Read Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 Łukasza 22 Bible Online

Łukasza 22 - Uwspółcześniona Biblia Gdańska, 2018 bible

Łukasza 22

¹I zbliżało się święto Przaśników, zwane Paschą.

²A naczelni kapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go zabić, ale bali się ludu.

³Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, który był z grona dwunastu.

⁴Poszedł więc i umówił się z naczelnymi kapłanami i przełożonymi świątyni, jak ma im go wydać.

⁵A oni ucieszyli się i umówili się z nim, że dadzą mu pieniądze.

⁶On się zgodził i szukał sposobności, aby im go wydać z dala od tłumu.

⁷I nadszedł dzień Przaśników, w którym należało zabić baranka paschalnego.

⁸Wtedy posłał Piotra i Jana, mówiąc: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, abyśmy mogli jeść.

⁹A oni go zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?

¹⁰On im odpowiedział: Gdy będziecie wchodzić do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie;

¹¹I powiedzcie gospodarzowi tego domu: Nauczyciel cię pyta: Gdzie jest pokój, w którym będę jadł Paschę z moimi uczniami?

¹²On wam pokaże wielką, urządzoną salę na piętrze. Tam wszystko przygotujcie.

¹³Odeszli więc i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.

¹⁴A gdy nadeszła pora, usiadł za stołem, a z nim dwunastu apostołów.

¹⁵I powiedział do nich: Gorąco pragnąłem zjeść tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał.

¹⁶Mówię wam bowiem, że nie będę jej więcej jadł, aż się spełni w królestwie Bożym.

¹⁷Potem wziął kielich, złożył dziękczynienie i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie.

¹⁸Mówię wam bowiem, że nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie królestwo Boże.

¹⁹Wziął też chleb, złożył dziękczynienie, połamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało, które jest za was dane. To czyńcie na moją pamiątkę.

²⁰Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowy testament w mojej krwi, która jest za was wylana.

²¹Lecz oto ręka tego, który mnie wydaje, jest ze mną na stole.

²²Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak zostało postanowione, ale biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany.

²³Wtedy oni zaczęli się między sobą pytać, który z nich miałby to zrobić.

²⁴Wszczął się też między nimi spór o to, kto z nich ma być uważany za największego.

²⁵Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami.

²⁶Wy zaś tak nie postępujcie. Lecz kto jest największy wśród was, niech będzie jak najmniejszy, a kto jest przełożonym, niech będzie jak ten, kto służy.

²⁷Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi, czy ten, kto służy? Czy nie ten, kto siedzi? Ale ja jestem pośród was jako ten, kto służy.

²⁸A wy jesteście tymi, którzy wytrwali przy mnie w moich próbach.

²⁹I ja przekazuję wam królestwo, jak mnie przekazał mój Ojciec;

³⁰Abyście jedli i pili za moim stołem w moim królestwie, i zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.

³¹I powiedział Pan: Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił, żeby was przesiać jak pszenicę.

³²Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci.

³³A on mu powiedział: Panie, z tobą gotów jestem iść i do więzienia, i na śmierć.

³⁴On rzekł: Mówię ci, Piotrze, nim zapieje dziś kogut, trzy razy się wyprzesz, że mnie znasz.

³⁵I powiedział do nich: Gdy was posyłałem bez sakiewki, bez torby i bez obuwia, czy brakowało wam czegoś? A oni odpowiedzieli: Niczego.

³⁶Wtedy im powiedział: Teraz jednak, kto ma sakiewkę, niech ją weźmie, podobnie i torbę. A kto nie ma miecza, niech sprzeda swoją szatę i kupi go.

³⁷Mówię wam bowiem, że jeszcze musi się wypełnić na mnie to, co jest napisane: Zaliczono go w poczet złoczyńców. Spełnia się bowiem to, co mnie dotyczy.

³⁸Oni zaś powiedzieli: Panie, oto tu dwa miecze. A on im odpowiedział: Wystarczy.

