Read Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 Mateusza 22 Bible Online

Mateusza 22 - Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 bible

Mateusza 22

¹A Jezus, odpowiadając, znowu mówił do nich w przypowieściach tymi słowy:

²Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił wesele swemu synowi.

³I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale oni nie chcieli przyjść.

⁴Ponownie posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę, zabito moje woły i tuczne zwierzęta i wszystko jest gotowe. Chodźcie na wesele.

⁵Lecz oni zlekceważyli to i odeszli, jeden na swoje pole, a inny do swego kupiectwa;

⁶A inni schwytali jego sługi, znieważyli ich i zabili.

⁷Gdy król to usłyszał, rozgniewał się, a posławszy swoje wojska, wytracił tych morderców i spalił ich miasto.

⁸Potem powiedział swoim sługom: Wesele wprawdzie jest gotowe, lecz zaproszeni nie byli godni.

⁹Idźcie więc na rozstaje dróg i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie.

¹⁰Wtedy słudzy ci wyszli na drogi i zgromadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych. I sala weselna napełniła się gośćmi.

¹¹A gdy król wszedł, aby zobaczyć gości, ujrzał tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.

¹²I zapytał go: Przyjacielu, jak tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego? A on zaniemówił.

¹³Wtedy król powiedział sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce, weźcie go i wrzućcie do ciemności zewnętrznych. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹⁴Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.

¹⁵Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by go usidlić w mowie.

¹⁶I posłali do niego swoich uczniów wraz z herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdziwy i drogi Bożej w prawdzie nauczasz, i nie zważasz na nikogo. Nie oglądasz się bowiem na osobę ludzką.

¹⁷Powiedz nam więc, jak ci się wydaje: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie?

¹⁸Ale Jezus poznał ich niegodziwość i powiedział: Czemu wystawiacie mnie na próbę, obłudnicy?

¹⁹Pokażcie mi monetę podatkową. I podali mu grosz.

²⁰A on ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis?

²¹Odpowiedzieli mu: Cesarza. Wtedy powiedział im: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.

²²A gdy to usłyszeli, zdziwili się, zostawili go i odeszli.

²³Tego dnia przyszli do niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:

²⁴Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dzieci, to jego brat ma ożenić się z jego żoną i wzbudzić potomstwo swemu bratu.

²⁵Było więc u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a nie mając potomstwa, zostawił żonę swemu bratu.

²⁶Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego.

²⁷A w końcu po wszystkich umarła też ta kobieta.

²⁸Żoną którego z tych siedmiu będzie więc przy zmartwychwstaniu? Gdyż wszyscy ją mieli za żonę.

²⁹A Jezus im odpowiedział: Błądzicie, nie znając Pisma ani mocy Boga.

³⁰Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie Boga w niebie.

³¹A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga:

³²Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych.

³³A tłumy, słysząc to, zdumiewały się jego nauką.

³⁴Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zeszli się razem.

³⁵I jeden z nich, znawca prawa, wystawiając go na próbę, spytał:

³⁶Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest największe?

³⁷A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.

³⁸To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁹A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

⁴¹A gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus ich zapytał:

⁴²Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli mu: Dawida.

⁴³I powiedział im: Jakże więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:

⁴⁴Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy?

⁴⁵Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?

⁴⁶I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa. Od tego też dnia nikt nie śmiał go więcej pytać.