Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar LUKA 19 Bible Online

LUKA 19 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

LUKA 19

¹İsa Eriha'ya girdi. Kentin içinden geçiyordu.

²Orada Zakkay adında zengin bir adam vardı. Gümrük vergisi toplayanların önde geleniydi.

³Zakkay İsa'nın nasıl biri olduğunu görmek istedi. Ne var ki, biriken kalabalık yüzünden bunu başaramadı. Çünkü boyu kısaydı.

⁴Hemen önden koşup İsa'yı görebilmek için geçeceği yol üstünde bir incir ağacına tırmandı.

⁵İsa oraya gelince yukarı bakarak, “Zakkay, çabuk aşağı in!” dedi, “Çünkü bugün senin evinde kalmam gerekiyor.”

⁶Zakkay hemen aşağı indi ve sevinç içinde İsa'yı ağırladı.

⁷Bunu görenler söylenmeye başladı. “Günahlı bir adamın evinde kalmaya gitti” diyorlardı.

⁸Zakkay ayağa kalkıp Rab'be, “Ya Rab, işte varlığımın yarısını yoksullara veriyorum” dedi, “Birinden haksızlıkla bir şey almışsam da dört katını geri veriyorum.”

⁹İsa ona, “Bugün bu eve kurtuluş geldi” dedi, “Çünkü o da İbrahim'in oğludur.

¹⁰İnsanoğlu kaybolanı aramaya ve kurtarmaya geldi.”

¹¹Onlar bu sözleri dinlerken, İsa simgesel bir öykü anlatarak konuşmasını sürdürdü. Çünkü İsa Yeruşalim'e yaklaşmıştı ve onlar Tanrı'nın Hükümranlığı'nın belirmek üzere olduğunu sanıyorlardı.

¹²İsa şunu anlattı: “Soylu bir adam kendisine bir krallık sağlayıp yine geri dönmek amacıyla uzak bir ülkeye gitti.

¹³Yola çıkmadan önce on kölesini yanına çağırıp kendilerine on gümüş verdi. ‘Ben geri gelinceye dek bunu değerlendirin!’ dedi.

¹⁴Ne var ki, ülkesinin halkı kendisine kin besliyordu. Ardından elçi gönderip, ‘Biz bu adamın başımıza kral olmasını istemiyoruz’ dediler.

¹⁵“Soylu adam kral olarak atanıp geri geldiğinde, parayı bıraktığı köleleri çağırmaları için buyruk verdi; öyle ki parayı nasıl değerlendirdiklerini görsün.

¹⁶İlki yaklaşıp, ‘Efendim, gümüşün on gümüş daha kazandı’ dedi.

¹⁷Adam, ‘Aferin, iyi köle’ dedi, ‘Az olanı kullanmakta güvenilir olduğunu gösterdin. On kent üzerinde yetki veriyorum sana.’

¹⁸“İkincisi yaklaşıp, ‘Efendim’ dedi, ‘Gümüşün beş gümüş daha getirdi.’

¹⁹Adam, ‘Sana da beş kent üzerinde yetki veriyorum’ dedi.

²⁰Bir başkası yaklaşıp, ‘Efendim’ dedi, ‘İşte gümüşün! Onu bir mendile sarıp sakladım.

²¹Çünkü senden korkuyordum. Sert bir insansın. Koymadığını toplar, ekmediğini biçersin.’

²²Adam, ‘Kendi ağzından çıkan sözle seni suçlu çıkaracağım, kötü köle!’ dedi, ‘Benim sert bir insan olduğumu biliyordun. Koymadığımı toplar, ekmediğimi biçerim.

²³Öyleyse neden paramı bankaya yatırmadın? Hiç olmazsa, geldiğimde onu faiziyle birlikte çekerdim.’

²⁴“Sonra orada duranlara, ‘Bu adamdan elindeki gümüşü alın, on gümüşü olana verin’ dedi.

²⁵‘Efendimiz, onun on gümüşü var!’ diye karşılık verdiler.

²⁶Adam, ‘Size derim ki’ dedi, ‘Malı olan herkese daha da çok verilecek, ama bir şeyi olmayandan elindeki bile alınacaktır.

²⁷“ ‘Kendilerine krallık etmemi istemeyen bu düşmanlarıma gelince: Onları buraya getirin, gözümün önünde öldürün.’ ”

²⁸İsa bu sözleri söyledikten sonra, onlardan önce Yeruşalim'e doğru yola çıktı.

²⁹Zeytinlik Dağı denen tepenin eteğinde Beytfaci'ye ve Beytanya'ya yaklaşınca, İsa öğrencilerden ikisini gönderdi.

³⁰Onlara, “Karşıdaki köye gidin” dedi, “Oraya gidince bağlı duran bir sıpa göreceksiniz. Ona daha önce hiç kimse binmemiştir. Onu çözüp getirin.

³¹Eğer biri size, ‘Onu neden çözüyorsunuz?’ diye sorarsa, ‘Bu Rab için gereklidir’ diyeceksiniz.”

³²Gönderilenler gittiler, her şeyi İsa'nın dediği gibi buldular.

³³Sıpayı çözüyorlardı ki, sahipleri, “Bu sıpayı neden çözüyorsunuz?” diye sordular.

³⁴Öğrenciler de, “Bu, Rab için gereklidir” dediler.

³⁵Sıpayı alıp İsa'ya getirdiler. Kendi giysilerini sıpanın üstüne atarak, İsa'nın binmesine yardım ettiler.

³⁶İsa ilerlerken halk da giysilerini yolluk gibi yere serdi.

³⁷İsa Zeytinlik Dağı'nın alt yamacına yaklaştığında, tüm öğrenciler sevinçten coşarak, tanık oldukları mucizelerin hepsine ilişkin yüksek sesle Tanrı'ya övgü sundular.

³⁸Şöyle bağırıyorlardı: “Rab'bin adıyla gelen Kral'a övgüler olsun. Gökte esenlik, Yücelerde Olan'a yücelik olsun!”

³⁹Kalabalığın içinden bazı Ferisiler İsa'ya, “Öğretmen, öğrencilerini sustur!” dediler.

⁴⁰İsa, “Size derim ki, bunlar susarlarsa taşlar bağıracak” diye yanıtladı.

⁴¹İsa yaklaşıp kenti görünce onun için ağladı.

⁴²“Keşke bugün nelerin seni esenliğe kavuşturacağını bilseydin!” dedi, “Ama şimdi onlar gözlerinden gizli kalıyor.

⁴³Düşmanlarının çevrende siper kazıp seni kuşatacakları, her yönden saracakları günler geliyor.

⁴⁴Seni de, bağrında taşıdığın çocuklarını da kaldırıp yere çarpacaklar. Sende taş üstünde taş bırakmayacaklar. Çünkü sen tanrısal ziyaret vaktini bilmedin.”

⁴⁵İsa tapınağa girdi, oradaki satıcıları dışarı atmaya başladı.

⁴⁶Onlara, “Kutsal Kitap'ta şöyle yazılmıştır” dedi: “Evim dua evi olacak. Ama siz onu haydut inine çevirdiniz.”

⁴⁷Her gün tapınakta öğretiyordu. Başkâhinler, dinsel yorumcular ve halkın yöneticileri O'nu yok etmek istiyordu.

⁴⁸Ne var ki, uygun ortamı bulamıyorlardı. Çünkü tüm halk can kulağıyla O'nu dinliyordu.