Read Муқаддас Китоб Uzbek Дониёр 10 Bible Online

Дониёр 10 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Дониёр 10

¹Форс шоҳи Куруш ҳукмронлигининг учинчи йилида[91], Белташазар деб аталган Дониёрга[92] Худодан бир хабар келган эди. Келажакда албатта содир бўладиган кучли тўқнашувга оид бўлган бу[93] хабарнинг маъноси Дониёрга ваҳий орқали аён бўлди.

²Дониёр шундай деб ёзди: “Ўша пайтда мен уч ҳафта азадордай юрдим.

³Уч ҳафта давомида ҳеч қандай тансиқ таом емадим, гўшт билан шаробни оғзимга олмадим, ювиниб — таранмадим.

⁴Биринчи ойнинг[94] йигирма тўртинчи кунида буюк Дажла дарёсининг бўйида турганимда,

⁵мен бировни кўрдим. Унинг эгнида зиғир толасидан тўқилган либос, белида соф тилладан ясалган камар[95] бор эди.

⁶Унинг танаси қимматбаҳо тошдай ярқираб турар эди. Юзи яшиндай порлаб, кўзлари машъаладай ёниб турар эди. Оёқ — қўллари ялтироқ мисдай товланиб, овози бутун бир оломон овозидай янграр эди.

⁷Ваҳийни фақат мен кўрдим. Ёнимдагилар ваҳийни кўрмаган бўлсалар ҳам, ваҳимага тушдилар. Улар тумтарақай бўлиб ҳар ёққа яшириниб олдилар.

⁸Мен бир ўзим қолдим. Ўша ажойиб ваҳийни кўраётганимда қувватсизланиб, афт — ангорим таниб бўлмайдиган даражада ўзгариб кетганини сездим. Мадорим қолмаган эди.

⁹Мен фариштанинг овозини эшитганимда ҳушимдан кетиб, юз тубан ерда чўзилиб қолдим.

¹⁰Сўнг эса кимнингдир бир қўли менга тегиб, мени кафт ва тиззаларимга турғизиб қўйди.

¹¹Ўша фаришта менга: — Эй Дониёр, сен Худонинг суюкли бандасисан, — деди. — Қани, тур! Сенга айтадиган гапларимга қулоқ сол, чунки мен сенинг олдингга юборилганман. У шу гапларини менга айтаётганда, мен қалтираб ўрнимдан турдим.

¹²— Дониёр, қўрқма! — деди у менга. — Сен ҳаёт лаззатларидан воз кечиб, хабар хусусида мулоҳаза юритишни бошлаган кунингдаёқ, илтижоларинг ижобат бўлган эди. Илтижоларингга биноан, мен олдингга келдим.

¹³Аммо Форс шоҳлигини ҳимоя қилувчи фаришта йигирма бир кун давомида менга қаршилик кўрсатди. Мен у билан жанг қилиб ҳаяллаб қолганим учун[96], бош фаришталардан бири бўлган Микойил менга ёрдамга келди.

¹⁴Мен сенга келажакда халқинг бошига тушадиган нарсаларни тушунтириш учун келдим. Бу ваҳий ўша кунларга оиддир.

¹⁵У шу сўзларни гапираётганда, мен лом — мим дея олмай, бошимни эгиб турар эдим.

¹⁶Сўнг одам қиёфасидаги бошқа бирови[97] лабларимга қўл теккизди. Мен оғзимни жуфтлаб, олдимда турганга дедим: — Ҳазратим, бу ваҳий юрак — бағримни эзиб юборди, мадорим қуриди.

¹⁷Мендай бир қул қандай қилиб ҳазратим билан гаплаша олади? Ҳолдан тойганман, базўр нафас оляпман.

¹⁸У яна бир бор менга қўлини теккизиб, менга куч ато этди.

¹⁹Мен биринчи кўрган бошқа бирови[98] шундай деди: — Эй Худонинг суюкли бандаси, қўрқма! Тинчлан! Дадил бўл! У менга гапираётганда, дадилланиб дедим: — Ҳазратим, сиз менга далда бердингиз, энди гапираверинг.

²⁰— Сенинг олдингга нима учун келганимни биласанми ўзи? — деб сўради у. — Мен сенга Ҳақиқат китобида ёзилган нарсаларни айтиб бермоқчиман. Бундан сўнг мен қайтиб, Форс шоҳлигини ҳимоя қилувчи фариштага қарши урушга чиқаман. Кейин Юнон шоҳлигини ҳимоя қилувчи фаришта билан жанг қиламан. Бу тўқнашувда Исроилни ҳимоя қилувчи Микойил фариштадан бошқа ёрдамчим йўқ.