Read Муқаддас Китоб Uzbek Ишаё 47 Bible Online

Ишаё 47 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ишаё 47

¹Эгам айтар: “Пастга туш, тупроққа ўтир, Эй бокира қиз[266] Бобил! Ерга ўтир, энди тахтинг йўқ, Эй қиз Бобил![267] Мана энди сен тўғрингда: «Нақадар нозик, майиндир», деб айтмаслар.

²Қани, тегирмон тошини ол, дон янчгин. Ёпинчиғингни еч, этагингни йиғиштир, Болдирингни оч, дарёлардан кечиб ўт[268].

³Яланғоч жойларинг очилади, Шармандалигинг кўриниб қолади. Мен қасос оламан, Ҳеч кимга шафқат қилмайман.”

⁴Қутқарувчимиз Исроил халқининг Муқаддас Худосидир. Унинг номи Сарвари Оламдир.

⁵Эгам айтар: “Жим ўтир, қиз Бобил![269] Зулматга жўна! Энди сени «Юртларнинг маликаси» деб айтмайдилар.

⁶Мен халқимдан ғазабландим, Ўз мулкимни ҳаром қилдим. Уларни сенинг қўлингга бердим. Сен эса уларга шафқат қилмадинг, Ҳатто кексаларнинг елкасига ҳам Ғоят оғир бўйинтуруқ солдинг.

⁷Шунда: «Мен то абад оламнинг маликаси бўламан», деб айтдинг. Аммо буларнинг нима билан тугашини Ўйлаб кўрмадинг, ақлингга келтирмадинг.

⁸Энди бунга қулоқ сол! Эй ҳашаматни севувчи! Бехатар ўтириб, ўзингча айтасан: «Мендан бошқа малика йўқ, Тул қолмасман, фарзанд доғини кўрмасман.»

⁹Кўп сеҳр — жодуларингга қарамай, Кучли афсунларингга қарамай, Мана шу иккаласи ҳам Бир кунда бошингга тушади: Сен ҳамма болаларингдан айриласан, Тул бўлиб қоласан.

¹⁰Ўз ёвузлигингга ишондинг, «Мени ҳеч ким кўрмайди», дединг. Донолигинг, билиминг сени йўлдан адаштирди, Ўзингга: «Мана, мен! Мендан бошқаси йўқ», дединг.

¹¹Мана, бошингга кулфат тушади, Уни сеҳр — жоду билан даф қилолмайсан. Бошингга бахтсизлик ёғилади, Сен уни қайтара олмайсан. Ҳалокат сенга бирданига келади, Бу тушингга ҳам кирмаган.

¹²Қани, сеҳр — жодуингни ишга сол, Кўпроқ афсунгарлик қил, Ахир, сен ёшлигингдан Бундай ишларга одатлангансан. Балки бирон нарсага эришарсан, Балки биронтасини қўрқитарсан.

¹³Олган маслаҳатларинг кўплигидан Сен чарчаб қолдинг. Қани, энди ўша мунажжимларинг, таъбирчиларинг? Ҳар янги ой чиққанда тақдирингдан башорат қиладиганлар қани? Улар келсин — чи! Энди ўшалар сени қутқарсин.

¹⁴Ана, ҳаммалари сомонга ўхшаб қолди — ку! Олов уларни ямламай ютади! Жонларини оловдан қутқаролмайди. Исиниш учун кўмирлари бўлмайди. Тафтидан баҳра олиш учун гулхани бўлмайди[270].

¹⁵Ёшлигингдан сен билан олди — берди қилган ҳар бир одам, Сен билан бирга ишлаганларнинг ҳаммаси шундай бўлиб қолади. Улар ўз йўлига қараб кетади! Сени қутқарадиган бирор кимса бўлмайди.”