Read Муқаддас Китоб Uzbek Еремиё 20 Bible Online

Еремиё 20 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Еремиё 20

¹Иммар ўғли Пашхур руҳоний бўлиб, Эгамиз уйининг бош назоратчиси эди. У Еремиёнинг башорат қилиб айтган бу сўзларини эшитди.

²Шу сабабдан Еремиёни калтаклатиб, Эгамиз уйининг ҳовлисидаги Юқори Бенямин дарвозаси[98] томонда кишанлаб қўйишни буюрди.

³Эртаси куни эрталаб Пашхур Еремиёнинг кишанларини ечганда, Еремиё унга шундай деди: “Эгамиз сенга «Пашхур» эмас, «Даҳшат қамраган»[99] деб исм қўйган.

⁴Зеро, Эгамиз шундай деб айтмоқда: Мен сени ва ҳамма дўстларингни ваҳимага соламан. Дўстларинг душманлари қўлида ҳалок бўлаётганини ўз кўзинг билан кўрасан. Мен бутун Яҳудо халқини Бобил шоҳининг қўлига топшираман. Бобил шоҳи халқимни асир қилиб, ўзининг юртига олиб кетади. Уларни қиличдан ўтказади.

⁵Мен бу шаҳарнинг бойликларини, бор нарсасини, қимматбаҳо буюмларини, Яҳудо шоҳларининг хазиналарини душманнинг қўлига бераман. Улар шаҳарни талон — тарож қилишади. Барча бойликларини Бобилга олиб кетишади.

⁶Сен ҳам, эй Пашхур, ўз хонадонинг билан Бобилга сургун бўласан. Сен у ерда жон бериб, дафн қилинасан. Ёлғон башоратларингга қулоқ солган дўстларинг ҳам ўша кўйга тушади.”

⁷Эй Эгам, Сен мени кўндирдинг, Мен ҳам кўндим. Мендан устун келдинг, мени енгдинг. Мен ҳаммага мазах бўлдим, Ҳамма устимдан кулмоқда.

⁸Гапирганимда жар солишим керак, “Зўравонлик! Ҳалокат!” дея бақиришим керак. Сенинг сўзинг туфайли ҳаммага кулги бўлдим, Кун бўйи мени масхара қилишяпти.

⁹Борди — ю, мен: “Бўлди, Эгам ҳақида сўзламайман, Унинг номидан гапирмайман” десам, Сенинг сўзинг, олов каби, ичимни ёндиради, Ўт қўйгандай суякларимни зирқиратади. Сўзингни ичимда сақлаб туришдан чарчадим, Ҳа, уни бошқа ушлаб тура олмайман.

¹⁰Эшитяпман, кўпчилик ғийбат қиляпти. Атрофимни даҳшат қамраган! “Фош бўлсин! Уни фош қилайлик!” деб айтяптилар. Ҳатто менинг яқин дўстларим ҳам Қоқинишимни пойлаб турибдилар, “Еремиё тузоққа тушади, Шунда уни енгамиз, Ундан қасдимизни оламиз”, деяптилар.

¹¹Аммо Сен, эй Эгам, мен билан биргасан, Сен баҳодир жангчига ўхшайсан. Мени қувғин қилганлар қоқилиб тушади, Улар мендан устун келолмайди. Иснодга қолади, муваффақиятга эришолмайди. Улар то абад доғда қолади, Шармандагарчилиги ҳеч қачон унутилмайди.

¹²Эй Сарвари Олам, Сен солиҳ кишини синайсан, Одамнинг дилини, ўй — хаёлини биласан. Душманларимдан ўч олганингни кўрайин, Ахир, даъвоимни Сенга топширдим!

¹³Эгамизга қўшиқ куйланглар! Эгамизга ҳамду санолар айтинглар! Зеро, У бечора банданинг жонини Бадкирдорлар қўлидан қутқарди.

¹⁴Эвоҳ, мен туғилган кун қуриб кетсин! Онам мени туққан кун хосиятсиз бўлсин!

¹⁵Отамга хабар олиб келган одам лаънати бўлсин, “Ўғил кўрдинг!” дея уни хурсанд қилган киши қуриб кетсин.

¹⁶Эгамиз шафқатсизларча вайрон қилган Шаҳарлардай[100] бўлсин ўша одам. У эрталабданоқ доду фарёдлар эшитсин, Кундуз куни уруш наъраларини эшитсин.

¹⁷Ахир, у мени онамнинг қорнидаёқ ўлдирмади. Шунда онамнинг қорни қабрим бўлган бўларди, Онам то абад ҳомиладор бўлиб қолган бўларди.

¹⁸Нимага ҳам туғилдим экан — а?! Машаққату қийинчилик кўриш учунми?! Умримни шармандаликда хазон қилиш учунми?!