Read Муқаддас Китоб Uzbek Ишаё 38 Bible Online

Ишаё 38 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ишаё 38

¹Ўша кунлари Ҳизқиё тузалмас хасталикка йўлиқиб, ўлим тўшагига ётиб қолди. Омиз ўғли Ишаё пайғамбар унинг ҳузурига келиб, шундай деди: “Эгамиз шундай айтмоқда: тайёргарлигингни кўриб қўявер, энди тузалмайсан, ўласан.”

²Ҳизқиё юзини деворга буриб, Эгамизга ёлворди:

³“Эй Эгам! Чин қалбимдан Сенга содиқ бўлиб, йўлларингдан юрганимни ва олдингда тўғри ишлар қилганимни эсла.” Шундай деб аччиқ — аччиқ йиғлади.

⁴Шундан кейин Ишаёга Эгамизнинг қуйидаги сўзи аён бўлди:

⁵“Бориб, Ҳизқиёга шундай деб айт: «Бобонг Довуднинг Худоси — Эгамиз шундай айтмоқда: илтижоларингни эшитдим, кўз ёшларингни кўрдим. Умрингни яна ўн беш йилга узайтираман.

⁶Сени ва бу шаҳарни Оссурия шоҳининг қўлидан халос қиламан. Ҳа, бу шаҳарни ҳимоя қиламан.

⁷Эй Ҳизқиё! Мен, Эганг, берган ваъдамни бажараман. Мана сенга Мендан аломат:

⁸ана қара! Ботаётган қуёш Охознинг зинапоясига[227] соя тушириб турибди. Ўша сояни ўн қадам орқага сурдираман.»” Шундай қилиб, соя ўн қадам орқага кетди.

⁹Шоҳ Ҳизқиё соғайгандан кейин қуйидаги шеърни ёзди:

¹⁰“Мен айтдим: Наҳотки ҳаётим чўққисида Ўликлар диёрига[228] борсам?! Умримнинг қолгани хазон бўлса?!

¹¹Наҳот, Эгамни энди кўрмасам?! Ҳа, Уни кўрмасман бу ёруғ дунёда. Тирик зотларни энди кўрмайман. Бу дунёдагилар билан бўлмайман.

¹²Чўпоннинг чодири йиғилганидай Менинг умрим узилди, Мендан тортиб олинди. Умрим тўқувчининг матоси каби битди. Унинг дастгоҳидаги ипдай Менинг умрим ҳам қирқилди. Эй Раббий, туну кун мени қийнайсан.

¹³Тонггача фарёд қилдим, Шердай ҳамма суякларимни синдирасан. Эй Раббий, туну кун мени қийнайсан.

¹⁴Қалдирғочу турнадай нола чекдим, Мусичадай оҳ — воҳ қилдим. Юқорига қарайвериб, кўзларим толди, Эй Раббий, эзилдим, ёрдам бер менга!

¹⁵Энди мен нима десам экан?! Эгам менга нима айтган бўлса, Унинг Ўзи ўшани қилди. Жоним тортган бу азоблар туфайли Умрим бўйи итоат этиб юраман[229].

¹⁶Эй Раббий, Сенинг тарбиянг яхшидир, Чунки у ҳаёту соғликка етаклайди. Сен менга соғлигимни қайтардинг, Менга қайта ҳаёт бахш этдинг.

¹⁷Мана, ҳамма қийинчилигим Яхшиликка айланди. Қабрдан мени сақладинг[230], Ҳамма гуноҳларимни кечирдинг.

¹⁸Ахир, ўликлар диёри[231] Сенга шукур қилмайди, Ўлим Сенга ҳамду сано айтмайди. Қабрга борадиганлар Сенинг садоқатингдан умид қилмайди.

¹⁹Мана, мен Сенга шукур айтмоқдаман. Ахир, тириклар, фақатгина тириклар Сенга шукур айтадилар — ку! Оталар ўзларининг фарзандларига Сенинг садоқатингни билдирадилар.

²⁰Эгам мени қутқаради. Бутун умримиз бўйи торли асбоблар ила Эгамнинг уйида куйлаймиз.”

²¹Ишаё шундай деган эди: “Анжир ширасини олиб, яранинг устига қўйинглар. Шунда Ҳизқиё соғаяди.”

²²Буни эшитган Ҳизқиё: “Эгамизнинг уйига боришимни қандай биламан? Буни нима исботлайди?” деб сўраганди[232].