Read Муқаддас Китоб Uzbek Еремиё 2 Bible Online

Еремиё 2 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Еремиё 2

¹Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди:

²“Қуддусга бориб, жар сол: «Эгамиз шундай деб айтмоқда: Ёшлигингдаги вафодорлигинг ёдимда, Келинчаклигингдаги севгинг эсимда. Сен саҳрода Менга эргашган эдинг, Экин экилмаган ерда орқамдан юрар эдинг.

³Эй Исроил, сен Менга бағишланган эдинг, Ўримимнинг илк ҳосилига ўхшаган эдинг. Ўша ҳосилни еган ҳар ким айбдор ҳисобланарди, Бундайларнинг бошига кулфат келар эди, — деб айтмоқда Эгамиз.»”

⁴Эй Ёқуб насли, жамики Исроил[10] уруғлари, Эгамизнинг сўзларини эшитинглар.

⁵Эгамиз шундай демоқда: “Ота — боболарингиз Мендан нима айб топдилар? Нима учун Мендан узоқлашдилар? Улар бетайин бутларга сиғиндилар, Ўзлари ҳам бетайин бўлиб қолдилар.

⁶Улар Менга интилмайдилар. Мен эса уларни Мисрдан олиб чиққан эдим, Чўлдан, чуқурликларга тўла саҳродан олиб ўтгандим, Зулмат қамраган қақроқ ерда олиб юрган эдим. Одам яшамаган, оёқ етмаган жойдан олиб ўтган эдим.

⁷Мен сизларни ҳосилдор юртга олиб келгандим, Меваларидан, мўл ҳосилидан енглар, деган эдим. Аммо сизлар келиб, юртимни ҳаром қилдингизлар, Мулким бўлган еримни жирканч бир жойга айлантирдингизлар.

⁸Руҳонийлар Менга интилмадилар, Қонун ҳимоячилари Мени билмадилар, Ҳукмдорлар Менга қарши бош кўтардилар, Пайғамбарлар Баал[11] номидан башорат қилдилар, Ҳеч нарсага ярамайдиган бутларга кўнгил боғладилар.”

⁹Эгамиз шундай демоқда: “Мен сизларни яна бир бор айблайман, Набираларингизни ҳам айблайман.

¹⁰Ғарбдаги Кипр[12] қирғоқларига бориб кўринглар, Шарқдаги Кедарга[13] одам жўнатиб, билиб келинглар. Бундай воқеа ҳеч юз берганмикан?!

¹¹Бирон халқ ўз худоларидан воз кечганмикан?! Худолари ҳақиқий бўлмаса — да, улардан юз ўгирганмикан?! Менинг халқим эса ўз улуғвор Худосидан воз кечди, Қадрсиз бутларга Мени алмаштирди.

¹²Эй осмон, бундан ҳайратлангин, Ваҳима ичра титрагин, — деб айтмоқда Эгамиз. —

¹³Менинг халқим икки гуноҳ қилди: Улар Мени — ҳаётбахш сув булоғини тарк этдилар. Ўзлари учун сардобалар қазидилар, Сувни ушлаб туролмайдиган ёриқ сардобалар қурдилар.

¹⁴Исроил қулмиди?! Ёки қулликда туғилганмиди?! Нечун унда у ғанимларига ўлжа бўлди?

¹⁵Ғанимлари унга шердай ўкирди, Овози борича унга бўкирди. Ўшалар дастидан Исроил юрти хароб бўлди, Шаҳарлари вайрон бўлиб, ҳувиллаб қолди.

¹⁶Эй Исроил, Нуф ва Тахпанхасдаги[14] халқлар Сочингни қириб ташладилар[15].

¹⁷Сенга йўл кўрсатган Эганг Худони тарк этдинг, Шу қилмишинг билан ўз бошингни ўзинг единг.

¹⁸Энди нега Мисрга борасан? Нил[16] сувидан ичиш учунми?! Нечун Оссурияга[17] йўл оласан? Фурот сувидан ичиш учунми?![18]

¹⁹Қабиҳлигинг ўзингнинг бошингга етади, Хиёнатинг сени маҳкум қилади. Эганг Худони тарк этганинг Нақадар ёмон ва аламли эканини Кўриб, билиб қўйгин. Сен Мендан қўрқмас экансан”, демоқда Сарвари Олам — Раббий.

²⁰Эгамиз шундай демоқда: “Эй Исроил, сен анча олдин Бўйинтуруғингни синдирган эдинг, Кўп вақт олдин кишанларингни узган эдинг. «Сенга хизмат қилмайман!» деб айтган эдинг. Ҳар бир баланд тепаликда бутларга сажда қилдинг, Ҳар бир яшил дарахт остида фоҳишадай ётдинг[19].

