Read Муқаддас Китоб Uzbek Марсия 1 Bible Online

Марсия 1 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марсия 1

¹[1] Вой шўрим! Одамларга тўлиб — тошган бир вақтлар, Нақадар ёлғиздир энди бу шаҳар! Халқлар орасида шуҳрат қозонган, Энди бир бева аёлга у ўхшаб қолган. У вилоятлар орасида маликадай эди, Энди у бир чўрига ўхшаб қолди.

²Кечалари у аччиқ — аччиқ йиғлайди, Кўзларидан ёшлар оқади. Уни юпатадиган бирон кимса Йўқдир ўйнашларининг орасида. Дўстлари унга хиёнат қилишди, Унга душман бўлиб қолишди.

³Яҳудо[2] халқи сургун бўлиб, азоблар тортди, Тутқунликнинг машаққатини у тотиб кўрди. Бегона халқлар орасида ўрнашганда, Ўзига ором топа олмади. У танг аҳволга тушиб қолганда, Таъқиб этувчилар уни қўлга олди.

⁴Қуддусга[3] борадиган йўллар тутяпти мотам, Ахир, белгиланган байрамларга келмас бирор ҳам одам. Шаҳарнинг ҳамма дарвозалари ҳувиллаб қолди, Руҳонийлари хўрсиниб ўтирибди. Қуддуслик қизлар[4] қайғуга ботган, Қуддуснинг ўзи ҳам изтиробда қолган.

⁵Қуддусга душманлари бош бўлди, Унинг ғанимлари равнақ топди. Қуддус беҳад кўп гуноҳ қилди, Шу сабабдан Эгамиз уни азобга солди. Қуддуснинг фарзандлари сургун қилинди, Ғанимлари уларни олиб кетди.

⁶Қиз[5] Қуддус ўз савлатини йўқотди. Йўлбошчилари ўтлоқ топа олмаган кийикка ўхшайди. Овчидан қочишга уларнинг мадори қолмади.

⁷Кулфату саргардонлик кунларида Қуддус олдинги хазиналарини эслади. Унинг аҳолиси душманларга[6] таслим бўлганда, Қуддусга ёрдам берадиган ҳеч ким йўқ эди. Ғанимлари унинг қулашини томоша қилиб, Қуддусни масхара қиларди.

⁸Ҳа, Қуддус жирканч гуноҳга қўл урди, Атрофдагиларга у кулги бўлди. Олдин уни эъзозлаганларнинг ҳаммаси Энди ундан ҳазар қилади. Қуддуснинг шармандалигини улар кўрдилар. Мана энди Қуддус хўрсиниб ўтирибди, Ҳаммадан юзини яшириб ўтирибди.

⁹Унинг нопоклиги кийимини доғ қилди, Келажаги ҳақида у қайғурмади. У даҳшатли тарзда қулади, Унинг юпатувчиси йўқ эди. У шундай деб ёлворди: “Кулфатимга бир назар солгин, эй Эгам, Зеро, душманларим ғолиб келди устимдан!”

¹⁰Ғанимлар Қуддус хазиналарига чанг солди. Қуддуснинг кўзи олдида Бегона халқлар муқаддас маконга кирди. Аммо Эгамиз ўша ғайрияҳудийларга Ҳатто Исроил жамоаси йиғинида бўлишни ман этганди![7]

¹¹Мана энди шаҳардаги ҳамма одамлар хўрсиниб, Бир бурда нонни излаб юрибди. Улар бойликларини сотиб, овқат олишяпти, Шу йўсин ўз жонларини сақлашяпти. Қуддус шундай деб ёлвормоқда: “Эй Эгам, менга бир боққин, Хор бўлганимни кўриб қўйгин!”

¹²Қуддус ўтган — кетганларга хитоб қилади: “Наҳотки сизларга барибир бўлса?![8] Менга бир қаранглар! — деб ёлворади. — Эгамиз ғазаб кунида менга азоб берган, Бундай азобни ҳеч ким кўрмаган.

¹³У осмондан олов юборди, Ўша олов ичимни ёндирди. Эгамиз оёғимга тузоқ қўйди, Мени ортга қайтишга мажбур қилди. Адойи тамом қилди мени Худойим, Азобу аламда қолди менинг жоним.

¹⁴Гуноҳларим бўйинтуруққа айланган, Ўша бўйинтуруқни Эгамизнинг Ўзи ясаган. У гуноҳларимни[9] бўйнимга осди. Мени тамом ҳолдан тойдирди. Раббий берди мени душманларим қўлига, Мен қаршилик қила олмайман уларга.

¹⁵Раббий кучли жангчиларимни рад этди, Йигитларимни яксон қилиш учун лашкар юборди. Бокира қиз Яҳудони[10] Раббий узум эзгандай эзди[11].

¹⁶Шунинг учун мен фарёд қиламан, Кўз ёшимни сел — сел оқизаман. Ахир, юпатувчим мендан узоқда, Жонимга оро кирувчи олисда. Эвоҳ, душманларим мендан ғолиб келди, Фарзандларим хонавайрон бўлди.”

¹⁷Қуддус қўлларини чўзиб ёрдам сўрайди, Бироқ ҳеч ким уни юпатмайди. Эгамиз қўшни халқларга амр берди, Шунда ҳаммаси Ёқуб наслига душман бўлиб қолди. Душманларининг назарида Қуддус ахлатдай жирканч бўлиб қолди.

¹⁸Қуддус айтмоқда: “Ҳа, менинг Эгам ҳақ, Ахир, ўзим Унинг амрига қарши бош кўтардим. Эй халқлар, менга қулоқ солинг, Менинг кулфатимни кўриб қўйинг. Менинг йигит — қизларим сургун бўлди.

¹⁹Мен ўйнашларимни чақирдим, Улар эса мени алдашди. Жонини сақлаш учун нон излаган Руҳонию оқсоқолларим кўчаларда жон берди.

²⁰Эй Эгам, кўриб қўйгин қайғумни, Кўргин тўкилиб турган юрагимни. Эвоҳ, юрак — бағрим эзилиб кетди, Ахир, мен Сенга қарши бош кўтардим. Ана, ташқарида қилич одамларни чопяпти, Ичкарида ўлим ҳукмронлик қиляпти.

²¹Одамлар оҳу нолаларимни эшитди, Бироқ менинг юпатувчим йўқ эди. Ғанимларим эшитди кулфатларим ҳақида, Хурсанд бўлишди қилган ишингдан шунда. Сен эълон қилган ўша кунинг келсин, Душманларим ҳам менинг ҳолимга тушсин.

²²Назарингдан қочмасин уларнинг қилган қабиҳликлари, Гуноҳим учун мени жазолагандай жазолагин уларни. Кўпдир менинг оҳу нолаларим, Ҳеч ҳам қолмади менинг мадорим.”