Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 15 Bible Online

Матто 15 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 15

¹Қуддусдан фарзийлар ва Таврот тафсирчилари Исонинг олдида келиб, шундай дедилар:

²— Нега Сизнинг шогирдларингиз ота — боболаримизнинг урф — одатларига амал қилмаяптилар? Нега овқатланишдан олдин қўлларини ювмайдилар?[140]

³Исо уларга жавоб бериб деди: — Ўзларингиз — чи? Нега ўз урф — одатингизни деб, Худонинг амрини бузиб юрибсизлар?

⁴Худо: “Ота — онангизни ҳурмат қилинг. Отасини ёки онасини хўрлаган ҳар қандай одамга ўлим жазоси берилсин”[141], деб айтган.

⁵Аммо сизлар шундай таълим берасизлар: одам ўз отаси ёки онасига: “Фарзандлик бурчим — Худога инъом қилинган, — деса,

⁶— у ота — онасини ҳурмат қилмаса ҳам бўлади.” Шу тариқа сизлар ўз таълимотингиз билан Худонинг каломини бекор қиляпсизлар.

⁷Сизлар иккиюзламачисизлар! Ишаё пайғамбар сиз ҳақингизда тўғри айтган:

⁸“Худо айтди: «Бу халқ Мени тилидагина иззат қилади[142], Юраклари эса Мендан узоқдир.

⁹Улар Менга сажда қиладилар, Аммо саждалари беҳудадир. Чунки улар инсон яратган қоидаларни Илоҳий қонун деб ўргатадилар.»”[143]

¹⁰Кейин Исо халқни ёнига чақириб, деди: — Менга қулоқ солиб, тушуниб олинглар!

¹¹Оғизга кирадиган нарса эмас, балки оғиздан чиқадиган нарса инсонни ҳаром қилади.

¹²Шунда шогирдлар Исонинг олдига бориб дедилар: — Айтган бу гапингиз фарзийларга қаттиқ ботганини билдингизми?

¹³Исо шундай жавоб берди: — Осмондаги Отам ўтқазмаган ҳар қандай ўсимлик илдизи билан суғуриб ташланади.

¹⁴Фарзийларга эътибор берманглар. Улар ўзлари кўр ва кўрларга йўлбошчилик қиладилар. Агар кўр одам кўрни етакласа, иккаласи ҳам чуқурга йиқилиб тушади.

¹⁵Шунда Бутрус: — Халққа айтган гапингизни бизга тушунтириб беринг! — деди.

¹⁶— Шунчалик ҳам бефаҳм бўласизларми?! — деди Исо. —

¹⁷Оғизга кирадиган ҳар бир нарса қоринга ўтиб, керакли жойдан чиқиб кетишини наҳотки тушунмасангизлар?

¹⁸Аммо оғиздан чиқадиган нарсалар юракдан чиқади. Ана ўшалар инсонни ҳаром қилади.

¹⁹Чунки инсон юрагидан ёмон фикрлар, қотиллик, фаҳшу зино, ўғрилик, сохта гувоҳлик ва туҳмат чиқади.

²⁰Ана шулар инсонни ҳаром қилади. Ювилмаган қўл билан овқат ейиш эса инсонни ҳаром қилмайди.

²¹Исо у ердан кетиб, Тир ва Сидон[144] ҳудудларига борди.

²²Шу ерда яшайдиган Канъон халқидан бўлган бир аёл Исонинг олдига келиб, фарёд қилди: — Эй Ҳазрат, Довуднинг Ўғли[145], менга раҳм қилинг! Қизимни жин чалган, аҳволи ёмон!

²³Исо унга бир оғиз сўз ҳам жавоб бермади. Шогирдлари Исонинг олдига келиб, илтимос қилдилар: — Уни жўнатиб юборинг! Ахир, у кетимиздан қолмай, додлаб юрибди.

²⁴Исо эса шундай деди: — Худо Мени фақат Исроил халқининг адашган қўйлари олдига юборди.

²⁵Аёл эса келиб, Исонинг олдига тиз чўкди — да: — Ёрдам беринг, Ҳазрат! — деб ёлворди.

²⁶Исо эса: — Болалардан нонни олиб кучукларга ташлаш яхши эмас, — деди.

²⁷— Тўғри, Ҳазрат, — деди аёл. — Лекин кучуклар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тўкилган ушоқларини ейди — ку.

²⁸Шунда Исо: — Эй аёл, сенинг ишончинг буюк! — деди. — Майли, сен истаганингдай бўлсин. Шу заҳоти аёлнинг қизи соғайиб қолди.

²⁹Исо у ердан чиқиб, Жалила кўли бўйлаб кетди. Сўнг тоққа чиқиб, ўтирди.

³⁰Исонинг олдига бир талай оломон келди. Улар ўзлари билан чўлоқ, кўр, майиб, соқов ва бошқа кўплаб хасталарни олиб келиб, Исонинг оёқлари томонига ўтқиздилар. Исо уларнинг ҳаммасига шифо берди.

³¹Соқовларнинг гапирганини, майибларнинг соғайганини, чўлоқларнинг юрганини ва кўрларнинг кўзлари очилганини халқ кўриб, ҳайратда қолди. Улар Исроил халқининг Худосини олқишладилар.

³²Исо шогирдларини ёнига чақириб деди: — Халққа ачиняпман. Улар уч кундан бери Мен билан бирга, ейишга ҳеч нарсаси йўқ. Уларга овқат бермай жўнатиб юборишни хоҳламайман, йўлда ҳолдан тойиб қолишлари мумкин.

³³Шогирдлари Унга: — Шу қадар катта оломонни тўйдириш учун бу кимсасиз жойда қаердан нон оламиз?! — дейишди.

³⁴— Қанча нонларингиз бор? — деб сўради Исо. — Еттита нон ва озгина майда балиғимиз бор, — деди шогирдлар.

³⁵Шундан кейин Исо халққа ерга ўтиришни буюрди.

³⁶Еттита нон ва балиқларни олиб, шукрона дуосини ўқиди. Нон ва балиқларни синдириб, тарқатиш учун шогирдларига берди. Шогирдлар халққа тарқатишди.

³⁷Ҳамма еб тўйди. Ортиб қолган нон бурдаларини йиғишганда, тўла етти сават чиқди.

³⁸Болалар билан аёлларни ҳисобга олмаганда, нон еганларнинг сони тўрт мингта эди.

³⁹Шундан кейин Исо одамларга кетишга ижозат берди, Ўзи эса қайиққа ўтириб, Магадан[146] ҳудудига йўл олди.