Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar LUKA 2 Bible Online

LUKA 2 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

LUKA 2

¹O günlerde Sezar Avgustus'tan, tüm dünyanın sayımını amaçlayan yazılı bir buyruk çıktı.

²Bu ilk sayım Kirinius'un Suriye valiliği döneminde oluyordu.

³Herkes sayıma katılmak üzere kendi kentine gitti.

⁴Yusuf da Galile'nin Nasıra Kenti'nden Yahudiye'de Davut'un Kenti'ne, Beytlehem diye bilinen yere gitti. Çünkü Davut'un soyundan ve ailesindendi.

⁵Amacı çocuk bekleyen nişanlısı Meryem'le birlikte sayıma katılmaktı.

⁶Onlar oradayken Meryem'in doğurma zamanı geldi.

⁷İlk oğlunu dünyaya getirdi. O'nu kundağa sarıp hayvan yemliğine yatırdı. Çünkü handa yer bulamamışlardı.

⁸Bu bölgede gece kırda nöbetleşerek sürülerine bakan çobanlar vardı.

⁹Rab'bin meleği onlara göründü ve Rab'bin görkemi çevrelerinde parladı. Büyük bir korkuyla sarsıldılar.

¹⁰Melek onlara, “Korkmayın” dedi, “İşte size tüm insanlığı çok sevindirecek bir haberi müjdeliyorum.

¹¹Çünkü bugün size Davut'un Kenti'nde bir kurtarıcı doğdu. O Rab olan Mesih'tir.

¹²İşte size belirtisi: Hayvan yemliğinde yatan, kundağa sarılı bir bebek bulacaksınız.”

¹³O anda, Tanrı'yı öven göksel bir topluluk, meleğin yanında belirip şöyle dedi:

¹⁴“En yücelerdeki Tanrı'ya yücelik, Yeryüzünde O'nun hoşnut kaldığı insanlara esenlik olsun!”

¹⁵Melekler yanlarından ayrılıp göğe çekilince, çobanlar birbirlerine, “Haydi gelin” dediler, “Beytlehem'e gidelim, Rab'bin bize açıkladığı bu olayı görelim.”

¹⁶Koşarak geldiler. Meryem'i, Yusuf'u ve yemlikte yatan bebeği buldular.

¹⁷Olayı görünce çocuğa ilişkin kendilerine açıklanan haberi yaydılar.

¹⁸Duyanların hepsi çobanların anlattıklarına şaşıp kaldı.

¹⁹Öte yandan Meryem bütün bunları yüreğinde saklıyor, derin derin düşünüyordu.

²⁰Çobanlar kendilerine açıklandığı gibi, duydukları, gördükleri her şey için Tanrı'yı yüceltip överek geri döndüler.

²¹Çocuğun sünneti için gerekli sekiz gün dolunca, anne rahmine düşmeden önce melek aracılığıyla bildirildiği gibi, O'na İsa adı verildi.

²²Musa'nın Yasası'na göre arınma günü gelince, Yusuf'la Meryem çocuğu Yeruşalim'e Rab'be sunmaya götürdüler.

²³Rab'bin Yasası'nda, “İlk doğan her erkek çocuk Rab'be adanmış sayılacak” diye yazılı olduğundan,

²⁴bir çift kumru ya da iki güvercin yavrusu sunmaya gelmişlerdi. Bu, Rab'bin Yasası'nda belirtilmiştir.

²⁵Yeruşalim'de Simeon adında bir adam vardı. Doğru ve tanrısayar biriydi. İsrail'in avutulacağı günü bekliyordu. Kutsal Ruh onun üzerindeydi.

²⁶Rab'bin Mesihi'ni görmeden ölmeyeceği Kutsal Ruh aracılığıyla kendisine bildirilmişti.

²⁷Simeon Ruh yönetiminde tapınağa geldi. Yusuf'la Meryem, Kutsal Yasa'nın gereğini uygulamak üzere çocuk İsa'yı tapınağa getirdiklerinde,

²⁸Simeon O'nu kucağına aldı. Tanrı'yı yücelterek şunları söyledi:

²⁹“Ya Rab, verdiğin söz uyarınca, artık kulunu esenlikle bu yaşamdan ayırabilirsin.

³⁰Çünkü gözlerim kurtarışını gördü.

³¹Tüm insanlığın önünde hazırladığın bu kurtarış

³²Ulusların aydınlanmasını sağlayan ışık ve halkın İsrail'e yüceliktir.”

³³Yusuf'la Meryem çocuk için bildirilen sözlere şaştılar.

³⁴Simeon onları kutsayarak çocuğun annesi Meryem'e şöyle dedi: “İşte bu çocuk İsrail'de birçoklarının düşmesi ve yükselmesi içindir. Ayrıca karşı çıkılacak bir belirtidir.

³⁵Bir kılıç senin yüreğini de delip geçecek. Böylece birçok kişinin yüreğindeki düşünceler açığa çıkacak.”

³⁶Orada Anna adında bir peygamber vardı. Fanuel'in kızıydı. Aşer oğulları soyundan çok yaşlı bir kadındı. Kızlığından sonra eşiyle yalnızca yedi yıl yaşamıştı.

³⁷Seksen dört yıldır da duldu. Tapınaktan hiç ayrılmaz, gece gündüz oruçla, duayla Tanrı'ya tapınırdı.

³⁸Anna o saat yaklaşıp Tanrı'ya şükrederek, Yeruşalim'in kurtuluşunu bekleyen herkese İsa'dan söz etti.

³⁹Meryem'le Yusuf, Rab'bin yasası uyarınca gereken her şeyi yaptıktan sonra, Galile'ye, kendi kentleri Nasıra'ya döndüler.

⁴⁰Çocuk bilgiyle dolarak gelişiyor, güçleniyordu. Tanrı'nın iyiliği O'nun üzerindeydi.

⁴¹İsa'nın annesi Meryem'le Yusuf her yıl Fısıh Bayramı'nda Yeruşalim'e giderlerdi.

⁴²İsa on iki yaşına girince, bayram gelenekleri uyarınca kente çıktılar.

⁴³Orada gerektiği kadar kaldılar. Geri dönmek için yola koyulduklarında küçük İsa Yeruşalim'de kaldı. Meryem'le Yusuf bunu bilmiyorlardı.

⁴⁴O'nun yolcuların arasına katıldığını sanıyorlardı. Bir günlük yol yürüdükten sonra, akrabalarla tanıdıklar arasında O'nu aradılar.

⁴⁵Bulamayınca, O'nu aramak için gerisin geriye Yeruşalim'e döndüler.

⁴⁶Üç gün sonra O'nu tapınakta, öğretmenler arasında oturur buldular. Onların dediklerini dinliyor, sorular soruyordu.

⁴⁷O'nu dinleyenlerin tümü anlayışına ve verdiği yanıtlara şaşırıyordu.

⁴⁸Meryem'le Yusuf O'nu görünce şaşırdılar. Annesi, “Çocuğum niçin bunu bize yaptın?” dedi, “Bak, babanla ben kaygı içinde seni arıyoruz.”

⁴⁹İsa şöyle yanıtladı: “Nasıl olur da beni ararsınız? Babamın evinde bulunmam gerektiğini bilmiyor musunuz?”

⁵⁰Ne var ki, söylediklerinden bir anlam çıkaramadılar.

⁵¹İsa onlarla birlikte yola çıkıp Nasıra'ya gitti. Onların sözünü dinlerdi. Annesi bütün olanları yüreğinde saklıyordu.

⁵²İsa bilgelikte ve boyda gelişiyor, Tanrı'nın ve insanların beğenisini kazanıyordu.