Read Муқаддас Китоб Uzbek Ибтидо 31 Bible Online

Ибтидо 31 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ибтидо 31

¹Лобоннинг ўғиллари минғир — минғир қила бошладилар: “Ёқуб отамизни хонавайрон қилди. У бутун бойлигини отамизнинг бойлигидан олган.” Ёқуб бу гапларни эшитиб қолди.

²Ёқуб сездики, Лобон унга анчагина совуқ муносабатда бўляпти.

³Эгамиз ҳам Ёқубга: — Ота — боболарингнинг юртига, қариндош — уруғларингнинг олдига қайт, Мен сен билан бирга бўламан, — деди.

⁴Ёқуб яйловда қўй — эчкиларини боқаётганда, Роҳила билан Леахни шу ерга чақиртирди.

⁵Улар келгач, деди: — Кўриб турибман, оталарингизнинг менга муносабати олдингидай эмас. Лекин отамнинг Худоси мен билан бирга.

⁶Ўзларингиз биласизлар, мен сизларнинг отангизга кучим борича хизмат қилдим.

⁷У мени алдаб, хизмат ҳақимни ўн марта ўзгартирди. Лекин у менга зарар етказишига Худо йўл қўймади.

⁸Агар отангиз: “Сурувдаги олачипор қўй — эчкилар сенинг хизмат ҳақинг бўлади”, деб айтган бўлса, бутун сурув олачипор бола бераверди. “Йўл — йўли сенинг хизмат ҳақинг бўлади”, деб айтган бўлса, бутун сурув йўл — йўл бола бераверди.

⁹Худо шу йўл билан отангизнинг қўй — эчкиларини тортиб олиб, менга берди.

¹⁰Жуфтлашиш мавсуми пайтида бир куни туш кўрдим. Қарасам, сурувдаги жуфтлашган такалар йўл — йўл, хол — хол ва олачипор экан.

¹¹Тушимда Худонинг фариштаси: “Ёқуб!” деб чақирди. “Лаббай!” деб жавоб бердим мен.

¹²Фаришта менга айтди: “Қара, жуфтлашган такаларнинг ҳаммаси йўл — йўл, хол — хол ва олачипор. Буларнинг ҳаммасини Мен қиляпман. Чунки Лобоннинг сенга муносабатини кўрганман.

¹³Мен Байтилда сенга зоҳир бўлган Худоман[229]. У ерда сен тош устунга зайтун мойи суртиб, Менга хизмат қилиш учун қасам ичган эдинг. Энди ҳозироқ бу юртдан кет, ўзингнинг она юртингга қайт.”

¹⁴Шунда Роҳила билан Леах Ёқубга: — Энди отамиздан бизга ҳеч қандай мерос тегмас экан — да, — дейишди.

¹⁵— Биз отамизга худди бегоналардай бўлиб қолдик. У бизни сотди, бизнинг эвазимизга нима олган бўлса, ҳаммасини сарф қилиб бўлди[230].

¹⁶Худо отамиздан сизга олиб берган ҳамма бойликлар бизники ва болаларимизники. Энди эса Худо сизга нима айтган бўлса, шуни қилинг.

¹⁷Шундай қилиб, Ёқуб Канъон юртига — отасининг олдига қайтиб кетишга тайёрланди. Хотинларини ва болаларини туяларга миндирди. Қўй — эчкиларини олдига солиб ҳайдади, Паддон — Орамда[231] топган ҳамма мол — мулкини олди.

¹⁸

¹⁹Лобон қўйларининг жунини қирққани кетди. У йўқ пайтида Роҳила отасининг хонаки худоларини[232] ўғирлаб олди.

²⁰Бунинг устига, Ёқуб ҳам, биз кетяпмиз, деб Лобонга[233] айтмасдан, уни алдаб жўнаб қолди.

²¹Ёқуб ҳамма мол — мулкини олиб, Фурот дарёсини кечиб ўтди ва Гилад қирларига[234] йўл олди.

