Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибтидо 18 Bible Online

Ибтидо 18 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибтидо 18

¹Куннинг жазирама иссиқ пайти эди. Иброҳим Мамредаги муқаддас эманзорда[126] чодирига кираверишда ўтирган эди, шу пайт Эгамиз унга зоҳир бўлди.

²Шу лаҳзада Иброҳим рўпарасида учта одам турганини билди. Иброҳим учаласини кўрган заҳоти уларни кутиб олгани югуриб борди ва мук тушиб таъзим қилди.

³— Ҳазратим[127], — деди Иброҳим, — марҳаматингизни дариғ тутманглар, бу қулингизнинг эшигини босиб ўтиб кетманглар.

⁴Хизматкорларим сув келтиришсин, оёқларингизни ювишсин, ўзларингиз дарахтнинг соясида дам олинглар.

⁵Модомики, бу қулингизнинг хонадонига ташриф буюрибсизлар, мен нон — пон олиб келай. Саёҳатингизни давом эттиришдан олдин бардам бўлиб олинглар. — Майли, — дейишди улар, — айтганингдай қилавер.

⁶Иброҳим шошилганича чодирга қайтди — да, Сорага деди: — Тез бўл! Уннинг яхшисидан дарров бир тоғора[128] олиб, нон ёп.

⁷Сўнгра подага бориб, семиз бузоқни танлади ва хизматкорига берди. Хизматкор дарров бузоқни сўйиб, таом тайёрлашга киришди.

⁸У сузма, сут ва пишириб тайёрланган бузоқ гўштини олиб, меҳмонларнинг олдига қўйди. Меҳмонлар овқатланишаётганда, Иброҳим дарахт остида уларга ўзи хизмат қилиб турди.

⁹— Хотининг Сора қаерда? — деб сўрашди улар. — Шу ерда, чодирда, — деб жавоб берди Иброҳим.

¹⁰Улардан бири[129]: — Мен келгуси йили шу пайтда[130] қайтиб келганимда, хотининг Сора ўғилли бўлади, — деди. Сора чодир пардасининг орқасида, чодирга киравериш ёнида бу суҳбатни эшитиб турарди.

¹¹Бу пайтда Иброҳим ҳам, Сора ҳам жуда кексайиб қолишган, Сора бола туғиш давридан анча ўтган эди.

¹²У ичида кулиб, ўзича ўйлади: “Мен мункиллаган кампир бўлсам — у, қандай қилиб лаззатлана олардим?! Бунинг устига, хўжайиним ҳам қариб қолган бўлса.”

¹³Шунда Эгамиз[131] яна Иброҳимга айтди: — Нима учун Сора кулди? Нимага у: “Қариб қолган бўлсам, бола туғармидим”, деди?

¹⁴Мен — Эгангиз учун имконсиз нарса бор эканми?! Келгуси йил шу пайтда Мен қайтиб келаман. Ўшанда Сора ўғилли бўлади.

¹⁵Лекин Сора қўрқиб кетган эди. — Кулмадим, — деб гапидан тонди у. — Йўқ, кулдинг, — деди Эгамиз.

¹⁶Шундан кейин учалови ўринларидан туриб, Садўм томонга йўл олдилар. Иброҳим, уларни кузатиб қўяй деб, бирга юрди.

¹⁷Эгамиз: “Мен қилмоқчи бўлган ишларимни Иброҳимдан сир тутмайман”, деди Ўзига.

¹⁸“Иброҳимдан буюк, қудратли халқ келиб чиқади. Ер юзидаги жамики халқлар у орқали барака топади.

¹⁹Иброҳим ўғилларини, ўз наслини Менинг йўлимдан юришга, тўғрилик ва адолат билан иш қилишларига йўл кўрсатсин деб, уни танлаганман. Шунда Мен Иброҳимга берган ваъдамни бажараман.”

²⁰Сўнгра Эгамиз Иброҳимга деди: — Садўм ва Ғамўра аҳолисининг разиллиги, уларнинг оғир гуноҳлари ҳақидаги оҳу фиғонлар Менга етиб келди.

²¹Мен пастга тушиб кўрай — чи, уларнинг ҳаммаси ҳақиқатан ҳам шунчалик гуноҳга ботиб кетибдимикан?!

²²Шундан кейин икки киши Садўмга қараб йўл олди. Эгамиз эса Иброҳим билан қолди.

²³Иброҳим Унга қараб, сўради: — Сен гуноҳкорни ҳам, бегуноҳни ҳам бирдай қириб ташлайверасанми?

²⁴Айтайлик, шаҳарда элликта бегуноҳ одам топсанг, шаҳарни вайрон қилаверасанми? Бегуноҳ одамларнинг ҳақи — ҳурмати учун шаҳарга раҳм қилмайсанми?

²⁵Наҳотки гуноҳсиз одамни гуноҳкор билан бирга йўқ қилсанг?! Асло! Сен гуноҳсизнинг бошига гуноҳкорнинг кунини солмайсан — ку! Ахир, Сен бутун оламнинг Ҳокимисан, адолат ила иш тутасан!

²⁶— Агар Мен Садўмда элликта бегуноҳ одамни топсам, — деди Эгамиз, — уларнинг ҳақи — ҳурмати учун бутун шаҳарга раҳм қиламан.

²⁷— Эй Раббий! Мен тупроқ ва кул бўлсам ҳам, Сенга гапираётганимда қўполлигим учун кечиргин, — деди Иброҳим.

²⁸— Элликта бегуноҳ одамга бешта етмаса — чи? Бешта кам бўлгани учун бутун шаҳарни қириб ташлайсанми? — Агар у ерда қирқ бешта солиҳ одамни топсам, шаҳарни қириб ташламайман.

²⁹Иброҳим Эгамизга яна гапирди: — Балки у ерда қирқта бегуноҳ одам топилар. — Ўша қирқта бегуноҳнинг ҳақи — ҳурмати учун бу ишни қилмайман, — деди Эгамиз.

³⁰— Ё Раббий! — деди Иброҳим. — Гапирсам, Ўзинг кечиргайсан. Балки у ерда ўттизта бегуноҳ топилар? — Агар у ерда ўттизта бегуноҳ одамни топсам, шаҳарни қириб ташламайман, — деб жавоб берди У.

³¹— Раббий! Гапираётганимда қўполлигим учун кечиргин, — деди Иброҳим. — Балки у ерда йигирмата бегуноҳ одам топилар? — Ўша йигирмата бегуноҳ одамнинг ҳақи — ҳурмати учун шаҳарни қириб ташламайман, — деди У.

³²— Раббий! Яна бир марта гапирсам, Ўзинг кечиргайсан, — деди Иброҳим. — Балки у ерда ўнта бегуноҳ одам топилар? — Ўша ўнта бегуноҳ одамнинг ҳақи — ҳурмати учун шаҳарни қириб ташламайман, — деб жавоб берди Эгамиз.

³³Эгамиз Иброҳим билан гаплашиб бўлгач, Ўз йўлига кетди. Иброҳим ҳам чодирига қайтди.