Read Муқаддас Китоб Uzbek Ишаё 30 Bible Online

Ишаё 30 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ишаё 30

¹Эгам айтар: “Эҳ, итоатсиз халқим! Уларнинг ҳолига вой! Менсиз маслаҳатлар қилишади. Сулҳлар тузади, лекин Менинг Руҳим йўқ — ку уларда! Ҳа, халқим гуноҳ устига гуноҳ орттираверади.

²Ахир, Мендан сўрамасдан Мисрга боряптилар, Фиръавндан паноҳ сўраяптилар, Мисрдан бошпана истаяптилар.

³Аммо фиръавннинг ҳимояси уларга шармандалик бўлади, Мисрнинг бошпанаси уларни уятга қолдиради.

⁴Мана, халқимнинг аъёнлари Зўванга етиб келдилар, Элчилар Ханесга[179] кириб келдилар.

⁵Лекин уларнинг ҳаммаси шарманда бўлади, Ахир, Миср уларнинг халқига ёрдам бермайди. Ҳеч қандай мадад, фойда йўқ, Улар шарманда бўлиб, таъна тагида қолади.”

⁶Нагав чўлидаги ҳайвонлар ҳақида башорат: Элчилари эшагу туяларга хазиналарини ортиб, Мисрга олиб кетмоқда. Ваҳимали саҳро бўйлаб секин Миср томон бормоқда. Улар бормоқда шерлару заҳарли илонлар Яшайдиган саҳро бўйлаб. Аммо Миср уларга ёрдам бермайди.

⁷Миср берган мадад бекор, фойдасиз, Шу боис Мен Мисрни “Жим ўтирган Раҳоб[180]” деб атайман.

⁸Эгамиз айтар: “Энди бор, сўзларимни бир лавҳага ёзиб, Бу халқ учун китоб қилиб бер. Бу келгуси вақтлар учун бўлсин, Ёзилганлар то абад бўлсин.”

⁹Улар исёнкор халқ, ёлғончи болалар! Эгасининг йўл — йўриқларига Қулоқ солишни рад этган болалар улар.

¹⁰Улар валийларга айтар: “Энди ваҳий кўрманглар.” Улар пайғамбарларга айтар: “Бизларга ҳақиқий башоратларни айтманглар. Бизга ширин сўзлару сохта ваҳийлар айтинг.

¹¹Бу йўлдан юрманг энди! Қайтинг бу йўлдан. Исроил халқининг Муқаддас Худоси ҳақида энди Эшитмайлик ҳеч бир нарса!”

¹²Шу боис Исроил халқининг Муқаддас Худоси айтар: “Сизлар Менинг сўзларимни рад қилдингиз, Зулмга, ёлғонга умид боғладингиз, Уларга ишондингиз.

¹³Шу боис сизлар учун бу гуноҳингиз Ёрилган, шишиб кетган девор каби бўлади. Бирдан, бир лаҳзада қулаб тушади.

¹⁴Сопол идиш каби, у парча — парча бўлиб кетади. Шунчалик эзилиб кетадики, Ўчоқдан чўғ ёки ҳовуздан сув олгани Бирон парчасини ҳам топиб бўлмайди.”

¹⁵Эгамиз Раббий, Исроил халқининг Муқаддас Худоси шундай демоқда: “Менга қайтсангиз нажот топасиз, Ҳаловатли бўлсангиз қутқариласиз. Сокинлигу ишончингиз сизнинг кучингиз бўлади. Аммо сизлар буни хоҳламадингиз.

¹⁶Айтдингизки: «Йўқ, отларга миниб учиб кетамиз», Мана энди отларга миниб учиб кетасиз! Айтдингизки: «Учқур отларга миниб кетамиз», Энди эса сизни таъқиб қиладиганлар учқур бўлади!

