Read Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 Hioba 9 Bible Online

Hioba 9 - Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 bible

Hioba 9

¹A Hiob odpowiedział:

²Doprawdy, wiem, że tak jest. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

³Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

⁴Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

⁵On przenosi góry, a ludzie nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

⁶On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

⁷On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

⁸On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

⁹On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

¹⁰On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

¹¹Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

¹²Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

¹³Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

¹⁴Jakże ja mu odpowiem? Jakie słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

¹⁵Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

¹⁶Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

¹⁷Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

¹⁸Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

¹⁹Jeśli chodzi o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

²⁰Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

²¹Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

²²Jedno jest pewne, dlatego powiedziałem: On niszczy zarówno doskonałego, jak i niegodziwego;

²³Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

²⁴Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż to czyni?

²⁵Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

²⁶Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

²⁷Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

²⁸Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

²⁹Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

³⁰Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

³¹Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

³²On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

³³Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

³⁴Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

³⁵Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.