Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 20 Bible Online

Матто 20 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 20

¹Осмон Шоҳлиги эрта саҳарда узумзорига мардикорлар ёллагани чиққан боғ эгасига ўхшайди.

²Боғ эгаси мардикорларга, сизларга бир кумуш тангадан[188], одатдаги бир кунлик иш ҳақини тўлайман, деб улар билан келишибди. Сўнг уларни ўзининг узумзорига юборибди.

³Соат тўққизларда у бозор майдонига чиққан экан, бекор турган бир неча одамларни кўриб,

⁴уларга: — Сизлар ҳам менинг узумзоримга боринглар, тегишли иш ҳақингизни тўлайман, — дебди. Улар борибди.

⁵Боғ эгаси соат ўн иккиларда ва учда бозор майдонига чиқиб, яна шундай қилибди.

⁶Соат бешларда тағин бозор майдонига борса, бекор турган яна бошқаларни кўрибди — да: — Нега сизлар бу ерда кун бўйи бекор турибсизлар? — деб сўрабди.

⁷Улар: — Ҳеч ким бизни ишга ёлламади, — деб жавоб берибдилар. Шунда боғ эгаси: — Сизлар ҳам менинг узумзоримга бориб ишланглар[189], — дебди.

⁸Кеч бўлганда, узумзор эгаси ўзининг ишбошисига: — Мардикорларни чақириб, уларга иш ҳақларини бер. Охир келганлардан бошлагин, биринчи келганларга охирида берасан, — деб буюрибди.

⁹Шундай қилиб, соат бешларда иш бошлаганлар бир кумуш тангадан олишибди.

¹⁰Биринчи келганларга ҳақ тўлаш навбати келганда, улар: “Биз кўпроқ оламиз”, деб ўйлабдилар. Аммо уларнинг ҳар бирига ҳам бир кумуш тангадан берилибди.

¹¹Улар пулларини олгач, боғ эгасига норозилигини билдира бошлашибди:

¹²— Манави охирги келганлар бир соатгина ишлашди, биз эса кун бўйи жазирамада меҳнат қилдик. Аммо сиз бизнинг меҳнатимизни уларнинг қилган иши билан тенг кўрдингиз.

¹³Боғ эгаси улардан бирига шундай деди: — Дўстим, мен сенга ноҳақлик қилганим йўқ. Сен билан бир кумуш тангага келишган эдик — ку!

¹⁴Энди ҳақингни олгин — у, жўна. Мана бу охирги келганларга сен билан баравар иш ҳақи беришни хоҳладим.

¹⁵Ўзимнинг пулимни хоҳлаганимча сарф қила олишга ҳақим йўқми?! Ёки менинг сахийлигимни кўролмаяпсанми?

¹⁶Шундай қилиб, охиргилар биринчи бўладилар, биринчилар эса охирги бўладилар[190].”

¹⁷Исо Қуддусга кетаётганда, ўн икки шогирдини четга олиб, уларга деди:

¹⁸— Мана, биз Қуддусга кетяпмиз. У ерда Инсон Ўғли бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари қўлига тутиб берилади. Улар Инсон Ўғлини ўлимга маҳкум қиладилар.

¹⁹Сўнг ғайрияҳудийларга[191] топширадилар. Ғайрияҳудийлар Уни ҳақоратлайдилар, қамчилайдилар ва хочга михлайдилар. Аммо учинчи куни У тирилади.

²⁰Ўша пайтда Забадиёнинг хотини икки ўғлини[192] бошлаб, Исонинг олдига келди. У Исодан бир нарса илтимос қилмоқчи бўлиб, Унга таъзим қилди.

²¹Исо аёлдан: — Нима истайсиз? — деб сўради. — Шоҳлигингизда ўғилларимнинг бири Сизнинг ўнг томонингизда[193], бири чап томонингизда ўтирсин! — деди Унга аёл.

²²Исо шундай деди: — Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичадиган азоб косасидан[194] сизлар ича оласизларми?[195] — Ича оламиз! — деб жавоб берди улар.

²³Исо уларга деди: — Сизлар — ку Мен ичадиган азоб косасидан ичасизлар[196], аммо Менинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Ўз ихтиёримда эмас. Бу ўринни осмондаги Отам кимларга атаган бўлса, ўшаларники бўлади.

²⁴Қолган ўнта шогирд буни эшитиб, иккала ака — укадан аччиқланиб кетишди.

²⁵Исо эса уларни ёнига чақириб, деди: — Бутпарастларга қаранглар, уларнинг ҳукмдорлари халқларига ўз ҳукмини ўтказадилар, катта амалдорлари элга зўравонлик қиладилар.

²⁶Аммо сизларнинг орангизда бундай бўлмасин. Аксинча, орангизда ким катта бўлишни истаса, сизларга хизмат қилсин.

²⁷Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизларга қул бўлсин.

²⁸Ахир, Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи бошқаларга хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни озод қилиш учун келган.

²⁹Исо билан шогирдлари Ериходан кетар эканлар, бир талай оломон Исога эргашди.

³⁰Йўл бўйида иккита кўр одам ўтирган эди. Улар олдиларидан Исо ўтиб кетаётганини эшитиб: — Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли[197], бизларга раҳм қилинг! — деб бақирдилар.

³¹Оломон эса: — Жим бўлинглар! — деб уларга дўқ қилди. Улар эса янада қаттиқроқ бақириб: — Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қилинг! — деб фарёд қилишарди.

³²Исо тўхтаб, уларни ёнига чақирди — да: — Мендан нима истайсизлар? — деб сўради.

³³Улар: — Ҳазрат, кўзларимиз очилсин! — дейишди.

³⁴Исонинг уларга раҳми келиб, кўзларига қўл теккизди. Шу заҳоти уларнинг кўзлари очилди. Сўнг улар Исонинг ортидан эргашдилар.