³⁹Potem wyszedł i udał się według swego zwyczaju na Górę Oliwną, a szli za nim także jego uczniowie.

⁴⁰Kiedy przyszedł na miejsce, powiedział do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

⁴¹A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się:

⁴²Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, lecz twoja niech się stanie.

⁴³Wtedy ukazał mu się anioł z nieba i umacniał go.

⁴⁴I w śmiertelnym zmaganiu jeszcze gorliwiej się modlił, a jego pot był jak krople krwi spadające na ziemię.

⁴⁵A gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.

⁴⁶I powiedział do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.

⁴⁷Kiedy on jeszcze mówił, oto nadszedł tłum, a jeden z dwunastu, zwany Judaszem, idąc przodem, zbliżył się do Jezusa, aby go pocałować.

⁴⁸Lecz Jezus mu powiedział: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?

⁴⁹A ci, którzy przy nim byli, widząc, na co się zanosi, zapytali go: Panie, czy mamy uderzyć mieczem?

⁵⁰I jeden z nich uderzył sługę najwyższego kapłana i odciął mu prawe ucho.

⁵¹Ale Jezus odezwał się: Pozwólcie aż dotąd. I dotknąwszy jego ucha, uzdrowił go.

⁵²Wtedy Jezus powiedział do naczelnych kapłanów, przełożonych świątyni i starszych, którzy przyszli do niego: Jak na bandytę wyszliście z mieczami i kijami?

⁵³Gdy codziennie bywałem z wami w świątyni, nie podnieśliście na mnie ręki. Lecz to jest wasza godzina i moc ciemności.

⁵⁴Wtedy schwytali go, poprowadzili i przywiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł za nim z daleka.

⁵⁵Kiedy rozniecili ogień na środku dziedzińca i usiedli razem, usiadł i Piotr wśród nich.

⁵⁶A pewna służąca, gdy zobaczyła go siedzącego przy ogniu, uważnie mu się przyjrzała i powiedziała: On też był z nim.

⁵⁷Lecz on zaparł się go, mówiąc: Kobieto, nie znam go.

⁵⁸A po chwili ktoś inny go zobaczył i powiedział: I ty jesteś jednym z nich. Ale Piotr odrzekł: Człowieku, nie jestem.

⁵⁹A po upływie około jednej godziny ktoś inny stwierdził stanowczo: Na pewno i ten człowiek był z nim, bo też jest Galilejczykiem.

⁶⁰Piotr zaś powiedział: Człowieku, nie wiem, o czym mówisz. I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut.

⁶¹A Pan odwrócił się i spojrzał na Piotra. I przypomniał sobie Piotr słowa Pana, jak mu powiedział: Zanim kogut zapieje, trzy razy się mnie wyprzesz.

⁶²I Piotr, wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.

⁶³Tymczasem mężczyźni, którzy trzymali Jezusa, naśmiewali się z niego i bili go.

⁶⁴A zasłoniwszy mu oczy, bili go po twarzy i mówili: Prorokuj, kto cię uderzył.

⁶⁵Wiele też innych bluźnierstw wypowiadali przeciwko niemu.

⁶⁶A gdy nastał dzień, zebrali się starsi ludu, naczelni kapłani i uczeni w Piśmie i przyprowadzili go przed swoją Radę.

⁶⁷I mówili: Jeśli ty jesteś Chrystusem, powiedz nam. I odpowiedział im: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie.

⁶⁸A jeśli też o coś zapytam, nie odpowiecie mi ani mnie nie wypuścicie.

⁶⁹Odtąd Syn Człowieczy będzie siedział po prawicy mocy Boga.

⁷⁰Wtedy wszyscy powiedzieli: Więc ty jesteś Synem Bożym? A on im odpowiedział: Wy sami mówicie, że ja jestem.

⁷¹A oni rzekli: Czyż jeszcze potrzebujemy świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z jego ust.