¹⁷Қаранглар, халқингиздан беш — олтитаси қолмагунча Бир кишининг таҳдиди мингтангизни қочиради. Беш кишининг таҳдиди ҳаммангизни қочиради. Аммо қолганлар тепаликдаги байроқ дастасидай бўлади. Улар тоғ чўққисидаги байроқ каби ишора бўлади.”

¹⁸Шунинг учун Эгам кутмоқда, Сизларга шафқат кўрсатай деб. Мана У қўзғалмоқда, Ўз меҳрини кўрсатай деб. Ахир, Эгам адолатли Худодир. Унга умид боғлаганлар бахтиёрдир.

¹⁹Эй Қуддусда макон қилган Сион халқи! Сизлар энди йиғламайсизлар. Фарёдингизни эшитиб, Эгам албатта марҳамат кўрсатади. Овозингизни эшитиб, жавоб беради.

²⁰Раббий сизларга кулфатни нон қилиб, қайғуни сув қилиб берса ҳам, энди Ўша Устозингиз Ўзини яширмайди. Сизлар ўз кўзларингиз билан Уни кўрасизлар.

²¹Сизлар ўнгга ёки чапга бурилганингизда, шундай овозни эшитасизлар: “Мана йўл, шу йўлдан юринглар.”

²²Кейин ҳамма кумуш бутлар, олтин тасвирларингизни йўқ қилиб ташлайсиз. Сиз ўша нарсаларни ифлос латта — путтадай улоқтириб ташлайсиз. “Эй даф бўл кўзимдан!” дейсиз ўша нарсаларга.

²³Эгам ерга эккан уруғингизга ёмғир беради. Ердан келадиган озиқ — овқат мўл, баракали бўлади. Ўша куни чорвангиз кенг яйловларда ўтлайди.

²⁴Тупроққа ишлов берган ҳўкиз, эшаклар энг яхши емни ейдилар.

²⁵Ўша куни, душманларингиз ўлдирилган, миноралар қулаган куни ҳар бир тоғдан, ҳар бир тепаликдан ирмоқ оқиб тушади.

²⁶Ой қуёшга ўхшаб нур сочади. Қуёш эса етти баробар кўпроқ нур беради, етти кунлик ёруғлигини сочади. Эгам Ўз халқининг яраларини боғлаб, Ўзи келтирган жароҳатларга шифо берган кун шундай бўлади.

²⁷Ана, Эгамизнинг Ўзи узоқдан келмоқда, Қалин булут ичида[181], ғазабга миниб келмоқда. Лаблари ғазабга тўла, Тили — ямламай ютадиган оловдай.

²⁸Унинг нафаси бўйингача келадиган Тошқин дарёга ўхшар, У халқларни ҳалокат элагида элайди. У элатларнинг оғзига сувлуқ солади — да, Уларни йўлдан адаштиради.

²⁹Сизлар эса муқаддас байрам[182] оқшомидагидай қўшиқлар куйлайсиз. Эгамизнинг тоғига[183], Исроил халқининг Қоясига най садолари остида бораётганлардай юракларингиз шодликка тўлади.

³⁰Эгамиз Ўз улуғвор овозини эшиттиради. Ҳа, қўлининг зарбаси оғирдир. Унинг кучли ғазаби, ямламай ютай деган оловга ўхшайди. Ҳа, Унинг ғазаби бўрону довул, момақалдироқ кабидир.

³¹Эгамиз ҳассаси билан Оссурияни уради. Ўз овози билан уни даҳшатга туширади.

³²Эгамиз қайта — қайта Оссурияни доира ва арфа садолари остида ҳассаси билан жазолайди. Эгамиз Ўз қўлининг зарби билан жанг қилиб, улар билан уришади.

³³Тофат[184] аллақачон тайёрланган. Ҳа, у ҳатто Оссурия шоҳи учун ҳам тайёр турибди. Бу кенг чуқурда алангаю ўтин мўл — кўл. У ерда Эгамизнинг нафаси вулқондан чиққан олов каби ёндиради.