduğunu bildiğinden onu koruyordu. Onun sözlerini duyduğu zaman büyük bir şaşkınlık içinde kalıyor, yine de beğenerek onu dinliyordu.

²¹En sonunda uygun zaman geldi. Herodes doğum gününde ileri gelenlere, komutanlara ve Galile'nin önderlerine bir şölen verdi.

²²Herodya'nın kızı içeri girip dans etti. Herodes'le sofrada oturan konuklar onu öylesine beğendiler ki, kral kıza, “Dile benden ne dilersen, vereceğim” dedi,

²³“Benden ne dilersen vereceğim, krallığımın yarısını bile!” diyerek ant içti.

²⁴Kız annesine koşup, “Ne dileyeyim?” diye sordu. O da, “Vaftizci Yahya'nın başını!” dedi.

²⁵Kız vakit yitirmeden koşup krala dileğini açıkladı: “Hemen şimdi bir tepside Vaftizci Yahya'nın başını bana vermeni istiyorum.”

²⁶Kral buna çok üzüldü. Ne var ki, andına ve konuklara karşı duyduğu sorumluluk yüzünden kıza verdiği sözü tutmamazlık edemedi.

²⁷Hemen bir cellat gönderip Yahya'nın başını getirmesini buyurdu. Cellat cezaevine gidip Yahya'nın başını kesti.

²⁸Kesik başı bir tepside getirip kıza sundu, kız da annesine verdi.

²⁹Yahya'nın öğrencileri olayı duyunca gelip cesedi aldılar, bir mezara gömdüler.

³⁰Haberciler İsa'nın yanına döndüler. Ne yaptılar, ne öğrettilerse tümünü O'na anlattılar.

³¹İsa onlara, “Gelin, yalnız başınıza ıssız bir yere çekilin ve bir süre dinlenin” dedi. Çünkü gelen giden çoktu ve yemek yemeye bile olanak bulamıyorlardı.

³²Böylece, kalabalıktan ayrılıp bir tekneye binerek ıssız bir yere gittiler.

³³Ama gittiklerini gören pek çok kişi onları tanıdı. Tüm kentlerden yaya olarak yola koyuldular; koşa koşa onlardan önce oraya ulaştılar.

³⁴İsa kıyıya çıkar çıkmaz büyük bir kalabalıkla karşılaştı. Onlara karşı yüreği acımayla doldu. Çünkü çobanı olmayan koyunlar gibiydiler. Onlara pek çok şey öğretmeye başladı.

³⁵Zaman ilerlemişti. Öğrencileri İsa'ya gelip, “Burası ıssız bir yer” dediler, “Saat de geç oldu.

³⁶Bunları gönder de çevredeki çiftliklere, kasabalara gitsinler, kendilerine yiyecek satın alsınlar.”

³⁷İsa, “Onlara siz yiyecek verin!” diye yanıtladı. Öğrenciler, “Gidip iki yüz dinarlık[5] ekmek satın alıp da onlara mı yedirelim?” dediler.

³⁸İsa, “Kaç somun ekmeğiniz var?” dedi, “Gidin, bakın!” Onlar da öğrenip, “Beş somun ekmekle iki balık var” dediler.

³⁹İsa herkes küme küme yeşil çayıra otursun diye buyruk verdi.

⁴⁰Yüzer, ellişer kişilik topluluklar oluşturarak yere oturdular.

⁴¹İsa beş ekmekle iki balığı eline aldı. Gözlerini göğe kaldırarak onları kutsadı. Ekmekleri böldü, halka dağıtmaları için öğrencilere verdi. İki balığı da tüm halka dağıttı.

⁴²Herkes doyasıya yedi.

⁴³Artakalan ekmeklerle balıklardan on iki küfe dolusu topladılar.

⁴⁴Ekmek yiyenler beş bin erkekti.

⁴⁵Hemen olayın ardından, İsa halkı gönderirken öğrencileri tekneye bindirip kendisinden önce karşı yakaya, Beytsayda'ya gönderdi.

⁴⁶Onlardan ayrıldıktan sonra, dua etmek için dağa gitti.

⁴⁷Gece bastırdığında tekne denizin ortasındaydı. İsa da yapayalnız karadaydı.

⁴⁸İsa öğrencilerin kürek çekmekte zorlandıklarını gördü. Çünkü rüzgar onlara karşı esiyordu. Sabah üçle altı arası, İsa denizin üzerinde yürüyerek onlara yaklaştı. Yanlarından geçmek istedi.

⁴⁹O'nun denizin üzerinde yürüdüğüne tanık olunca, bunun bir hayalet olduğunu sanarak avaz avaz bağırdılar.

⁵⁰Çünkü hepsi de O'nu görmüş ve korkmuştu. O zaman İsa onlarla konuştu. “Yüreklenin” dedi, “Korkmayın, benim!”

⁵¹Tekneye, onların yanına çıktı. Rüzgar dindi. Öğrenciler şaşkınlıktan donakaldılar.

⁵²Zaten ekmeklerle ilgili olaya da akıl erdirememişlerdi. Tersine, yürekleri katılaşmıştı.

⁵³Denizi aşıp Genesaret'te karaya ulaştılar, tekneyi bağladılar.

⁵⁴Onlar tekneden çıkar çıkmaz halk İsa'yı tanıdı.

⁵⁵Bölgeyi baştanbaşa arayıp taradılar. İsa'nın nerede olduğunu öğrenip hastaları döşekleriyle oraya taşımaya başladılar.

⁵⁶Her gittiği yerde — kasabalarda, kentlerde, çiftliklerde — hastaları çarşı yerine yatırıyor, hiç değilse giysisinin saçak püskülüne dokunmak için O'na yalvarıyorlardı. Dokunanların tümü hastalıktan kurtuldu.