Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 14 Bible Online

Матто 14 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 14

¹Шу орада вилоят ҳукмдори[133] Ҳирод[134] Исо тўғрисидаги хабарларни эшитиб,

²амалдорларига деди: “Бу Яҳё чўмдирувчи эканлиги аниқ! У тирилиб келган, шунинг учун мўъжизалар кўрсатиш қудратига эга.”

³Унинг бу гапни айтишига сабаб шу эди: бундан анча вақт олдин Ҳирод Яҳёни ҳибсга олганди. У ўз укаси Филипнинг хотини Ҳиродия дастидан Яҳёни кишанлаб, зиндонга ташлаган эди.

⁴Чунки Яҳё унга: “Бу хотин билан яшашингиз қонунга зид”, деб айтар эди.

⁵Ҳирод Яҳёни ўлдиришни хоҳлаган бўлса — да, халқдан қўрққан эди. Чунки одамлар Яҳёни пайғамбар деб билишарди.

⁶Ҳироднинг туғилган куни бўлганда, Ҳиродиянинг қизи ўртага чиқиб рақсга тушди. Қизнинг рақси Ҳиродга шунчалик ёқдики,

⁷Ҳирод унга: — Онт ичаман, сўраган нарсангни муҳайё қиламан, — деб ваъда берди.

⁸Қиз эса онасининг гапига кириб: — Менга Яҳё чўмдирувчининг бошини лаганда келтириб беринг! — деди.

⁹Шоҳ айтган гапидан афсус чекди, аммо меҳмонлари олдида қасам ичгани учун қизнинг илтимосини бажаришни буюрди.

¹⁰У зиндонга одам юбориб, Яҳёнинг бошини олдирди.

¹¹Унинг бошини лаганда келтириб қизга бердилар, қиз эса онасига олиб бориб берди.

¹²Яҳёнинг шогирдлари келиб, устознинг жасадини олдилар, уни дафн этдилар. Сўнг бориб, Исога хабар бердилар.

¹³Яҳё ҳақидаги хабарни эшитгандан кейин, Исо қайиққа тушиб[135], ёлғиз Ўзи кимсасиз жойга сузиб кетди. Оломон эса бу ҳақда эшитиб, шаҳарлардан пиёда Унинг орқасидан эргашди.

¹⁴Исо қайиқдан чиққанда, катта бир оломонни кўрди. Уларга ачиниб кетиб, хасталарига шифо берди.

¹⁵Кеч кирганда, шогирдлар Исонинг олдига келиб дедилар: — Бу жой кимсасиз экан, бунинг устига, жуда кеч бўлиб қолди. Халқни жўнатиб юборинг, токи улар атрофдаги қишлоқларга бориб, ўзларига егулик сотиб олишсин.

¹⁶Исо уларга деди: — Кетишларига ҳожат йўқ, сизлар уларга овқат беринглар.

¹⁷— Бизда бор — йўғи бешта нон ва иккита балиқ бор, — деб жавоб берди шогирдлар.

¹⁸— Ўша нарсаларни Менга олиб келинглар, — деди Исо.

¹⁹У одамларга майсалар устига ўтиришни буюрди. Сўнг бешта нон билан иккита балиқни олди — да, осмонга қараб шукрона дуосини ўқиди. У нонларни синдириб, шогирдларига берди, шогирдлар нонларни одамларга тарқатишди.

²⁰Ҳамма еб тўйди. Ортиб қолган нон бурдаларини йиғиб олишганда, тўла ўн икки сават чиқди.

²¹Аёллар ва болаларни ҳисобга олмаганда, тахминан беш мингга яқин одам нон еган эди.

²²Исо вақт ўтказмай, шогирдларини қайиққа тушириб, кўлнинг нариги томонига[136] кетишга мажбур қилди. Оломонни эса уйларига қайтариб жўнатиб юборди.

²³У одамларни кеткизиб юборгандан кейин, ибодат қилиш учун бир Ўзи тепаликка чиқди. Оқшом тушди, У ҳамон ўша ерда ёлғиз эди.

²⁴Қайиқ эса қирғоқдан анча узоқлашиб қолганди. Шамол қайиққа қарши эсаётгани учун тўлқинлар қайиққа келиб уриларди.

²⁵Эрта саҳарда Исо кўл устида юриб, шогирдлари ёнига келди.

²⁶Шогирдлар эса кўл юзида юриб келаётган Исони кўриб, қаттиқ ваҳимага тушишди. Қўрққанларидан: — Бу арвоҳ — ку! — деб бақириб юборишди.

²⁷Лекин Исо ўша заҳоти уларга: — Дадил бўлинглар! Қўрқманглар, бу Менман! — деди.

²⁸Шунда Бутрус: — Ҳазрат, агар ҳақиқатан бу Сиз бўлсангиз, амр беринг, мен сув устида юриб Сизнинг олдингизга борай, — деди.

²⁹Исо: — Кел! — деди. Бутрус қайиқдан чиқиб, сув устида юрганича Исо томон йўл олди.

³⁰Аммо шамолнинг кучли эканлигидан қўрқиб кетди. У сувга чўка бошлаб: — Ҳазрат, мени қутқаринг! — деб бақирди.

³¹Исо шу заҳоти қўлини чўзиб, Бутрусни ушлади — да: — Эй имони суст, нега иккиландинг?! — деди.

³²Улар қайиққа тушганларидан кейин, шамол тинди.

³³Қайиқдагилар Исога сажда қилиб: — Сиз ҳақиқатан ҳам Худонинг Ўғлисиз![137] — дедилар.

³⁴Улар кўлдан сузиб ўтиб[138], Генисарет[139] ўлкасига келдилар.

³⁵У ердаги одамлар Исони танидилар ва атрофга хабар юбориб, ҳамма хасталарни Исонинг олдига олиб келдилар.

³⁶Хасталар Исодан: “Ҳеч бўлмаса кийимингизнинг этагига қўл теккизайлик”, деб илтимос қилишарди. Унга қўл теккизганларнинг ҳаммаси шифо топишарди.