Read Муқаддас Китоб Uzbek Забур 77 Bible Online

Забур 77 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Забур 77

¹Осиф[180] қасидаси[181]. Қулоқ солинг, эй халқим, ўгитларимга, Қулоқ тутинг оғзимдан чиққан сўзларга.

²Оғзимни очаман масалга, Ўтмишнинг сирли сабоқларин ўргатаман сизга.

³Буларни айтган эди ота — боболаримиз, Улардан эшитганмиз, биламиз.

⁴Эгамизнинг ҳамдга лойиқ ишларини, Унинг қудратини, У қилган ажойиботларни Биз яширмай айтамиз ота — боболаримиз наслига, Ҳикоя қиламиз болаларимизга.

⁵Ёқуб наслига У фармон берди, Исроилга қонун тайинлади. Ота — боболаримизга амр бериб: “Болаларингизга ўргатинг”, деди[182].

⁶Токи келажак насллар буларни билсин, Билсин ҳатто туғилмаган болалар, Ўз навбатида болаларига айтсин улар.

⁷Болалари ҳам умидини боғласин Худога, Худонинг ишларини унутиб қўймай, Риоя этсин Унинг амрларига.

⁸Токи улар ота — боболарига ўхшаб, Ўжар, исёнкор насл бўлмасин. Юрагида Худога садоқати бўлмаган, Руҳан беқарор насл бўлмасин.

⁹Ўқ — ёй билан қуролланган Эфрайим жангчилари[183] Жанг кунида ортига қайтди[184].

¹⁰Улар Худонинг аҳдига риоя қилмадилар, Унинг қонунлари бўйича юришни рад этдилар.

¹¹Улар унутдилар Худонинг қилган ишларини, Худонинг уларга кўрсатган мўъжизаларини.

¹²Миср диёридаги Зўван текислигида[185], Уларнинг ота — боболари кўз ўнгида Худо мўъжизалар кўрсатганди.

¹³Денгизни ёриб, ўртасидан уларни ўтказди, Сувларни девор каби тик қилиб қўйди[186].

¹⁴Кундузи уларни булут орқали етаклади, Тун бўйи аланга ёруғи орқали етаклади[187].

¹⁵У саҳродаги қояларни парчалади, Денгиз сувидай мўл сувни уларга берди.

¹⁶Қоядан ирмоқларни чиқарди, Сувларни дарёлардай оқизди[188].

¹⁷Улар саҳрода Худойи Таолога қарши исён кўтариб, Унга қарши гуноҳ қилавердилар.

¹⁸Улар атайлаб Худони синадилар[189], Кўнгли тусаган овқатни талаб қилдилар.

¹⁹Улар Худога қарши сўзлаб, дедилар: “Саҳрода Худо бизга дастурхон ёза олармиди?!

²⁰Мана, У қояга урганда, Сув дарё — дарё бўлиб оқди, Ирмоқлар тўлиб — тошди. Энди У Ўз халқига нон бера олармикан? Халқини гўшт билан таъминлай олармикан?”

²¹Эгамиз уларнинг гапини эшитиб, Қаттиқ ғазабга минди. Ёқуб наслига қарши ғазаб алангасини пуркади, Ҳа, Исроил наслига қарши қаҳрини сочди[190].

²²Улар Худога ишонмадилар, Унинг нажотига таянмадилар.

²³Худо самолардан туриб амр берди, Осмон қопқаларини очиб юборди.

²⁴Улар есин деб, манна[191] ёғдирди, Осмоннинг донини уларга берди.

²⁵Одамзод фаришталар нонидан еди, Худо уларга мўл — кўл таом юборди.

²⁶У самолардан шарқ шамолини эстирди, Қудрати билан жануб шамолига йўл кўрсатди.

²⁷У чангдай мўл қилиб, халқига гўшт ёғдирди, Ҳа, денгиздаги қумдай мўл қилиб қушлар ёғдирди.

²⁸Буларни уларнинг қароргоҳига ёғдирди, Уларнинг чодирлари атрофига туширди.

²⁹Улар тўйгунларича едилар, Худо уларга кўнгиллари тусаганини берди.

³⁰Бироқ ҳали кўнгли тусаганига тўймаган, Луқмалари ҳали уларнинг оғизларида экан,

³¹Худо ғазабини уларга сочди, Уларнинг кучлиларини ўлдирди, Исроилнинг гулдай йигитларини ер тишлатди[192].

³²Шуларга қарамай, улар гуноҳ қилавердилар, Худонинг мўъжизаларига ишонмадилар.

³³Худо уларнинг кунларини бир нафасдай битирди, Уларни ваҳимага солиб, умрларини барбод қилди.

³⁴Баъзиларини Худо ўлдирди, Шундагина қолганлари Унга интилди, Тавба қилиб, яна Худога қайтди.

³⁵Улар шундай деб эсладилар: “Ҳа, Худо суянган қоямиз, Бизнинг қутқарувчимиз Худойи Таоло.”

³⁶Аммо Худога хушомад қилардилар, Унга тиллари билан ёлғон сўзлашарди.

