Read Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar YUHANNA 11 Bible Online

YUHANNA 11 - Kutsal Kitap ve Deuterokanonik Kitaplar bible

YUHANNA 11

¹Beytanya'dan Lazar adlı bir adam hasta düşmüştü. Meryem'le kız kardeşi Marta da oralıydılar.

²Hasta Lazar, Rab'be güzel kokulu yağ sürüp saçlarıyla ayaklarını silen Meryem'in kardeşiydi.

³Kız kardeşler, “Ya Rab, sevdiğin kişi hasta” diye İsa'ya haber gönderdiler.

⁴İsa bunu duyunca, “Bu hastalık ölümle sonuçlanmayacak” dedi, “Ama Tanrı'nın yücelmesi içindir. Öyle ki, bu hastalıkla Tanrı'nın Oğlu yüceltilsin.”

⁵İsa Marta'yı, kız kardeşini ve Lazar'ı severdi.

⁶Öyleyken, Lazar'ın hasta olduğunu duyunca bulunduğu yerde iki gün daha kaldı.

⁷Sonra öğrencilerine, “Yine Yahudiye'ye gidelim” dedi.

⁸Öğrenciler, “Öğretmen” dediler, “Daha kısa süre önce Yahudiler seni taşa tutmak istediler. Yine mi oraya gidiyorsun?”

⁹İsa şu yanıtı verdi: “Günde on iki saat yok mu? Gündüz gezen sendelemez. Çünkü bu dünyanın ışığını görür.

¹⁰Oysa gece gezen sendeler. Çünkü kendisinde ışık yoktur.”

¹¹Bunu belirttikten sonra ekledi: “Dostumuz Lazar uyuyor, ben onu uyandırmaya gidiyorum.”

¹²Öğrenciler, “Ya Rab, uyuyorsa kurtulacaktır” diye karşılık verdiler.

¹³İsa onun ölümünden söz ediyordu. Ama onlar uykuya daldığından söz ettiğini sandılar.

¹⁴Bunun üzerine İsa açıkça, “Lazar öldü” dedi,

¹⁵“Ve ben orada bulunmadığıma sizin açınızdan seviniyorum: İman edesiniz diye… Şimdi kalkın, ona gidelim.”

¹⁶İkiz denilen Tomas öğrenci arkadaşlarına, “Haydi, biz de gidelim” dedi, “Böylece O'nunla birlikte ölelim[15].”

¹⁷İsa oraya vardığında Lazar'ı dört gün önce mezara konmuş buldu.

¹⁸Beytanya Yeruşalim'e yakındı; yaklaşık üç kilometre uzaklıktaydı.

¹⁹Yahudiler'den birçoğu, erkek kardeşlerini yitiren Marta ile Meryem'i avutmaya gelmişlerdi.

²⁰Marta İsa'nın geldiğini duyunca O'nu karşılamaya çıktı. Meryem evde oturuyordu.

²¹Marta İsa'ya, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti.

²²Şimdi de her ne dilersen Tanrı'nın sana vereceğini biliyorum.”

²³İsa, “Kardeşin dirilecek” dedi.

²⁴Marta, “Son gün, ölülerin dirilişinde yeniden dirileceğini biliyorum” diye yanıtladı.

²⁵İsa, “Diriliş ve yaşam Ben'im” dedi, “Bana iman eden ölmüş olsa da yaşayacaktır.

²⁶Yaşamakta olan herhangi bir kimse bana iman ederse sonsuzluk boyunca hiç ölmeyecektir. Buna iman ediyor musun?”

²⁷Marta, “Evet, ya Rab” dedi, “Senin Tanrı'nın Oğlu, dünyaya gelecek Mesih olduğuna iman ettim.”

²⁸Bunu söyledikten sonra gitti, gizlice kız kardeşi Meryem'i çağırarak haber verdi: “Öğretmen burada. Seni çağırıyor.”

²⁹Meryem bunu işitince kalkıp İsa'yı karşılamaya çıktı.

³⁰İsa daha kasabaya varmamıştı, Marta'nın kendisini karşıladığı yerdeydi.

³¹Evde Meryem'le oturup onu avutan Yahudiler, Meryem'in ivedilikle ayağa kalkıp sokağa çıktığını görünce, ağlamak için mezara gittiğini sanarak ardından gittiler.

