Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 12 Bible Online

Матто 12 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 12

¹Орадан кўп ўтмай Исо Шаббат куни буғдойзордан ўтиб бораётган эди. Оч қолган шогирдлари бошоқлардан узиб, донларини еярдилар[115].

²Фарзийлар буни кўриб, Исога: — Қара, шогирдларинг Шаббат куни қонунга хилоф иш[116] қиляптилар! — дейишди.

³Исо уларга деди: — Довуд ҳамроҳлари билан оч қолганда нималар қилганини[117] наҳотки сизлар ҳеч ўқимаган бўлсангизлар?!

⁴У Худонинг уйига кириб, муқаддас нонларни[118] еган. Қонунга мувофиқ эса бундай нонларни фақат руҳонийлар ейишга ҳақли эдилар. Довудга ва унинг ҳамроҳларига бундай нонларни ейиш тақиқланган эди!

⁵Ёки Шаббат кунида Маъбаддаги руҳонийлар Шаббат қонунини бузсалар ҳам, айбдор бўлмасликларини Тавротда ўқимаганмисизлар?[119]

⁶Сизларга шуни айтай: бу ерда Маъбаддан ҳам улуғ бир Зот турибди.

⁷Агар сизлар: “Мен қурбонликни эмас, раҳм — шафқатни истайман”[120] деган сўзларнинг маъносини тушунганингизда эди, айбсиз одамларни ҳукм қилмаган бўлар эдингизлар.

⁸Зотан, Инсон Ўғли Шаббат кунининг ҳам Ҳокимидир.

⁹Исо у ердан кетиб, синагогага борди.

¹⁰У ерда қўли шол бир одам бор эди. Исони айбламоқчи бўлган баъзи одамлар Унга шундай савол бердилар: — Қонунга кўра, Шаббат куни хасталарга шифо бериш мумкинми?

¹¹Исо уларга шундай жавоб берди: — Агар бир дона қўйингиз бўлса — ю, ўша қўйингиз Шаббат куни чуқурга тушиб кетса, уни чиқариб олмасмидингиз?!

¹²Одам эса қўйдан анча қадрлироқ — ку! Шунга кўра, Шаббат куни яхшилик қилиш қонунга мувофиқдир.

¹³Қўли шол одамга Исо: — Қўлингни узат! — деди. У қўлини узатиши биланоқ, қўли нариги қўлидай соппа — соғ бўлиб қолди.

¹⁴Фарзийлар эса ташқарига чиқиб, Исони ҳалок қилиш учун тил бириктиришди. Исо фарзийларнинг бу ниятини билиб, у ердан кетди.

¹⁵Бир талай оломон Исога эргашди. У хасталарнинг ҳаммасига шифо бериб,

¹⁶“Менинг кимлигимни айтманглар!” деб уларга буюрарди.

¹⁷Шу тариқа Ишаё пайғамбарнинг айтган қуйидаги сўзлари бажо бўлди:

¹⁸“Мана Менинг Қулим, Ўзим Уни танлаб олганман. У кўнглимни мамнун этган Суюклигимдир. Мен Унга Ўз Руҳимни бераман, У адолатни элатларга эълон қилади.

¹⁹Жанжаллашмайди, бақирмайди, Кўчаларда ҳеч ким Унинг овозини эшитмайди.

²⁰У эзилган қамишни синдирмайди, Тутаётган пиликни ўчирмайди, Қатъият билан адолат ўрнатади.

²¹Элатлар Унинг исмига умид боғлайди.”[121]

²²Шундан кейин Исонинг олдига жин чалган бир одамни олиб келишди. У ҳам кўр, ҳам соқов эди. Исо унга шифо бергач, у гапирадиган ва кўрадиган бўлди.

²³Бутун халқ ҳайратда қолиб: “Бу Довуднинг Ўғли[122] эмасмикан?!” дерди.

²⁴Бу воқеани эшитган фарзийлар эса шундай дедилар: “У инс — жинслар ҳукмдори Баалзабулнинг[123] кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти.”

²⁵Исо уларнинг нима ҳақида ўйлаётганини билиб турарди. У шундай деди: “Низо туфайли ўз ичидан бўлиниб кетган ҳар бир шоҳлик хароб бўлади, низо туфайли бўлинган шаҳар ҳам, хонадон ҳам барбод бўлади.

²⁶Агар шайтон шайтонни қувиб чиқарса, унинг шоҳлиги ўзаро бўлинган бўлади. Бундай шоҳлик қандай тура олади?!

