Read Муқаддас Китоб Uzbek Аюб 15 Bible Online

Аюб 15 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Аюб 15

¹Кейин Темонлик[38] Элифаз шундай деди:

²“Доно киши шундай беҳуда сўзлар билан жавоб бермаган бўларди! Оғзини қуруқ гаплар билан тўлдирмас эди!

³Бефойда сўзлар айтиб баҳслашмаган бўларди! Қуруқ гаплар айтмас эди!

⁴Сен Худодан қўрқмай қўйдинг! Тоат — ибодатга тўсқинлик қиляпсан.

⁵Гуноҳларинг сенга гап ўргатяпти, Худди айёрлардай гапиряпсан.

⁶Мен эмас, ўз оғзинг сени ҳукм қиляпти, Ўз лабларинг сенга қарши гувоҳлик беряпти.

⁷Нима, сен одамзоднинг тўнғичимисан?! Қирлар яратилмасдан олдин туғилганмисан?!

⁸Худонинг кенгашида[39] қатнашганмисан?! Нима, фақатгина ўзингни доно деб биласанми?!

⁹Хўш, биз билмаган нимани биласан? Биз тушунмаганларни сен тушунасанми?

¹⁰Ҳа, оқсоқоллар, кексалар, Отангдан ҳам ёши улуғроқ бўлганлар биз томонда.

¹¹Худонинг тасаллиси сенга камлик қиляптими?! Мулойимлик билан айтган сўзи сенга етмаяптими?!

¹²Нима учун юрагингнинг амрига қараб иш тутасан? Нима учун кўзларингни чақчайтирасан?

¹³Нима учун сен Худо билан тескарисан? Нимага оғзингдан шундай сўзлар чиқяпти?

¹⁴Инсон ўзи недирки, пок бўла олса?! Аёл зотидан туғилган инсон қандай қилиб солиҳ бўла олади?!

¹⁵Худо ҳатто Ўз фаришталарига ҳам ишонмайди, Ҳатто само ҳам Унинг назарида пок эмас.

¹⁶Шундай экан, қабиҳ ва бузуқ инсон қанчалик тубан, Ахир, инсон ёвузликни сувдай ичиб юборади — ку!

¹⁷Қулоқ сол, мен сенга тушунтираман, Кўрганимни айтиб бераман.

¹⁸Сенга донишмандларнинг гапларини айтаман. Улар аждодларидан ўрганиб, яширмасдан айтганларини сўзлаб бераман.

¹⁹Фақат ўша доно инсонларга юрт берилган эди, Уларнинг орасида бегоналар йўқ эди.

²⁰Фосиқларнинг бутун умри азоб билан ўтади, Зўравонларга берилган барча йиллар саноқлидир.

²¹Даҳшатли товушлар қулоқларига тинчлик бермайди. Фаровонлик чоғида ҳам уларнинг устига босқинчи бостириб келади.

²²Фосиқлар зулматдан қочиб қутулишга умид қилмайдилар, Уларнинг пешанасига қиличдан ўлиш ёзилган.

²³Улар нон излаб дайдиб юрадилар[40], Зулмат куни яқинлигини биладилар.

²⁴Қўрқув ва қайғу уларни даҳшатга солади, Урушга тайёрланаётган шоҳдай, ваҳимада яшайдилар.

²⁵Улар қўлларини Худога қарши кўтаргани, Қодир Худога бўйсунмаганлари учун шундай бўлади.

²⁶Мустаҳкам қалқонларини кўтариб, Ўжарлик билан Унга қарши чиқадилар.

²⁷Чунки улар семириб, юзлари йилтираб кетган, Қорнию белларини ёғ боғлаб кетган.

²⁸Улар вайрона шаҳарларда яшайдилар. Қулаб тушай деб турган, Ҳеч ким яшамайдиган уйларда турадилар.

²⁹Улар бойлигича қолавермайдилар, бойликлари абадий эмас. Мол — дунёси ер юзидан йўқ бўлиб кетади.

³⁰Улар зулматдан қочиб қутула олмайдилар. Ҳа, улар шохлари ёнган дарахтга ўхшайдилар. Худонинг нафаси уларни учириб юборади.

³¹Беҳуда нарсаларга умид боғлаб, ўзларини алдамасинлар, Уларнинг мукофоти ўша беҳуда нарсалар бўлади.

³²Вақти — соати етмай туриб, улар тўлиқ жазо оладилар, Новдалари гуллаб — яшнамайди.

³³Узумлари пишмай туриб узиб олинган токдай, Гуллари тўкилиб, мева тугмаган зайтун дарахтидай бўлиб қоладилар.

³⁴Бетавфиқлар тўдаси бирор авлод қолдирмай ўтиб кетади, Порахўрларнинг чодирларини олов ёндириб юборади.

³⁵Фосиқлар бузуқликка ҳомиладор бўлиб, ёвузлик туғадилар, Юракларида фақат ёлғон туғилади.”