³²Meryem İsa'nın bulunduğu yere varıp O'nu gördü. Ayaklarına kapanarak, “Ya Rab” dedi, “Burada olsaydın kardeşim ölmeyecekti.”

³³İsa hem onun, hem de onunla birlikte gelen Yahudiler'in ağladıklarını görünce inledi, ruhu derin üzüntüyle sarsıldı.

³⁴“Onu nereye yatırdınız?” diye sordu. “Gel de gör, ya Rab!” dediler.

³⁵İsa ağladı.

³⁶Bunu gören Yahudiler, “Bakın, ne denli seviyormuş onu!” dediler.

³⁷İçlerinden bazıları da, “Körün gözlerini açan, bunun ölümünü önleyemez miydi?” yolunda konuştular.

³⁸Bunun üzerine İsa yine derin derin inledi ve mezara yaklaştı. Mezar bir mağaraydı, önüne de bir taş koymuşlardı.

³⁹İsa, “Taşı kaldırın” diye buyurdu. Ölünün kız kardeşi Marta, “Ya Rab, artık kokmuştur; öleli dört gün oldu” dedi.

⁴⁰İsa, “Sana, iman edersen Tanrı'nın yüceliğini göreceksin demedim mi?” diye yanıtladı.

⁴¹Taşı kaldırdılar. İsa gözlerini yukarı kaldırarak, “Ey Baba, beni işittiğin için sana şükrederim” dedi,

⁴²“Beni her zaman işittiğini biliyorum. Ancak çevrede duran halk için bu sözleri söylüyorum; beni senin gönderdiğine iman etsinler diye.”

⁴³Bunları söyledikten sonra yüksek sesle bağırdı: “Lazar, dışarı gel!”

⁴⁴Ölü, elleri ayakları sargılarla bağlı, yüzü bir bezle örtülü, dışarı çıktı. İsa, “Onu çözün, bırakın gitsin” dedi.

⁴⁵Bunun üzerine, Meryem'e gelen ve İsa'nın yaptığı işi gören Yahudiler'den birçoğu O'na iman etti.

⁴⁶Ancak bazıları da Ferisiler'e gidip İsa'nın yaptıklarını anlattılar.

⁴⁷Bunun üzerine başkâhinlerle Ferisiler Yüksek Kurul'u topladılar. “Ne yapacağız?” diyorlardı, “Bu adam bir sürü mucize yapıyor.

⁴⁸O'nu böyle bırakırsak, herkes O'na iman edecek. Romalılar da gelip hem kutsal yerimizi[16] hem ulusumuzu yok edecekler.”

⁴⁹Aralarından biri — o yılın başkâhini — Kayafas şöyle dedi: “Bir şey anlamıyorsunuz.

⁵⁰Bütün ulusun yok olmaması için halk yararına bir tek kişinin ölmesinin sizin için daha elverişli olduğunu düşünemiyorsunuz!”

⁵¹Bunu kendiliğinden söylememişti. O yılın başkâhini olduğundan, İsa'nın ulus yararına öleceğine ilişkin peygamberlikte bulunmuştu.

⁵²Hem yalnız ulus yararına değil, Tanrı'nın dağılmış çocuklarını da bir araya getirmek için ölecekti.

⁵³İşte o günden sonra İsa'yı öldürmeyi tasarladılar.

⁵⁴Bu yüzden İsa Yahudiler arasında artık açıkça dolaşmadı. Ancak oradan çöle yakın bir yere, Efrayim denen kasabaya gitti ve öğrencilerle birlikte orada kaldı.

⁵⁵Yahudiler'in Fısıh Bayramı yakındı. Çevre köylerden birçok kişi kendilerini arındırmak için Fısıh'tan önce Yeruşalim'e çıktı.

⁵⁶Bunlar İsa'yı arıyor ve tapınakta durup birbirlerine, “Ne dersiniz? Acaba bayrama gelmeyecek mi?” diye soruyorlardı.

⁵⁷Başkâhinlerle Ferisiler de O'nun nerede olduğunu bilen varsa bildirsin diye buyruklar çıkarmışlardı; öyle ki, O'nu yakalayabilsinler.