Read Муқаддас Китоб Uzbek 2 Шоҳлар 2 Bible Online

2 Шоҳлар 2 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

2 Шоҳлар 2

¹Шундан кейин Довуд Эгамиздан: — Яҳудо шаҳарларидан бирортасига борайми? — деб сўради[9]. — Бор! — деди Эгамиз. — Қайси шаҳарга борай? — деб сўради Довуд. — Хевронга бор! — деб жавоб берди Эгамиз.

²Довуд иккала хотини — Йизриллик Охинавам ва Кармиллик Наволнинг беваси Обигайл билан ўша ёққа жўнади.

³Одамларини ҳам оилалари билан бирга олиб кетди. Ҳаммалари Хеврон атрофидаги шаҳарларга жойлашдилар.

⁴Яҳудо халқи Хевронга бориб, Довуднинг бошига мой суртиб, уни Яҳудо устидан шоҳ қилиб тайинлашди. Шунда улар Довудга: “Гиладдаги Ёбош шаҳри аҳолиси Шоулни дафн қилибди”, деб хабар етказишди.

⁵Довуд хабарчилар орқали Ёбош аҳолисига шундай хабар жўнатди: “Шоул шоҳ жанобларига садоқатингизни кўрсатиб, уни дафн қилибсизлар. Бунинг учун сизларни Худо ёрлақасин.

⁶Эгам сизлардан марҳаматини ва садоқатини дариғ тутмасин. Қилган хайрли ишингизга яраша сизларга яхшилик қилай.

⁷Энди дадил, мард бўлинглар. Шоҳ жаноблари Шоул оламдан ўтдилар. Яҳудо халқи эса менга мой суртиб ўзларига шоҳ қилди.”

⁸Нар деган одамнинг ўғли Абнур[10] Шоулнинг лашкарбошиси бўлган эди. Абнур Шоулнинг ўғли Ишбоситни Моханайим шаҳрига[11] олиб келди.

⁹Уни Гилад, Ошер[12], Йизрил, Эфрайим, Бенямин ҳудудларига — бутун Исроилга[13] шоҳ қилди.

¹⁰Ишбосит қирқ ёшида шоҳ бўлиб, у Исроилда икки йил шоҳлик қилди. Лекин Яҳудо халқи Довудга эргашди.

¹¹Довуд Хевронда Яҳудо халқига етти йилу олти ой шоҳлик қилди.

¹²Нар ўғли Абнур Ишбоситнинг одамларини бошлаб Моханайимдан чиқди ва Гивон шаҳрига[14] қараб юрди.

¹³Довуднинг одамларига Зеруя[15] ўғли Йўаб бош бўлиб у ерга борганда, Гивон ҳовузи[16] ёнида Ишбоситнинг одамларига дуч келиб қолди. Томонларнинг бири ҳовузнинг бир тарафида, иккинчиси бошқа тарафида тўхтади.

¹⁴Абнур Йўабга: — Қани, ҳар иккала томондан йигитлар рўпарамизда олишсинлар, — деди. — Майли, олишаверсинлар, — деди Йўаб.

¹⁵Ишбоситнинг Бенямин қабиласидан ўн иккитаси, Довуднинг одамларидан ҳам ўн иккитаси чиқди.

¹⁶Улар бир қўли билан бир — бирларининг бошларини ушлашди, иккинчи қўли билан қиличларини бир — бирларининг биқинларига санчишди. Ҳаммалари бирга ерга йиқилиб жон беришди. Шу сабабдан Гивондаги ўша жойга “Тиғлар майдони”[17] деб ном берилган.

¹⁷Ўша кунги жанг жуда қаттиқ бўлди. Барибир, Абнур бошчилигидаги Исроил одамлари Довуднинг одамларидан енгилди.

¹⁸Зеруянинг уч ўғли — Йўаб, Абушай ва Осойил ҳам ўша куни у ерда эдилар. Осойил, худди кийикка ўхшаб, жуда чопағон эди.

¹⁹У ўнгга ҳам, чапга ҳам бурилмай, тўппа — тўғри Абнурнинг изидан қувиб кетди.

²⁰Абнур орқасига қараб: — Осойил, бу сенмисан? — деб сўради. — Ҳа, менман, — деди Осойил.

²¹— Ё ўнгга ёки чапга кет, йигитлардан бирортасига ҳамла қилиб, қурол — яроғини ол, — деди Абнур. Аммо Осойил Абнурнинг ортидан қолмади.

²²Абнур Осойилни яна огоҳлантирди: — Мени қувлама, тағин абжағингни чиқариб юбормай! Акс ҳолда, аканг Йўабнинг юзига қандай қарайман?!

²³Барибир Осойил унинг ортидан қолмади. Абнур найзасининг орқа учи билан Осойилнинг қорнига бир урган эди, найза Осойилнинг орқасидан тешиб чиқди. Осойил ерга йиқилди — ю, жон берди. Ҳамма Осойил йиқилиб ўлган жойга етиб борди — ю, тўхтаб қолди.

²⁴Йўаб билан Абушай эса Абнурнинг изидан қолмади. Кун ботганда, улар Омоҳ тепалигига етиб боришди. Омоҳ Гивон чўлига борадиган йўлнинг шарқ томонидаги Гиёҳ деган жой яқинида эди.

²⁵Бенямин қабиласидан одамлар йиғилиб келиб, Абнурнинг атрофига бирлашди ва бир тепаликнинг устида тўхташди.

²⁶Сўнгра Абнур Йўабни чақириб, деди: — Қачонгача бир — биримизни қирамиз?! Бунинг оқибати ёмон бўлишини биласан — ку! Одамларингга: “Бўлди, энди биродарларингизни таъқиб қилманглар”, деб қачон буйруқ берасан?

²⁷Йўаб эса шундай жавоб берди: — Худо ҳақи, яхшиямки ўзинг айтдинг. Бўлмаса, одамларим эртага эрталабгача биродарларини таъқиб қилишни тўхтатмасдилар.

²⁸Йўаб бурғу чалдирди, ҳамма тўхтади. Шундан сўнг улар Исроил лашкарини таъқиб қилмадилар, улар билан жанг қилмадилар.

²⁹Абнур эса тун бўйи одамлари билан Иордан водийси[18] бўйлаб юриб, Иордан дарёсини кечиб ўтди, улар жарликни ёқалаб[19], Моханайимга етиб келишди.

³⁰Йўаб Абнурни қувлашдан тўхтаб, орқасига қайтди ва ҳамма одамларини тўплади. Осойилдан ташқари, Довуднинг одамларидан яна ўн тўққиз киши ҳалок бўлган эди.

³¹Лекин Довуднинг одамлари Абнурнинг қўли остидаги Бенямин қабиласидан уч юз олтмиш кишини ўлдирган эдилар.

³²Йўаб одамлари билан Осойилнинг жасадини олиб келиб, ота — боболарининг Байтлаҳмдаги хилхонасига дафн қилишди. Йўаб ва унинг одамлари туни билан йўл юриб, Хевронга етиб келишганда, тонг отган эди.