³⁷Юракларида эса Худога содиқ эмас эдилар, Унинг аҳдига бевафолик қилдилар.

³⁸Худо — чи, шафқат қилди, Кечирди уларнинг гуноҳларини, Қириб ташламади уларни. Кўпинча У ғазабини босди, Бутун ғазабини сочмади.

³⁹Худо эслади: “Улар шунчаки бандалардир, Эсиб, бошқа қайтиб келмас шамолдир.”

⁴⁰Саҳрода Худога қанчалар кўп исён қилдилар! Дашту биёбонда Уни хафа қилдилар.

⁴¹Худони улар такрор — такрор синадилар, Исроил халқининг Муқаддас Худосини ранжитдилар.

⁴²Улар Худонинг қудратини, Уларни душмандан қутқарган кунни эсдан чиқардилар.

⁴³Худо Мисрда кўрсатган мўъжизаларни, Ҳа, Зўван текислигида[193] кўрсатган ажойиботларни унутдилар.

⁴⁴Мисрдаги дарёларни Худо қонга айлантирди, Мисрликлар ирмоқлардан сув ичолмай қолди.

⁴⁵Уларни еб битирсин дея, пашшалар галасини юборди, Юртни вайрон қилсин дея, қурбақалар юборди.

⁴⁶Уларнинг ҳосилини Худо чигирткаларга[194] ем қилди, Уларнинг меҳнати маҳсулини чигирткаларга берди.

⁴⁷Узумзорларини дўл билан яксон қилди, Шикамора — анжир дарахтларини[195] жалада нобуд этди.

⁴⁸Уларнинг чорвасини дўлга дучор қилди, Уларнинг подасини яшин алангасига берди.

⁴⁹Кулфат элчиларини юборгандай Худо уларга алангали ғазабини, қаҳрини, Нафратини ҳамда мусибатни сочди.

⁵⁰У Мисрдан ғазабини қайтармади, Уларнинг жонларига шафқат қилмади, Уларни вабога дучор қилди.

⁵¹Мисрнинг ҳамма тўнғич ўғилларини нобуд қилди[196], Ҳа, Хом авлодининг[197] фахри, Қут — барака тимсолини йўқ қилди.

⁵²Ўз халқини эса Худо қўйдай етаклаб чиқди, Уларни саҳро бўйлаб сурувдай бошлаб борди.

⁵³Эгамиз эсон — омон бошлаб борди, Улар қўрқмадилар, Уларнинг ғанимларини эса денгиз ютди.

⁵⁴Эгамиз халқини Ўз муқаддас юртига, Ўз кучи билан қўлга киритган тоққа олиб келди.

⁵⁵Ўз халқининг олдидан бошқа халқларни[198] қувди, Уларнинг юртини мулк қилиб бўлиб берди, Исроил қабилаларини уларнинг чодирларида ўрнаштирди.

⁵⁶Улар ҳамон Худойи Таолони синардилар, Унга қарши исён кўтариб, фармонларига бўйсунмадилар.

⁵⁷Оталари каби бевафолик қилиб, хоинлик қилдилар, Яроқсиз камонга ўхшаб ишончсиз чиқдилар.

⁵⁸Саждагоҳлари билан улар Худони ғазаблантирдилар, Бутлари билан Унинг рашкини қўзғатдилар.

⁵⁹Буларни эшитганда Худо, ғазабга минди, Шундан сўнг Исроилни тамом рад этди.

⁶⁰У Шилўдаги[199] Ўз масканини, Инсонлар орасида тиккан Чодирини тарк этди.

⁶¹Душманга асир қилиб берди Аҳд сандиғини, Ўзининг қудратию шуҳрати рамзини[200].

⁶²Ўз халқини У қиличга рўпара қилди, Ғазабини танлаган халқига сочди.

⁶³Йигитларини аланга ямламай ютди, Қизлари никоҳ қўшиқларини айтолмай қолди.

⁶⁴Руҳонийлари қилич тиғидан йиқилди, Руҳонийларнинг бевалари аза тутолмай қолди.

⁶⁵Шунда Раббий қўзғалди уйқудан уйғонгандай, Шаробдан ҳайқираётган баҳодирдай.

⁶⁶Душманларини У тирқиратиб қувди, Уларни абадий шармандаликка дучор қилди.

⁶⁷Юсуф наслини Худо рад этди, Эфрайим қабиласини[201] танламади.

⁶⁸Унинг ўрнига Яҳудо қабиласини[202], Ўзи севган Сион тоғини танлади[203].

⁶⁹Абадий ўрнатган ер курраси каби, Самолар каби, Ўз муқаддас масканини қурди.

⁷⁰Худо Ўз қули Довудни танлаб олди, Қўй қўрасидан уни чақириб олди.

⁷¹У Довудни совлиқ қўй, қўзиларга чўпонликдан олди. Ўзининг халқи Исроилга, Ёқуб наслига чўпон қилиб тайинлади.

⁷²Довуд уларга ҳалоллик билан чўпонлик қилди, Моҳирлик билан уларни етаклаб борди.