Read Муқаддас Китоб Uzbek Марсия 4 Bible Online

Марсия 4 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марсия 4

¹Вой шўрим! Олтин хира тортди, Соф тилла жилосини йўқотди. Ҳар бир кўча бошида Маъбад тошлари сочилиб ётибди.

²Қуддуснинг[21] азиз фарзандлари Олтиндан ҳам қадрли эди, Эвоҳ, энди эса улар Кулол ясаган сопол идишдай Қадрсиз бўлиб қолдилар.

³Ҳатто чиябўрилар Ўз болаларини эмизишар. Менинг халқим эса туяқушга ўхшаб қолди[22], Улар ўз фарзандларига шафқат қилмайди.

⁴Чақалоқлар жуда чанқаган Тиллари танглайига ёпишиб қолган, Нон сўраб, ёш болалар тиланчилик қиляпти, Бироқ ҳеч ким уларга бир бурда ҳам нон бермайди.

⁵Тансиқ таомлар еган одамлар Энди кўчаларда очликдан ўляптилар. Қимматбаҳо либос кийиб ўсганлар Энди кул уюмлари орасида ётибдилар.

⁶Садўм шаҳрига[23] қарши инсон қўли кўтарилмади, Аммо бу шаҳар бир зумда вайрон бўлди. Халқимнинг тортган жазоси Садўмнинг жазосидан ҳам оғирроқ бўлди.

⁷Сутдан ҳам оқ, қордан ҳам оппоқ эди Йўлбошчиларимизнинг кўнгиллари, Маржондай товланарди соғлом таналари, Ёқутдай кўркам эди кўринишлари.

⁸Энди таниб бўлмас уларни кўчаларда, Уларнинг юзлари куядан ҳам қорароқ тусда. Бужмайган терилари суякларга ёпишган, Тарашадан ҳам баттар қуриб — қақшаб кетган.

⁹Қилич тиғидан нобуд бўлганлар Бахтлироқдир очлик қурбонларидан. Зеро, қаҳатчиликка[24] дучор бўлганлар Жонларини аста — секин таслим қиларлар.

¹⁰Меҳрибон оналар туққан болаларини Ўз қўллари билан пиширдилар. Халқим ҳалокатга учраганда, Болалари уларга емиш бўлди.

¹¹Эгамизнинг қаҳр — ғазаби қайнади, У аччиқ қаҳрини сочди, Қуддус шаҳрида олов ёндирди, Олов шаҳарни пойдеворигача куйдирди.

¹²Душман Қуддус дарвозаларини ёриб ўтишига Ер юзидаги ҳукмдорлар ишонмаганлар. Жаҳондаги одамлар буни ҳатто хаёлига ҳам келтирмаганлар.

¹³Шаҳардаги пайғамбарларнинг гуноҳи, Руҳонийларнинг жиноятлари бунга сабаб бўлди. Ахир, улар шаҳарда солиҳ одамнинг қонини тўкдилар.

¹⁴Ҳа, улар ўз кийимини қонга булғадилар, Уларнинг кийимидан одамлар ҳазар қиладилар. Кўр одамдай бу йўлбошчилар Кўчаларда дайдиб юрибдилар.

¹⁵“Йўқол, ҳаром!” деб бақиради ҳамма уларга, “Йўқолларинг! Йўқол! Тега кўрманг сизлар бизларга!” Қочиб, ғарибу мусофир бўлиб юрганда улар, “Бу ердан чиқиб кетинглар”, деб халқлар уларни ҳайдар.

¹⁶Эгамизнинг Ўзи тарқатиб юборди уларни, Бу йўлбошчиларга энди У назар солмайди. Руҳонийларга ҳеч ким ҳурмат кўрсатмайди, Оқсоқолларга ҳеч ким марҳамат қилмайди.

¹⁷Беҳуда кутавериб мадад, Толди бизнинг кўзимиз, Мадад бера олмайдиган бир халққа[25] Умид боғлаган эканмиз.

¹⁸Ҳар бир қадамимизни пойлади ёвимиз, Ўз кўчаларимизда юролмадик биз. Бор — йўғи саноқли кунимиз қолди. Бизнинг умримиз поёнига етди.

¹⁹Бизни таъқиб қилувчилар Бургутдан ҳам тезроқ учишарди, Улар тоғларда бизни овлашарди, Чўлларда бизни пойлашарди.

²⁰Эгамиз танлаган шоҳ[26] уларнинг тузоғига илинди, Эвоҳ, ҳаётимиз манбаи у эди. Биз шоҳимиз соясида Халқлар орасида яшаймиз, деб ўйлагандик.

²¹Эй Уз юртида[27] яшовчи қиз[28] Эдом[29], Хурсанд бўл, шодлан! Бироқ сен ҳам жазо косасидан[30] ичасан, Маст бўлиб кийимингни ечасан.

²²Эй қиз Қуддус, жиноятларинг учун Сен жазоингни тортиб бўлдинг. Энди Эгамиз сени сургунда ушлаб турмайди. Эй қиз Эдом, сенинг гуноҳларингни эса Эгамиз фош қилади, Жиноятларинг учун У сени жазолайди.