²²Орадан уч кун ўтгач, Лобонга: “Ёқуб қочиб кетибди” деган хабар етиб борди.

²³Лобон қариндош — уруғидан эркакларни ёнига олиб, Ёқубни қувиб кетди. Ёқубни етти кун қувлагандан кейин, охири Гилад қирларида унга етиб олди.

²⁴Лекин ўша куни кечаси Лобон туш кўрди. Тушида Худо зоҳир бўлиб: “Эҳтиёт бўл, Ёқубга яхши — ёмон гап қилиб юрма”, деди.

²⁵Лобон Ёқубга етиб олганда, Ёқуб Гилад қирларида чодир тиккан эди. Лобон ҳам қариндош — уруғлари билан Ёқубга яқинроқ жойга чодирини тикди.

²⁶Лобон Ёқубга: — Бу нима қилганинг? Мени алдаб кетибсан — ку! — деди. — Қизларимни ҳам, худди урушдаги асиралардай, ўғирлаб кетибсан.

²⁷Нимага мени алдаб, ҳеч нарса демасдан, яширинча қочиб қолдинг? Агар бир оғиз айтганингда, чилдирма, лира чалиб, ўйин — кулги қилиб, хурсандчилик билан кузатиб қўйган бўлардим.

²⁸Сен ҳатто невараларим билан қизларимни ўпиб, яхши боринглар, деб айтишимга ҳам имкон бермадинг. Қилган ишинг — ғирт аҳмоқлик.

²⁹Сенга ёмонлик қилишга кучим етади. Лекин кеча тунда отангнинг Худоси менга зоҳир бўлиб: “Эҳтиёт бўл, Ёқубга яхши — ёмон гап қилиб юрма”, деб айтди.

³⁰Аҳволингни тушунаман, отангнинг уйини соғингансан, шунинг учун кетгансан. Лекин нимага худоларимни ўғирладинг?

³¹— Қизларингизни мендан тортиб оласиз, деб ўйлаб, қўрққан эдим, — деди Ёқуб.

³²— Лекин сизнинг худоларингизга келсак, уларни ким олган бўлса, ўлдирилсин. Қариндошларимизнинг гувоҳлигида нарсаларингизни излаб кўринг. Агар сизнинг нарсаларингиз бўлса, олаверинг. Лобоннинг худоларини Роҳила ўғирлаганини Ёқуб билмас эди.

³³Лобон худоларини қидириб, аввало Ёқубнинг чодиридан излади. Кейин Леахнинг чодирига, ундан кейин иккала чўрининг[235] чодирига кирди, лекин худоларини топа олмади. Охирида Роҳиланинг чодирига кирди.

³⁴Роҳила худоларни туя эгарининг ичига яшириб, ўзи эгарга ўтириб олган эди. Лобон чодирнинг ҳамма ёғини ахтарса ҳам, худоларини топа олмади.

³⁵Роҳила отасига: — Сизнинг олдингизда ўрнимдан турмаганим учун мендан жаҳлингиз чиқмасин, отажон, — деди. — Ҳозир аёллар касалига йўлиққан пайтим. Лобон худоларини қанча қидирмасин, топа олмади.

³⁶Ёқуб қаттиқ ғазабланиб, Лобонни уришиб берди: — Айбим нима экан?! Қайси гуноҳим учун мени таъқиб қиляпсиз?!

³⁷Ҳамма нарсаларимни титкилаб чиқдингиз. Энди менга кўрсатинг — чи, бирор нарсангизни топдингизми? Топган бўлсангиз, қани, қариндош — уруғларимиз олдига ўша нарсаларни қўйинг, иккаламиздан қайси биримиз ҳақ эканимизни улар ҳукм қилсин!

³⁸Йигирма йил мен сизнинг эшигингизда бўлдим. Ана шу даврда биронта совлиқ қўйингиз, эчкингиз чала туғиб қўймади, сурувингиздан биронта қўчқорни еб қўймадим.