²¹Мен сени аъло токдай эккан эдим, Сен энг сара уруғдан пайдо бўлган эдинг. Нечун энди айниб қолдинг? Нега ёввойи токка айланиб қолдинг?

²²Сен ўзингни ишқор билан ишқаласанг ҳам, Кўп совун ишлатиб, ўзингни ювсанг ҳам, Айбдорлик доғларинг кетмайди, Булар доим кўз ўнгимда туради, — деб айтмоқда Эгамиз Раббий. —

²³Шундай экан, қандай қилиб: «Булғанмадим», деб айтасан?! Нега «Баалга сиғинмадим», дейсан?! Водийда қилган ишларингга[20] қара, Қилган қилмишларинг ҳақида ўйлаб кўр, Сен ҳирси қўзиган урғочи туяга ўхшайсан, Ўзингни у ёқдан — бу ёққа урасан.

²⁴Саҳрода улғайган бир қулонга ўхшайсан, Шаҳватинг қўзиганда, ҳавони искайсан. Сенинг ҳирсингни ким қондира олади?! Ҳеч бир эркак сенга эришиш учун ўзини уринтириши шарт эмас, Жуфтлашиш даврида сени осонликча топиб олишади.

²⁵Эй Исроил, бошқа худоларнинг кетидан югуравермагин, Чориғинг йиртилгунча, томоғинг қуригунча Улар кетидан юравермагин. Лекин сен шундай дединг: «Гапирганинг бефойда, Ахир, мен ўша худоларни севиб қолдим, Уларнинг кетидан бормасам бўлмайди.»

²⁶Қўлга тушган ўғри шарманда бўлгандай, Исроил халқи ҳам шарманда бўлади. Уларнинг ўзлари, шоҳлари, аъёнлари уятга қолади, Руҳонийлару пайғамбарлари шарманда бўлади.

²⁷Улар ёғочга: «Менинг отам сенсан» дейишади, Тошга[21]: «Туққан онам сенсан», деб айтишади. Аммо Менга юз бурмай, орқа ўгиришади, Бошларига кулфат келганда эса, «Бизга нажот бер!» дея Менга ёлворишади.

²⁸Хўш, ўзларингиз учун ясаган худоларингиз қани? Кулфат чоғида сизларни қутқара олса, келсин. Шаҳарларингиз қанча кўп бўлса, Худоларингиз ҳам шунчадир, эй Яҳудо халқи.

²⁹Нечун Мен билан даъволашасиз?! Ҳаммангиз Менга қарши бош кўтардингиз! — деб айтмоқда Эгамиз. —

³⁰Эй халқим, сени жазолаганим зое кетибди. Сен барибир гапимга кирмадинг. Сенинг қиличинг йиртқич арслондай Пайғамбарларингни қириб ташлади.

³¹Эй бу насл, Менинг гапларимга қулоқ сол! Наҳотки Мен Исроил учун саҳродай бўлган бўлсам?! Наҳотки зулмат қоплаган қоронғи ердай бўлган бўлсам?! Нечун халқим: «Энди озодмиз, олдингга қайтиб бормаймиз», деб айтади?

³²Қиз бола тақинчоқларини унутадими?! Келинчак ўз либосини эсдан чиқарадими?! Йўқ! Аммо халқим Мени унутди, Орадан сон — саноқсиз кунлар ўтиб кетди.

³³Ошиқларни топишга нақадар устасан! Энг бузуқ аёл ҳам сендан ўрганса бўлади.

³⁴Сен кийимларингни доғ қилдинг, Айбсиз қашшоқларнинг қонига уларни беладинг, Улар уйингга ўғри бўлиб тушмаган эди. Шунга қарамай сен:

³⁵«Айбсизман», деб айтасан. «Эгамиз ғазабидан тушгани аниқ», дейсан. «Гуноҳ қилмадим» деганинг учун Мен сени жазолайман.

³⁶Нега сен енгилтаклик қиласан? Нега иттифоқчиларингни ўзгартирасан? Сен Оссуриядан ёрдам олмаганингдай, Мисрдан ҳам ҳеч қандай ёрдам олмайсан.

³⁷Сен Мисрдан чиқиб келасан, Уялганингдан юзингни қўлинг билан тўсасан. Зеро, сен умид боғлаган халқни Эганг рад этди. Сен улардан ҳеч қандай наф кўрмайсан.”