Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибтидо 30 Bible Online

Ибтидо 30 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибтидо 30

¹Роҳила Ёқубга бола туғиб бера олмагач, энди опасига ҳасад қила бошлади. — Менга фарзанд беринг, бўлмаса ўламан! — деди у Ёқубга.

²Ёқуб Роҳиладан қаттиқ ғазабланди. — Нима, мен Худоманми?! Сени бепушт қилиб яратган Худо — ку!

³Шунда Роҳила Ёқубга деди: — Ана, чўрим Билхахнинг ёнига киринг. У менга бола туғиб берсин, токи чўрим орқали мен ҳам болали бўлайин[214].

⁴Шундай қилиб, Роҳила эрига Билхахни олиб берди. Ёқуб Билхахнинг ёнига кирди.

⁵Билхах ҳомиладор бўлиб, Ёқубга ўғил туғиб берди.

⁶Роҳила: “Худойим мени оқлади, У менинг илтижоимни эшитиб, менга ўғил ато этди”, деб ўғлининг исмини Дан[215] қўйди.

⁷Билхах яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга иккинчи ўғлини туғиб берди.

⁸Роҳила: “Опам билан қаттиқ олишиб, мен ютиб чиқдим”, деб ўғлининг исмини Нафтали[216] қўйди.

⁹Леах бола туғишдан қолганини англаб етди. Шунда у ҳам ўзининг чўриси Зилпони Ёқубга олиб берди.

¹⁰Зилпо Ёқубга ўғил туғиб берди.

¹¹Леах: “Менга омад кулиб боқди”, деб ўғлининг исмини Гад[217] қўйди.

¹²Сўнгра Зилпо Ёқубга иккинчи ўғлини туғиб берди.

¹³Леах: “Нақадар бахтлиман — а! Энди аёллар мени жуда бахтли экан, деб айтишади”, дея ўғлининг исмини Ошер[218] қўйди.

¹⁴Буғдой ўрими пайти эди. Бир куни Рубен далага борганда, меҳригиё ўсимлигини[219] топиб олиб, онаси Леахга келтирди. Роҳила: “Ўғлингнинг меҳригиёларидан менга ҳам бер”, деб илтимос қилди.

¹⁵Лекин Леах ғазаб билан жавоб қилди: — Эримни тортиб олганинг камлик қилдими?! Энди ўғлимнинг меҳригиёларини ҳам тортиб олмоқчимисан?! — Ўғлингнинг меҳригиёлари эвазига бу кеча эрим сенинг ёнингга киради, унга ижозат бераман, — деди Роҳила.

¹⁶Кечқурун Ёқуб даладан келганда, Леах унга пешвоз чиқди. — Бу кеча менинг ёнимга киришингиз керак, — деди у эрига. — Ўғлим даладан топиб келган меҳригиёга сизни алмаштирдим. Шундай қилиб, Ёқуб Леахнинг ёнига кирди.

¹⁷Худо Леахнинг илтижоларига жавоб берди. У яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга бешинчи ўғлини туғиб берди.

¹⁸Леах: “Чўримни эримга олиб берганим учун Худойим мени мукофотлади”, деб ўғлининг исмини Иссахор[220] қўйди.

¹⁹Сўнгра у яна ҳомиладор бўлиб, Ёқубга олтинчи ўғлини туғиб берди.

²⁰Леах деди: “Худойим менга яхши ҳадя берди. Энди эрим мени ҳурмат қиладиган бўлади, чунки унга олтита ўғил туғиб бердим.” Шундай деб, ўғлининг исмини Забулун[221] қўйди.

²¹Кейин Леах қиз туғиб, исмини Дина қўйди.

²²Ниҳоят, Худо Роҳилага ҳам марҳамат қилди ва унинг илтижоларига жавоб бериб, бола туғишга қодир қилди.

²³Роҳила ҳомиладор бўлиб, ўғил туғди. “Худо менга ўғил ато этиб, шармандалигимни олиб ташлади”, деди.

²⁴“Эгам менга яна ўғил берсин”, деб ўғлининг исмини Юсуф[222] қўйди.

²⁵Роҳила Юсуфни туққандан кейин кўп ўтмай, Ёқуб Лобонга деди: — Ижозат берсангиз, мен юртимга қайтмоқчиман.

