Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибтидо 21 Bible Online

Ибтидо 21 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибтидо 21

¹Эгамиз берган ваъдаси бўйича Сорага марҳамат қилди.

²Сора ҳомиладор бўлиб, Иброҳимга қариган чоғида ўғил туғиб берди. Буларнинг ҳаммаси Худо айтган вақтда юз берди.

³Иброҳим ўғлига Исҳоқ деб исм қўйди.

⁴Худо амр қилгандай, Исҳоқ саккиз кунлик бўлганда, Иброҳим уни суннат қилди[142].

⁵Исҳоқ туғилганда, Иброҳим юз ёшда эди.

⁶Сора деди: “Худо менга шодлик ва кулги[143] ато қилди, бу ҳақда эшитган ҳар ким мен билан бирга кулади.

⁷Ким ҳам, Сора чақалоқ эмизади, деб Иброҳимга айта оларди?! Мен эса Иброҳимга қариган чоғида ўғил туғиб бердим.”

⁸Вақт ўтиб, Исҳоқ катта бўлиб қолгач, Сора уни кўкракдан чиқарди. Бу бахтли кунни нишонлаб, Иброҳим катта зиёфат берди[144].

⁹Мисрлик Ҳожарнинг Иброҳимга туғиб берган ўғли Исмоил[145] Исҳоқни[146] масхара қилаётганини[147] Сора кўриб қолди.

¹⁰Сора Иброҳимдан: — Бу чўрини ўғли билан бирга ҳайдаб юборинг! — деб талаб қилди. — Чўрининг ўғли менинг ўғлим билан меросхўр бўлмасин[148].

¹¹Бу гапдан Иброҳим жуда хафа бўлди, ахир, Исмоил ҳам унинг ўғли эди — да.

¹²Лекин Худо Иброҳимга деди: — Бола ва чўри хотининг учун ташвиш тортма. Соранинг айтганларини қил. Чунки Мен сенга ваъда қилган наслинг Исҳоқ орқали келиб чиқади.

¹³Чўри хотинингнинг боласи сенинг ҳам ўғлинг бўлгани учун Мен унга ҳам фарзандлар ато этиб, ундан халқлар яратаман.

¹⁴Иброҳим эртасига саҳарда турди. Бир оз егулик ва бир меш сув олиб, Ҳожарнинг елкасига юклади — да, ўғли билан бирга жўнатиб юборди. Ҳожар Бершеба атрофларида чўлда бемақсад изғиб юрди.

¹⁵Мешдаги сув тамом бўлгач, Ҳожар боласини бир бутанинг тагида қолдирди.

¹⁶Сўнгра: “Боламнинг ўлишини кўрмайин”, деб боласидан бир ўқ отими[149] нарига бориб ўтирди. Ҳожар ўша ерда ўтириб, йиғлаб, фарёд қила бошлади.

¹⁷Худо ўсмирнинг йиғисини эшитди. Худонинг фариштаси самодан Ҳожарни чақириб деди: — Нимага ғам чекяпсан, Ҳожар? Қўрқма, сен ўсмирни қолдириб кетган жойдан Худо унинг йиғисини эшитди.

¹⁸Қани, ўғлингни тургиз, унинг қўлидан ушла. Мен унинг наслидан буюк халқ яратаман.

¹⁹Худо Ҳожарнинг кўзини очиб юборган эди, у бир қудуқни кўрди. Бориб, мешни сувга тўлдириб келди — да, боласига ичирди.

²⁰Худо доимо бола билан бирга бўлди. Бола Порон чўлида[150] ўсиб — улғайди. У моҳир камонкаш бўлди.

²¹Онаси уни Миср юртидан бир қизга уйлантирди.

²²Бир куни Абумалек[151] лашкарбошиси Пихол билан бирга Иброҳимнинг олдига борди ва унга деди: — Сен ҳар қандай ишни қилганингда ҳам Худо сен билан бирга.

²³Энди Худонинг номини ўртага қўйиб, сени, болаларингни, наслингни алдамайман, деб қасам ич. Мен сенга содиқлигимни кўрсатдим. Шунинг учун ҳозир, сенга ва мен истиқомат қилиб турган шу юртингга содиқ бўламан, деб қасам ич.

²⁴— Қасам ичаман, — деди Иброҳим.

²⁵Шунда Иброҳим Абумалекка: “Хизматкорларинг зўрлик билан менинг қудуғимни тортиб олишди”, деб шикоят қилиб қолди.

²⁶— Бу ҳақда биринчи марта эшитяпман, — деди Абумалек. — Сен менга бу ҳақда айтмаган эдинг. Бу ишни ким қилганини билмайман.

²⁷Шундай қилиб, Иброҳим Абумалекка мол — қўйлар берди ва иккаласи аҳд қилдилар.

²⁸Иброҳим еттита урғочи қўзини сурувдан ажратиб олди.

²⁹Абумалек Иброҳимдан: — Сен еттита урғочи қўзини ажратиб олдинг, бунинг маъноси нима? — деб сўради.

³⁰Иброҳим шундай жавоб берди: — Мана шу еттита урғочи қўзини сен қўлимдан олишинг керак, токи бу қудуқни ўзим қазиганимни булар исботлайди[152].

³¹Шундай қилиб, икковлари қасамёд қилишди. Шунинг учун бу жой ҳозиргача Бершеба[153] деб юритилади.

³²Улар аҳд қилганларидан кейин, Абумалек ўз лашкарбошиси Пихол билан Филистлар еридаги Гарор шаҳрига қайтиб кетди.

³³Иброҳим Бершебада юлғун дарахти[154] ўтқазди ва у ерда абадий Худога — Эгамизга сажда қилди.

³⁴У Филистлар ерида анча вақт яшади.