Read Муқаддас Китоб Uzbek Ҳизқиёл 3 Bible Online

Ҳизқиёл 3 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Ҳизқиёл 3

¹У менга шундай деди: — Эй инсон, Мен сенга бераётган бу ўрама қоғозни[8] олиб егин. Сўнг Исроил халқининг олдига бориб, айтганларимни уларга етказ.

²Мен оғзимни очдим, У менга ўша ўрама қоғозни егани берди.

³У менга деди: — Қоғознинг ҳаммасини еб, қорнингни тўйғаз. Мен қоғозни едим, унинг таъми асалдай ширин эди.

⁴У менга яна шундай деди: — Эй инсон, энди бориб, Исроил халқига Менинг гапларимни айт.

⁵Мен сени қийин ва мураккаб тилда гапирадиган халқ олдига эмас, балки Исроил халқи олдига юборяпман.

⁶Агар Мен сени тили тушунарсиз бўлган кўп халқлар олдига юборганимда эди, улар сенга албатта қулоқ солишган бўлар эди.

⁷Аммо Исроил халқи сенга қулоқ солмайди, улар ҳатто Менга ҳам қулоқ солишмайди. Ҳа, бу халқ қайсар ва ўжардир.

⁸Мана қара, Мен сени улар каби қайсар ва ўжар қиламан.

⁹Сенинг бошинг тошдай қаттиқ, қайроқтошдан ҳам қаттиқроқ бўлади. Улар исёнкор халқ бўлса — да, сен улардан чўчима, даҳшатга тушма.

¹⁰У гапида давом этиб шундай деди: — Эй инсон, сенга айтадиган гапимни икки қулоғинг билан яхшилаб эшитиб, ҳаммасини дилингга тугиб олгин.

¹¹Сўнг сургундаги юртдошларинг олдига бор. Улар сенга қулоқ соладими, йўқми, уларга: “Эгамиз Раббий шундай демоқда”, деб гапларимни етказ.

¹²Руҳ мени кўтарди. Шунда мен орқадан келаётган қаттиқ гумбурлаган товушни эшитдим. Ўша товуш: “Эгамизнинг улуғворлигини Унинг маконида мадҳ қилинглар”, деб айтаётган эди[9].

¹³Мен жонли мавжудотларнинг бир — бирига ишқаланган қанотларининг товушини ва ёнларидаги ғилдиракларнинг гулдуросини эшитдим.

¹⁴Руҳ мени бошқа ёққа олиб кетди. Мен аччиқланиб, жаҳлим чиқа бошлади. Эгамизнинг қудрати мени қамраб олган эди.

¹⁵Мен Кавор дарёсининг бўйидаги Тел — Овувда яшаётган сургундагиларнинг олдига бордим. Ўша ерда етти кун давомида ўзимга кела олмай гангиб ўтирдим.

¹⁶Етти кундан кейин Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди:

¹⁷— Эй инсон, Мен сени Исроил халқига соқчи қилиб тайинладим. Оғзимдан чиққан ҳар бир гапимни уларга айтиб, огоҳлантирасан.

¹⁸Агар Мен фосиққа: “Сен албатта ўласан”, деб айтсам — у, сен эса ўша одамни бу ҳақда огоҳлантирмасанг, ҳаётини сақлаб қолай деб, уни фосиқлик йўлидан қайтармасанг, ўша одам ўз гуноҳи учун[10] ўлади. Бироқ унинг ўлими учун Мен сени жавобгар қиламан.

¹⁹Агарда сен фосиқни огоҳлантирсанг — у, у эса фосиқлик йўлидан қайтмаса, у ўз гуноҳи учун ўлади, сен эса ўз жонингни асраб қолган бўласан.

²⁰Агар солиҳ киши ёмон йўлга кириб, гуноҳга қўл урса, Мен унинг оёғига тўғоноқ соламан, у қоқилиб йиқилади[11]. Борди — ю, сен ўша одамни огоҳлантирмасанг, у нобуд бўлади. Мен унинг қилган савоб ишларини эсга олмайман, у ўзининг гуноҳи учун ўлади. Унинг ўлими учун эса сени жавобгар қиламан.

²¹Борди — ю, сен солиҳ кишини ёмон йўлдан қайтарсанг, у сенга қулоқ солгани учун яшайди. Сен эса ўз жонингни асраб қолган бўласан.

²²Эгамиз менга Ўз қудратини ато этиб, шундай деди: — Қани, тур, водийга туш. Мен сен билан ўша ерда гаплашаман.

²³Мен туриб, водийга тушдим. Эгамизнинг улуғворлиги менга зоҳир бўлди. Мен у ерда кўрган Эгамизнинг улуғворлиги худди Кавор дарёси бўйида кўрган улуғворликка ўхшар эди[12]. Мен мук тушдим.

²⁴Руҳ вужудимга кириб, мени оёқларимга турғизиб қўйди. Сўнг Эгамиз менга шундай деди: — Уйингга кириб, эшикларни ичидан қулфлаб ол.

²⁵Кўчага чиқа олмаслигинг учун сени арқонлар билан боғлашади.

²⁶Сен бу исёнкор халққа танбеҳ бера олмаслигинг учун, Мен сени гунг қилиб, тилингни танглайингга ёпиштириб қўяман.

²⁷Аммо уларга айтадиган гапим бўлганда, сени яна тилга киритаман[13]. Уларга: “Эгамиз Раббий шундай демоқда”, деб гапирасан. Сенга қулоқ соладиганлар қулоқ солсин, қулоқ солишни хоҳламаганлар эса солмасин. Ахир, улар исёнкор халқ — ку!