²⁶Хотинларим билан болаларимни ҳам олиб кетсам, дегандим. Ўзингиз биласиз, сизга кўп хизматим сингган, пешана теримни тўкиб уларни топганман. Энди кетишга ижозат берсангиз.

²⁷Лобон эса унга шундай жавоб берди: — Энди илтимос қиламан, менинг гапимга қулоқ сол: фол очтириб кўрган эдим, Эгам менга сен туфайли барака берганини билдим[223].

²⁸Хизмат ҳақингни айт, тўлай.

²⁹— Ўзингиз биласиз: узоқ йиллар давомида сизга кўп хизмат қилдим. Мол — қўйларингиз менинг меҳнатим туфайли қанчалик кўпайганини биласиз.

³⁰Аслида мен келмасимдан олдин молингиз оз эди, энди эса бойлигингиз ҳаддан зиёд кўпайди. Мен туфайли Эгам сизга ҳамма нарсада барака берди[224]. Энди оиламни ўйлайдиган пайт келди.

³¹— Хизмат ҳақингга нима истайсан? — деб яна сўради Лобон. — Менга ҳеч қандай хизмат ҳақи керак эмас, — деб жавоб қилди Ёқуб. — Агар рози бўлсангиз, бир таклифим бор. Мен қўй — эчкиларингизни боқаверай.

³²Бугун сурувингизни оралаб, олачипор ва хол — хол қўйларингизни, қора қўзиларингизни, эчкиларингиздан ҳам хол — холини ва олачипорини[225] ажратиб олай. Хизмат ҳақимга шуларни берсангиз кифоя.

³³Агар мен ҳалол бўлмасам, сиз кейин осонликча билиб оласиз. Менинг хизматимни текширгани келганингизда, қўй — эчкиларимнинг орасида бирортаси ола — була, хол — хол бўлмаса, ёки қўзиларимнинг орасида ҳам бирортаси қора бўлмаса, мени ўғри деб ҳисоблашингиз мумкин.

³⁴— Яхши, сен айтгандай бўла қолсин, — деди Лобон.

³⁵Лобон ўша куни оқи бор хол — хол ва олачипор така ҳамда урғочи эчкиларни сурувдан ажратиб олди, қора қўзиларни ҳам айириб олди. Ҳаммасини ўғилларининг ихтиёрига берди.

³⁶Улар ўша қўй — эчкиларни Ёқуб турган жойдан уч кунда борадиган жойга олиб кетдилар. Ёқуб эса Лобоннинг қолган қўй — эчкиларини боқаверди.

³⁷Ёқуб терак, бодом ва чинор дарахтининг новдаларидан олиб, новдаларни йўл — йўл қилиб пўстлоғини шилди.

³⁸Сўнгра у пўстлоғи тозаланган новдаларни қўй — эчкиларга кўринадиган жойга — сув ичадиган охурлар ичига қўйди[226]. Чунки Лобоннинг қўй — эчкиларини суғоргани олиб келганда, ҳайвонлар шу ерда жуфтлашар эди.

³⁹Қўй — эчкилар оқ йўли бор новдаларни кўриб турганда жуфтлашиб, йўл — йўл, олачипор ва хол — хол насл берарди.

⁴⁰Ёқуб Лобоннинг бошқа қўй — эчкиларидан совлиқларини[227] ажратиб олди. Совлиқ қўйлар жуфтлашаётганда, Ёқуб қўйларнинг юзини Лобоннинг сурувидаги йўл — йўл ва қоп — қора ҳайвонларга қаратиб қўярди. Шу тариқа Ёқуб Лобоннинг қўй — эчкиларидан ўзининг сурувини вужудга келтирди[228] ва Лобонникидан алоҳида қилиб қўйди.

⁴¹Сурувдаги соғлом урғочи қўй ёки эчкилар жуфтлашишга тайёр бўлганда, Ёқуб пўстлоғи арчилган новдаларни ҳайвонларнинг охурига ташлаб қўярди. Ҳайвонлар йўл — йўл новдаларни кўриб турганларида жуфтлашардилар.

⁴²Лекин у нимжон ҳайвонларга шундай қилмасди. Оқибатда Лобон нимжон қўй — эчкиларга, Ёқуб эса соғлом қўй — эчкиларга эга бўлиб қолди.

⁴³Шу йўл билан Ёқубнинг қўй — эчкилари тезлик билан кўпайиб борди, у жуда ҳам бойиб кетди, кўплаб қул ва чўриларга, туя ва эшакларга эга бўлди.