Read Муқаддас Китоб Uzbek Ишаё 28 Bible Online

Ишаё 28 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ишаё 28

¹Эй улуғворлик тожи бўлган шаҳар! Ҳолингга вой! Сен Эфрайимдаги[161] маст — аластларнинг улуғворлиги эдинг! Эҳ, ажойиб, гўзал шаҳар эдинг! Шуҳратинг гулдай сўлмоқда! Серҳосил водийдаги унумдор шаҳар эдинг. Тубанлашдинг шаробдан!

²Мана, Раббийнинг кучли бир баҳодири бор[162]. У селга, вайрон келтирадиган қуюнга ўхшайди. Ювиб кетадиган, тошқин жалаларга ўхшайди. Ўз қўллари билан у Эфрайимни яксон қилади.

³Эҳ, Эфрайимдаги маст — аластларнинг улуғворлик тожи! Ана энди оёқ остида топталади!

⁴Серҳосил водийдаги унумдор шаҳар эди! Энди уларнинг шуҳрати гуллар каби сўнади. Улар илк пишган анжирларга ўхшайди, Пишган заҳоти юлиниб, ютиб юборилади.

⁵Ўша куни Сарвари Олам Ўзининг халқидан қолганлари учун Шуҳрат тожию ажойиб гулчамбар бўлади.

⁶Ҳукм курсисида ўтирганларга У адолат руҳини беради. Дарвозадан душманга зарба берадиганга У жасорат манбаи бўлади.

⁷Руҳоний, пайғамбарлар шароб туфайли, Ўткир ичимликлардан гандираклаб юради. Ҳа, шароб, бўзалардан уларнинг боши айланади, Май дастидан улар йўлларидан адашади, Ўткир ичимликдан гандираклаб юради. Улар ваҳий кўрганларида хато қилади, Қиладиган ҳукмларида адашади.

⁸Уларнинг дастурхони қусуққа тўла, Бирорта ҳам тоза жой йўқ.

⁹Улар менга таъна қилиб айтади: “Сен кимга таълим бераётганингни биласанми ўзи?! Бизни энди кўкракдан ажратилган гўдак деб ўйлаяпсанми?!

¹⁰Қачон қарама, бидир — бидир қиласан, Гўдакдай гувранасан[163].”

¹¹Шундай экан, Худо уларга, Ўзга тилда, тушунарсиз шевада[164] гапиради.

¹²Худо уларга қаерда ором топишларини айтган, Тинчликка қандай эришиш кераклигини ўргатган, Аммо улар қулоқ солишни истамадилар.

¹³Шу сабабдан Эгамизнинг сўзи Улар учун мазмунсиз сўзлардай бўлади. Гўдакнинг гувранишидай[165] эшитилади. Улар юрмоқчи бўлганларида Орқага йиқилиб, яраланадилар, Тузоққа тушиб, олиб кетиладилар.

¹⁴Шу боис Эгамдан келган бу хабарни эшитинг, Эй Қуддусдаги масхарабоз ҳукмдорлар!

¹⁵Сизлар шундай дедингиз: “Биз Ўлим билан аҳд қилганмиз, Ўликлар диёри[166] ила битим тузганмиз. Даҳшатли офат келиб бошимизга тушмайди. Ахир, ёлғонни паноҳ қилиб олганмиз, Сохталикни чодир қилиб олганмиз.”

¹⁶Шу боис Эгамиз Раббий айтмоқда: “Мана, Мен жойлаштиряпман Қуддусда[167] Синалган бир тошни, пойдевор тошини. Бу қадрли тамал тоши[168] ишончли пойдевордир. Ҳа, унга таянган ҳеч бир инсон умидсиз бўлмайди.

¹⁷Мен адолат билан ҳукм қиламан, Тўғрилик ўлчовим бўлади. Сохта паноҳингизни дўл ювиб кетади, Чодирингизни селлар ювиб кетади.

¹⁸Ўлим билан тузган аҳдингиз бекор бўлади, Ўликлар диёри ила қилган битимингиз барбод бўлади. Даҳшатли офат юртдан ўтаётганда, Сизлар ер билан яксон бўласиз.

¹⁹Ҳа, ҳар тонгда, туну кун Ўша тўфон сизни ювиб кетади.” Эшитганингизни англаб етганингизда, Бу хабар ғоят катта хавфдан дарак беради:

²⁰Ётгани тўшагингиз калталик қилади, Ёпингани кўрпангиз энсизлик қилади[169].

²¹Перазим тоғидагидай[170] Ўз ишимни қилай, деб Эгам қўзғалади. Гивон водийсидагидай[171] У ғазабга минади. Ҳа, У Ўзининг ажойиб ишини қилади. Унинг ишлари ҳайратда қолдиради.

²²Масхаралашни бас қилинг энди, Бўлмаса занжирларингиз яна оғирлашади. Сарвари Олам — Раббий менга: “Бутун юртни вайрон қиламан”, деб айтди.

²³Тингланг, овозимга қулоқ солинг, Диққат қилинг, гапларимни эшитинг!

²⁴Деҳқонлар экиш учун ерга ишлов бераверадими?! Тупроқ ковлайверади — ю, ҳеч қачон экмайдими?!

²⁵Йўқ, улар ерни текислайди, Кейин укроп, зира уруғини сепади. Белгиланган жойларига Ҳар турли буғдой, арпа уруғини экади.

²⁶Ҳа, деҳқонлар нима қилишни билади, Худо уларга ақл — идрок берган!

²⁷Ахир, укропни болға билан янчмайди, Зирани арава ғилдираги билан эзмайди. Мана, укропни калтак билан янчиб олади, Зирани таёқ билан эзиб олади.

²⁸Буғдойдан ун қилинади, Аммо у то абад янчилмайди[172]. Арава ғилдираги буғдой устидан Чанг бўлгунча юргизилмайди.

²⁹Бу донолик келар Сарвари Оламдан, Унинг маслаҳатлари ажойиб, донолиги буюкдир.