Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибтидо 3 Bible Online

Ибтидо 3 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибтидо 3

¹Парвардигор Эгамиз ҳамма ёввойи ҳайвонларни ҳам яратган эди. Ўша ҳайвонлар орасида анча айёри илон эди. Илон хотиндан: — Ҳақиқатан ҳам Худо, боғдаги биронта дарахтнинг мевасидан еманглар, деб айтдими? — деб сўради.

²Хотин илонга: — Йўғ — э, биз боғдаги ҳамма дарахтларнинг мевасидан ейишимиз мумкин, — деб жавоб берди.

³— Лекин Худо, боғ ўртасидаги дарахтнинг мевасидан еманглар ҳам, тегманглар ҳам, акс ҳолда, ўласизлар, деб айтган.

⁴Илон эса хотинга: — Йўқ, ўлмайсизлар, — деди.

⁵— Чунки Худо биладики, сизлар бу мевалардан есангиз, кўзларингиз очилиб, сизлар ҳам барча яхши ва ёмон нарсаларни биладиган бўлиб, Худога[15] ўхшаб қоласизлар.

⁶Хотин қарасаки, ўша дарахт кўзга чиройли кўринади, мевалари жуда ейишли экан. Хотин: “Қанийди мевалар менга донолик ато қилса”, деб орзу қилди. У дарахтнинг мевасидан олиб еди, кейин ёнида турган эрига ҳам берди. Эри ҳам еди.

⁷Ўша заҳоти икковининг ҳам кўзлари очилиб, улар яланғоч эканликларини англадилар, анжир баргларини сонлари атрофига тизиб, ўзларига ёпинчиқ ясадилар.

⁸Оқшом пайти шабада эсиб турганда, одам ва хотини боғда Парвардигор Эгамизнинг юрганини билдилар. Улар Парвардигор Эгамизнинг назаридан қочиб, боғдаги дарахтлар орасига яшириндилар.

⁹Парвардигор Эгамиз: — Қаердасан? — деб одамни чақирди.

¹⁰Одам: — Мен боғда юрганингни билдим — у, яланғоч бўлганим учун қўрқиб, яшириндим, — деди.

¹¹— Яланғоч эканингни сенга ким айтди? — деб сўради Худо. — Ёки Мен, еманглар, деб амр этган дарахтнинг мевасидан едингми?

¹²Одам жавоб берди: — Ўзинг менга берган хотин ўша дарахтнинг мевасидан менга берди, мен ҳам едим.

¹³Шунда Парвардигор Эгамиз хотинга: — Бу нима қилганинг? — деди. — Илон мени алдади, мен мевадан едим, — деди хотин.

¹⁴Парвардигор Эгамиз илонга шундай деди: “Шу қилмишларинг учун Лаънати бўлгайсан барча жонзотлар орасида Ва жамики ёввойи ҳайвонлар орасида. Қорнинг билан судралиб юргайсан, Умринг бўйи тупроқ егайсан.

¹⁵Душманлик пайдо қиламан сен билан хотин ўртасида, Сенинг зотинг билан унинг зоти орасида. Унинг зоти эзиб ташлайди сенинг бошингни, Сен чақиб оласан унинг товонини.”

¹⁶Хотинга эса шундай деди: “Ҳомиладорлигингда ғоят азоб бераман, Машаққат ила бола туғасан. Аммо эрингни қўмсайверасан, Эринг эса ҳоким бўлади сенинг устингдан.”

¹⁷Парвардигор Эгамиз одамга шундай деди: “Хотинингнинг гапига кирганинг учун, Мен, ема, деб тақиқлаган мевани еганинг учун Сен туфайли ерни лаънати қилдим. Бутун умринг бўйи тимдалаб ерни, Ердан ўтказасан тирикчилигингни.

¹⁸Ернинг ҳосили емишинг бўлса ҳам, Ер сен учун тиканлару қушқўнмас[16] ўстиради.

¹⁹Сен тупроқдан яралгансан, То тупроққа қайтгунингга қадар, Пешана теринг билан нон ейсан. Зеро, сен тупроқдирсан Ва тупроққа қайтасан.”

²⁰Хотин жамики инсонларнинг онаси бўлгани учун, Одам Ато[17] унга Момо Ҳаво[18] деб исм берди.

²¹Одам Ато ва унинг хотини учун Парвардигор Эгамиз теридан кийим — кечак ясаб, уларни кийинтириб қўйди.

²²Кейин Парвардигор Эгамиз шундай деди: “Мана, инсон ҳамма нарсани — яхшилик ва ёмонликни билиб, Бизга ўхшаб қолди. Энди у қўлини узатиб, ҳаёт дарахти мевасидан ҳам олмасин, мевани еб, абадий яшайдиган бўлиб қолмасин.”

²³Шу сабабдан Парвардигор Эгамиз Одам Атони ва Момо Ҳавони Адан боғидан чиқариб юборди. У Одам Атони ернинг тупроғидан ясаган эди, унга энди ўша ерни ишлашга берди.

²⁴У Одам Атони ҳайдаб юборгандан кейин, ҳаёт дарахтига борадиган йўлни қўриқлаш учун Адан боғининг шарқ томонига карубларни[19] ва доимо айланиб турадиган алангали қилични ўрнатди.