Read Муқаддас Китоб Uzbek Ишаё 33 Bible Online

Ишаё 33 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ишаё 33

¹Эй таланмаган талончи! Ҳолингга вой! Эй хиёнатни татимаган хиёнаткор! Ҳолингга вой! Роса талаб бўлганингдан сўнг, Ўзингни талон — тарож қиладилар. Хиёнатни бас қилганингда, Сенга хиёнат қиладилар.

²Эй Эгамиз, бизга марҳамат қил, Биз Сенга умид боғлаймиз. Бизга ҳар куни куч ато қил, Кулфат чоғи эса бизга нажот бер.

³Гумбурлаган овозингдан халқлар тарқаб кетар, Сен қўзғалганингда элатлар қочиб кетар.

⁴Чигирткалар[186] йиғилгандай ўлжаларинг йиғилар, Чигирткалар уюми каби, ўлжаларингни талон — тарож қилишар.

⁵Эгамиз юксалгандир. Ҳа, Унинг маскани юксакда. Тўлдиргандир У Қуддусни[187] адолату солиҳлик ила.

⁶Эй Қуддус, У кунларингиз тинчлигини маҳкам тутади, Унинг Ўзи нажот, илм — маърифат, доноликнинг бой манбаидир. Эгамиздан қўрқиш сизларнинг хазинангиздир.

⁷Ана қаранг! Яҳудонинг жасур йигитлари Кўчаларда фарёд қилади, Тинчлик элчилари[188] аччиқ — аччиқ йиғлайди.

⁸Катта йўллар ҳувиллаб қолган, Бу йўллардан юрмайди ҳеч кимса, Аҳдлар бузилди, шаҳарлар вайрон бўлди[189], Инсон ўз қадрини йўқотди.

⁹Юрт аза тутди, азоб чекди. Лубнон ўрмонлари иснодга қолиб, қуриб қолди. Шарон текислиги[190] саҳрога ўхшаб қолди, Башан[191], Кармил тоғидаги дарахтларнинг япроқлари қолмади.

¹⁰“Энди қўзғаламан, — демоқда Эгамиз. — Энди Мен юксаламан, Ҳа, Ўзимни баланд кўтараман.

¹¹Сизлар эса сомонга ҳомиладор бўлгандай, Фойдасиз поялар туққандай бўласиз. Руҳингиз сизларни олов каби еб битиради.

¹²Халқлар ёниб, кул бўлади, Кесилиб, оловга ташланган тикандай бўлади.

¹³Эй узоқдагилар, Менинг қилганларимни эшитинг, Эй яқиндагилар, қудратимни билиб олинг!”

¹⁴“Орамизда ким ямламай ютадиган олов билан тура олади? Орамиздаги ким ёниб битмас аланга ёнида қола олади?” дея Қуддусда гуноҳкорлар ваҳимага тушди, Нопокларни қўрқув эгаллаб олди.

¹⁵Мана, қаранг солиҳ яшаётганларга! Улар тўғри гапни гапиради, Тамагирлик фойдасидан юз ўгиради, Пора олишдан қўлларини тияди. Қотилларнинг фитналарига қўшилмайди, Кўзларини ёвузлик жалб қила олмайди.

¹⁶Ҳа, шундайларнинг маскани юксакларда бўлади, Тоғлардаги қоялар бошпанаси бўлади. Нону суви ҳеч қачон етмай қолмайди.

¹⁷Мана, кўзларингиз улуғвор шоҳни, Кенг ёйилган юртни кўради.

¹⁸Шунда ўтмишдаги қўрқувни эслаб, дейсиз: “Қани экан ўша бош лашкарбоши? Қани ўша ўлжаларни ўлчаган одам? Қани энди минораларни санаганлар?”

¹⁹Сизлар тилларини тушунмайдиган, Гапларини англамайдиган, Ўша такаббур халқни энди кўрмайсиз!

²⁰Мана, қаранг Қуддусга! Байрамларимиз шаҳрига боқинг. Ўз кўзларингиз билан Сионни, Ўша осуда масканни кўрасиз. Бу чодир ҳеч қачон кўчмайди, Унинг қозиқлари сурилмайди, Биронта арқони узилмайди.

²¹Ҳа, у ерда қудратли Эгамиз бизнинг Шоҳимиз бўлади, У ерда кенг дарёлару ирмоқлар бўлади. Эшкакли уруш кемалари кечиб ўта олмайди, Елканли жанг кемалари ҳам у ерда суза олмайди.

²²Ахир, Эгамиз ҳукмронлик қилади, Унинг Ўзи қонун — қоидани ўрнатади. Эгамиз бизнинг Шоҳимиздир, Унинг Ўзи бизга нажот беради.

²³Кемангизнинг мачтаси мустаҳкам эмас, Унинг арқонлари заифлашган, Унинг елкани ёйилмайди[192]. Сўнг мўл — кўл ўлжа бўлинади, Ҳатто чўлоқ ҳам ўлжага шерик бўлади.

²⁴Орангизда ҳеч кимса, “Мен хастаман”, демайди, Қуддусдагиларнинг гуноҳлари кечирилади.