²⁷Агар Мен жинларни Баалзабулнинг кучи билан қувиб чиқараётган бўлсам, у ҳолда ўз шерикларингиз кимнинг кучи билан жинларни қувиб чиқаришяпти? Шу сабабдан ҳам улар сизларни ҳукм қилади.

²⁸Агар Мен жинларни Худонинг Руҳи билан қуваётган бўлсам, демак, Унинг Шоҳлиги сизларга ҳам келган.

²⁹Ким кучли одамнинг уйига бостириб кириб, унинг мол — мулкини талон — тарож қила олади? Аввал у уйнинг эгасини боғлаб қўйиши керак, кейингина уйини талон — тарож қила олади.

³⁰Ким Мен томонда бўлмаса, Менга қаршидир. Ким Мен билан бирга йиғмаса, сочади.

³¹Шунинг учун сизларга айтаман: инсонларнинг ҳар қандай гуноҳи ва куфрлиги кечирилади. Лекин Муқаддас Руҳга куфрлик қилганлар[124] кечирилмайди.

³²Ким Инсон Ўғлига қарши сўз айтса, кечирилади. Лекин ким Муқаддас Руҳга қарши сўз айтса, икки дунёда ҳам кечирилмайди.

³³Яхши дарахт яхши мева беради, ёмон дарахт эса ёмон мева беради. Ҳар бир дарахтнинг қандайлигини мевасидан билса бўлади.

³⁴Вой илонлар зоти! Сизлар ёвуз бўла туриб, яхши нарса гапира олармидингиз?! Ахир, одамнинг дили нимага тўлиб — тошса, ўша тилига чиқади!

³⁵Яхши одам юрагининг эзгулик хазинасидан яхшилик чиқаради, ёмон одам юрагининг ёмонлик хазинасидан ёмонлик чиқаради.

³⁶Яна шуни айтиб қўяй: сизлар айтадиган ҳар бир бемаъни сўзингиз учун қиёмат кунида ҳисоб берасизлар.

³⁷Сизлар ўз сўзларингиз асосида ё оқланасизлар, ёки айбланасизлар.”

³⁸Шунда Таврот тафсирчилари ва фарзийлардан баъзилари Исога: “Устоз, бизга бир аломат кўрсатишингизни хоҳлар эдик”, дедилар.

³⁹Исо уларга жавобан деди: “Бу қабиҳ ва бевафо насл аломат сўраяпти, аммо уларга Юнус пайғамбарнинг аломатидан[125] бошқа аломат берилмайди.

⁴⁰Юнус уч кечаю кундуз наҳанг балиқнинг қорнида бўлганидай, Инсон Ўғли ҳам уч кечаю кундуз ер бағрида бўлади.

⁴¹Найнаво[126] аҳолиси қиёмат кунида ўрнидан туриб, бу наслни маҳкум этади. Чунки Найнаволиклар Юнуснинг ваъзидан кейин тавба қилганлар. Бу ерда эса Юнусдан ҳам буюкроқ бир Зот турибди!

⁴²Жануб маликаси[127] қиёмат кунида ўрнидан туриб, бу наслнинг одамларини маҳкум этади. Чунки Сулаймоннинг доно таълимотини тинглагани малика дунёнинг у четидан келган эди. Бу ерда эса Сулаймондан ҳам буюкроқ бир Зот турибди!

⁴³Ёвуз руҳ инсондан чиққандан кейин, ҳузур — ҳаловат излаб, сувсиз ерларни кезади, лекин топмайди.

⁴⁴Сўнг: «Чиққан уйимга қайтиб бораман», дейди. Уйига келганда, уйни кимсасиз, супурилган ва йиғиштирилган ҳолда кўради.

⁴⁵Шунда бориб, ўзидан ҳам ёвузроқ бошқа етти руҳни эргаштириб келади ва улар билан уйга кириб, жойлашиб олади. Охир — оқибат ўша одамнинг аҳволи олдингидан ҳам баттар бўлади. Бу ёвуз насл ҳам худди ўша кўйга тушади.”

⁴⁶Исо оломонга гапираётганда, онаси билан укалари Уни ташқарида кутиб турган эдилар. Улар Исо билан гаплашмоқчи эдилар.

⁴⁷Кимдир Исога деди: — Онангиз билан укаларингиз ташқарида туришибди, улар Сиз билан гаплашмоқчи.

⁴⁸Исо эса бу гапларни айтган одамга шундай жавоб берди: — Менинг онам ким? Укаларим ким?

⁴⁹Сўнг қўли билан шогирдларини кўрсатиб, деди: — Мана, Менинг онам ва укаларим!

⁵⁰Осмондаги Отамнинг иродасини бажо келтирганлар Менинг укам, синглим ва онам бўлади.