Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar LUKA 9 Bible Online

LUKA 9 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

LUKA 9

¹İsa Onikiler'i bir araya çağırıp onlara bütün cinler üzerinde ve hastalıkları iyileştirmek için güç ve yetki verdi.

²Onları Tanrı'nın Hükümranlığı'yla ilgili sözü yaymaya ve hastaları iyi etmeye gönderdi.

³“Yolculuk için hiçbir şey almayın” dedi, “Yanınıza ne sopa, ne torba, ne ekmek, ne para, ne de iki kat giysi alın.

⁴Hangi eve girerseniz ayrılıncaya dek orada kalın.

⁵Nerede sizleri kabul etmezlerse, o kentten ayrılırken onları uyarmak için ayaklarınızın altındaki tozu silkin.”

⁶Öğrenciler yola çıktılar. Her yerde Sevindirici Haber'i yayarak, hastaları iyileştirerek, kasaba kasaba dolaştılar.

⁷Ülkenin dörtte birini[9] yöneten Herodes bütün yapılanları duydu. Bazıları arasında dolaşan “Yahya ölüler arasından dirildi” söylentisi yüzünden şaşkınlığa düştü[10].

⁸Kimisi, “İlyas göründü!” diyordu. Kimisi de, “Eski çağların bir peygamberi yeniden yaşama döndü” yolunda konuşuyordu.

⁹Herodes, “Yahya'nın başını ben kestirdim” dedi. “Ama hakkında birçok şey duyduğum bu adam kim?” Bu nedenle İsa'yı görmek istedi.

¹⁰Haberciler geri gelince, yaptıkları işleri İsa'ya anlattılar. İsa onları da yanına alarak Beytsayda denen kente çekildi.

¹¹Halk bunu öğrenince O'nu izledi. O da onları iyi karşıladı ve onlarla Tanrı'nın Hükümranlığı'na ilişkin konuştu, sağlığa gereksinim duyanları iyileştirdi.

¹²Hava kararmaya yüz tutunca, Onikiler kendisine yaklaşıp, “Halkı gönder” dediler, “Çevredeki kasabalara, çiftliklere gitsinler; kalacak yer ve yiyecek bulsunlar. Çünkü burada ıssız bir yerdeyiz.”

¹³İsa öğrencilere, “Siz onlara yiyecek verin!” dedi. Onlar, “Yanımızda beş ekmekle iki balıktan başka bir şey yok ki” dediler, “Yoksa gidip halkın tümü için yiyecek mi satın alalım?”

¹⁴Orada beş bin kadar erkek vardı. İsa öğrencilerine, “Yaklaşık ellişer kişilik kümeler oluşturup onları yere oturtun” dedi.

¹⁵Öğrenciler buyruğa uyup herkesi yere oturttular.

¹⁶İsa beş ekmekle iki balığı eline aldı. Gözlerini göğe kaldırarak onları kutsadı. Halkın önüne koysunlar diye bölüp öğrencilere verdi.

¹⁷Herkes doyasıya yedi. Artakalanlardan on iki küfe dolusu topladılar.

¹⁸Bir gün İsa yalnız başına dua ediyordu. Öğrencileri yakınındaydılar. Onlara sordu: “İnsanlar benim kim olduğumu söylüyor?”

¹⁹Öğrenciler, “Kimi Vaftizci Yahya, kimi İlyas, kimi de eski çağların bir peygamberi yeniden yaşama döndü diyor” diye yanıtladılar.

²⁰İsa sordu: “Ya siz ne dersiniz? Sizce ben kimim?” Petrus, “Tanrı'nın Mesihi'sin” diye karşılık verdi.

²¹İsa bunu kimseye söylememelerini kesinlikle öğütledi.

²²İsa şöyle dedi: “İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler, dinsel yorumcularca yadsınması, öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gereklidir.”

²³Sonra hepsine, “Ardımdan gelmek isteyen kendini inkar etsin, her gün çarmıhını taşıyarak ardımdan gelsin” dedi,

²⁴“Çünkü canını kurtarmak isteyen onu yitirecektir. Ama bana bağlılık nedeniyle her kim canını yitirirse, onu bulacaktır.

²⁵İnsan tüm dünyayı kazanıp da canını yitirir veya zarara uğratırsa bunun ona ne yararı olur?

²⁶Her kim bana ve benim sözlerime bağlılığı yüzünden utanç duyarsa, İnsanoğlu da kendisinin, Babası'nın ve kutsal meleklerin yüceliğinde geldiğinde o kişiden utanç duyacaktır.

²⁷Doğrusu size derim ki, burada duranlar içinde, Tanrı'nın Hükümranlığı'nı görmeden önce ölümü tatmayacak kişiler vardır.”

²⁸Bu sözlerin açıklanmasından yaklaşık sekiz gün sonra İsa Petrus'u, Yuhanna'yı ve Yakup'u yanına aldı, dua etmek için dağa çıktı.

²⁹O dua ederken yüzünün görünüşü değişti, üstündeki giysi gözleri kamaştıracak kadar parladı.

³⁰İşte, iki kişi O'nunla konuşuyordu. Bunlar Musa'yla İlyas'tı.