³⁹Ёввойи ҳайвонлар бўғизлаб ташлаганларини сизга кўрсатмасдан, зарарни ўз бўйнимга олардим. Қўйингиз кундузи йўқолганми, ёки кечаси йўқолганми, барибир, сиз мендан талаб қилардингиз.

⁴⁰Кундузи жазирама иссиқда, кечалари совуқда, тунларни уйқусиз ўтказиб, сизга хизмат қилдим.

⁴¹Йигирма йил сизнинг хонадонингизда бўлдим: ўн тўрт йил — иккала қизингиз учун, олти йил — қўй — эчкиларга эга бўлишим учун хизмат қилдим. Хизмат ҳақимни ўн марта ўзгартирдингиз.

⁴²Агар бобом Иброҳимнинг Худоси, отам Исҳоқ сажда қиладиган Худо[236] мен билан бўлмаганда эди, шубҳасиз, сиз мени қуппа — қуруқ қайтарган бўлардингиз. Лекин Худо менинг қийналганимни, оғир меҳнатимни кўрди. Шу сабабдан У ўтган кеча сизга зоҳир бўлиб, ноҳақлигингизни айтган.

⁴³Шундан кейин Лобон Ёқубга деди: — Мана бу аёллар — менинг қизларим, мана бу болалар — менинг набираларим, қўй — эчкилар ҳам меники. Сен кўриб турган ҳамма нарса — меники. Лекин ҳозир ўз қизларимга, набираларимга бирор нарса қила олармидим?!

⁴⁴Кел, энди икковимиз аҳд қилайлик, токи бу аҳд икковимиз ярашганимизни исботласин.

⁴⁵Ёқуб бир тошни олиб, ёдгорлик қилиб қўйди.

⁴⁶Кейин у қариндош — уруғларига: “Тош тўплаб келинглар!” деди. Улар ҳам тош тўплаб, бир уюм ҳосил қилишди ва ўша тош уюмининг ёнида тамадди қилишди.

⁴⁷Бу жой Лобоннинг тилида Ёгар — Садуто, Ёқубнинг тилида Галед[237] деб аталадиган бўлди.

⁴⁸Лобон: “Бу тош уюми бугун сен билан менинг орамизда гувоҳдир”, деб бу жойни Галед деб атайдиган бўлди.

⁴⁹Шунингдек, у: “Биз бир — биримиздан айрилганимиздан кейин, Эгам сен билан мени кузатиб турсин”, деб бу жойни Миспах[238] деб атади. Сўнг шундай деди:

⁵⁰— Агар қизларимнинг дилини оғритсанг ёки уларнинг устига хотин олсанг, эсингда тут, ҳатто мен билмаган тақдирда ҳам, Худо кўриб туради. Унинг Ўзи сен билан менинг ўртамизда гувоҳдир.

⁵¹Сўнг Лобон Ёқубга яна деди: — Икковимизнинг ўртамизда мен ўрнатган мана бу тош уюми билан устунга қара.

⁵²Булар бизнинг онтимизга гувоҳ бўлиб, икковимизнинг ўртамизда турибди. Мен сенга зарар етказиш ниятида бу тош уюмидан нарига ўтмайман, сен ҳам менга зарар етказиш ниятида бу тош уюми ва устундан берига ўтмаслигинг лозим.

⁵³Ота — боболаримизнинг Худоси — сенинг бобонг Иброҳимнинг Худоси ва менинг бобом Нахўрнинг Худоси — ўртамизда ҳакам бўлсин. Шундай қилиб, Ёқуб отаси Исҳоқ сажда қиладиган Худо номи билан қасам ичди.

⁵⁴Ёқуб қурбонлик қилиб, ҳаммани зиёфатга таклиф қилди. Улар тунни қирда ўтказишди.

⁵⁵Эртасига Лобон саҳарда турди. Қизларини, набираларини ўпиб, ҳаммаларини дуо қилди. Сўнгра уйига қайтиб кетди.