Read Муқаддас Китоб Uzbek Хўшея 2 Bible Online

Хўшея 2 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Хўшея 2

¹Эгамиз шундай дейди: “Ака — укаларингизни — Ёми, яъни «Менинг халқим», опа — сингилларингизни — Руҳамо[10], яъни «Раҳмдан баҳраманд» деб чақиринглар.

²Эй фарзандларим, Онангиз билан даъволашинг[11], Айбини юзига солинг. У энди хотин эмас Менга, Мен ҳам эр эмасдирман унга. Айтинг, юзидаги упа — элигини артиб ташласин, Эгнидаги уятсиз кийимини ечиб ташласин. Бўлди, фоҳишалигини бас қилсин.

³Акс ҳолда, унинг кийимини Ўзим ечиб ташлайман, Онасининг қорнидан тушгандай қип — яланғоч қиламан. Ерини бепушт саҳрога айлантираман, Унинг юртини қақраган чўл қиламан. Ташналикдан уни ўлдираман.

⁴Болаларига ҳам раҳм қилмайман, Ўйнашларидан орттирган ҳароми улар.

⁵Ҳа, уларнинг онаси фоҳишалик қилган, Уларни туққан аёл шарму ҳаёни йўқотган. У деди: «Ўйнашларим[12] олдига кетдим. Нону сувимни, жуну зиғир матоларимни, Зайтун мойию шаробимни, Менга ўшалар берган.»

⁶Шунинг учун йўлини тиканаклар билан тўсаман, Ўтолмайдиган қилиб девор қураман.

⁷У ўйнашларининг кетидан қувиб етолмайди, Уларни излаб, тополмайди. Кейин эса айтади: «Биринчи эримнинг олдига қайтиб борай, Ахир, ўшандаги ҳолим ҳозиргидан тузукроқ эди.»

⁸Буғдойни, шаробу зайтун мойини, Унга Мен берганимни у билмайди. Баалга[13] назр қилган кумушу олтинни Унга Мен совға қилганимни англамайди.

⁹Шунинг учун ҳосил пайтида буғдойимни тортиб оламан, Йиғим — терим мавсумида шаробимни олиб қўяман. Баданини ёпиб турган жуну зиғир матоларимни қайтариб оламан.

¹⁰Мана энди уни яланғоч қиламан, Ўйнашларининг олдига чиқариб қўяман, Қўлимдан уни ҳеч ким халос қила олмайди.

¹¹Мен унинг базмларига чек қўяман. Байрамларию янги ой шодиёналарига, Шаббатлари ва барча тайинланган байрамларига барҳам бераман[14].

¹²«Ўйнашларимнинг берган тўлови»[15], деб ўйлаган Узумзору анжир боғларини бузиб ташлайман, Ҳаммасини тўқайзор қиламан. Ёввойи ҳайвонлар боғларини йўқ қилади.

¹³У байрамларда Баалга атаб тутатқилар тутатгани учун, Узугу тақинчоқлар билан безаниб, Ўйнашларининг кетидан юргани учун, Мени эса тамом эсидан чиқариб юборгани учун, Мен уни жазолайман!” Эгамизнинг каломи шудир.

¹⁴Эгамиз шундай дейди: “Кўп ўтмай Мен унинг кўнглини овлайман, Уни саҳрога олиб бориб, ширин сўзлар айтаман.

¹⁵Ўша ерда узумзорларини қайтариб бераман, Охор[16] сойлигини умид эшиги қиламан. Ўша ерда у Менга эргашади, Ёшлигида[17], Мисрдан чиққан чоғида эргашгандай ортимдан юради.”

¹⁶Эгамиз шундай демоқда: “Эй Исроил халқи, ўша куни сен Мени «Эрим» деб чақирасан, ҳеч қачон «Хўжайиним» демайсан[18].

¹⁷Баалнинг номини қайта тилингга олмайдиган қиламан.

¹⁸Ўша куни ёввойи ҳайвонлар, осмондаги қушлар ва ерда судралувчи махлуқлар билан аҳд тузаман, улар сенга зарар етказмайди. Юртдаги барча камону қиличларни, ҳамма жанг қуролларини йўқ қиламан. Сен тинч, бехатар яшайсан.

¹⁹Мен сени Ўзимга абадий никоҳлаб оламан. Сенга нисбатан адолатли ва одил бўламан. Сени доим севаман, меҳр — шафқат кўрсатаман.

²⁰Сенга вафо қиламан, сен Мени Эганг деб биласан.”

²¹Эгамиз демоқда: “Ўша куни Мен халқимнинг илтижоларига жавоб бераман, Мен осмонга амр қиламан, Осмон ерга ёмғир ёғдиради.

²²Ер буғдой, узум, зайтун етиштиради, Улар эса ҳаёт бағишлайди Йизрилга[19] — «Худо эккан» деб аталган Менинг халқимга.

²³Ҳа, Мен Йизрилни Ўзим учун бу юртга ўтқазаман. Лўруҳамога, яъни «Раҳмдан бебаҳра» деганга раҳм қиламан, Лўёмини, яъни «Халқим эмас» деганни «Ўз халқим» деб атайман[20]. У эса «Худойим» деб чақирар Мени.”