³¹Yücelik içinde beliren bu iki kişi İsa'nın Yeruşalim'de gerçekleşecek ölümünü konuşuyorlardı.

³²Ne var ki, Petrus'un ve yanındakilerin gözünden uyku akıyordu. Uyandıkları anda İsa'nın yüceliğine tanık oldular ve O'nunla bir arada duran iki adamı gördüler.

³³İki adam İsa'nın yanından ayrılırken, Petrus O'na, “Efendimiz” dedi, “Burada bulunmamız ne iyi! Üç çardak kuralım: Biri sana, biri Musa'ya, biri de İlyas'a.” Ne dediğini kendi de bilmiyordu.

³⁴O daha konuşurken bir bulut indi ve onlara gölge saldı. Bulutun içinde kalınca korktular.

³⁵Buluttan gelen bir ses şöyle diyordu: “Seçilmiş olan Oğlum budur, O'nu dinleyin.”

³⁶Ses kesildiğinde İsa'yı yalnız buldular. Öğrenciler ağızlarını açmadılar. Gördüklerini o günlerde kimseye anlatmadılar.

³⁷Ertesi gün dağdan indiklerinde büyük bir kalabalık O'nu karşıladı.

³⁸Kalabalıktan bir adam seslendi: “Öğretmen, sana yalvarırım, oğlumu gör. O benim tek çocuğumdur.

³⁹Onu bir ruh tutuyor, birdenbire çığlık atıyor, ağzını köpürterek çocuğu sarsıyor. Bedeninde yaralar bereler bıraktıktan sonra güçbela ayrılıyor.

⁴⁰Onu çıkarmaları için öğrencilerine dilekte bulundum, ama başaramadılar.”

⁴¹İsa, “Ey imansız ve sapmış kuşak!” dedi, “Daha ne kadar sizlerle kalacağım! Ne zamana dek sizlere katlanacağım? Oğlunu buraya getir.”

⁴²Oğlan gelirken cin onu yere atıp sarstı. İsa kötü ruhu azarladı. Çocuğu iyileştirip babasına verdi.

⁴³Tanrı'nın yüceliği karşısında herkesin aklı durdu. Yaptığı işlerin tümüne herkes şaşarken, İsa öğrencilerine şöyle dedi:

⁴⁴“Bu sözleri aklınızdan çıkarmayın. İnsanoğlu insanların eline teslim edilecek.”

⁴⁵Ama bu sözü anlamadılar. Çünkü kavramamaları için anlamı onlardan gizlenmişti. Bu konuda O'na soru sormaya da çekindiler.

⁴⁶İçlerinden kimin en üstün olduğu konusunda öğrenciler arasında bir tartışma çıktı.

⁴⁷İsa onların yüreğindeki düşünceyi bildiğinden, bir çocuğu elinden tutup yanında durdurdu.

⁴⁸Sonra öğrencilere şöyle dedi: “Kim böyle bir çocuğu benim adıma kabul ederse, beni kabul eder ve her kim beni kabul ederse, beni göndereni kabul eder. Aranızda en küçük sayılan, gerçekte büyük olandır.”

⁴⁹Yuhanna, “Efendimiz” dedi, “Bir adama rastladık, adınla cinleri çıkarıyordu. Ona engel olduk. Çünkü bizimle gelmiyor.”

⁵⁰İsa, “Ona engel olmayın” dedi, “Çünkü size karşı olmayan, sizden yanadır.”

⁵¹Göğe alınacağı gün yaklaşınca, İsa Yeruşalim'e gitmeye karar verip oraya yöneldi.

⁵²Önce ulaklar gönderdi. Onlar da İsa için hazırlık yapmak üzere yola koyulup bir Samiriye kasabasına girdiler.

⁵³Ama Samiriyeliler O'nu kabul etmediler. Çünkü Yeruşalim'e yönelmişti.

⁵⁴Öğrencilerden Yakup'la Yuhanna bunu görünce, “Ya Rab” dediler, “İster misin buyuralım, gökten ateş insin ve onları yaksın!”[11]

⁵⁵İsa dönüp onları kınadı[12].

⁵⁶Oradan başka bir kasabaya gittiler.

⁵⁷Yolda ilerlerken biri İsa'ya, “Nereye gidersen ardından geleceğim” dedi.

⁵⁸İsa onu şöyle yanıtladı: “Tilkilerin inleri, gökyüzünde uçan kuşların da yuvaları var. Ama İnsanoğlu'nun başını yaslayacak bir yeri yoktur.”

⁵⁹Başka birine, “Ardımdan gel” dedi. O da, “Bana izin ver, önce gidip babamı gömeyim” diye karşılık verdi.

⁶⁰İsa, “Bırak ölüleri, kendi ölülerini gömsünler” dedi, “Sana gelince, git, Tanrı'nın Hükümranlığı'nı insanlara duyur.”

⁶¹Yine başka biri, “Ya Rab” dedi, “Ardından geleceğim. Ama önce bana izin ver, evimdekilerle vedalaşayım.”

⁶²İsa onu şöyle yanıtladı: “Elini sabana koyup da geriye bakan, Tanrı'nın Hükümranlığı'na yaraşmaz.”