Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 21 Bible Online

Матто 21 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 21

¹Исо билан шогирдлари Қуддусга яқинлашиб, Зайтун тоғи[198] этагидаги Байтфагия қишлоғига етиб келишганда, Исо икки шогирдига деди:

²— Анави қишлоққа боринглар. У ерга боришингиз биланоқ, боғлаб қўйилган эшакни ва ёнидаги хўтикни кўрасизлар. Уларни ечиб, Менинг олдимга олиб келинглар.

³Агар кимдир сизга бирон нима деса, “Булар Раббимиз Масиҳга керак. У дарҳол буларни қайтариб юборади”, деб айтинглар.

⁴Бу воқеа пайғамбарнинг айтган қуйидаги сўзлари бажо бўлиши учун юз берган эди:

⁵“Қуддус халқига[199] айтинг: Мана Шоҳингиз келяпти. Камтариндир Шоҳингиз, У эшакнинг устида, Ҳа, эшакнинг боласини — Хўтикни миниб келяпти.”[200]

⁶Шогирдлар бориб, Исо уларга буюрганидай қилишди.

⁷Улар эшак билан хўтикни Исонинг олдига олиб келишди. Эшак ва хўтик устига тўнларини ташлашди, Исо хўтикка минди.

⁸Бир талай оломон тўнларини йўлга пойандоз қилди. Баъзилари эса дарахт шохларини кесиб, йўлга тўшадилар.

⁹Олдинда ва орқада юраётган оломон шундай деб ҳайқирарди: “Довуд Ўғлига[201] тасанно! Эгамиз номидан келаётган Инсон барака топсин![202] Фалак тоқида Унга тасанно ўқилсин!”

¹⁰Исо Қуддусга кириб келганда, бутун шаҳар: “Бу ким бўлди?” деб ғимирлаб қолди.

¹¹Оломон эса шундай деб жавоб берарди: “У Жалиланинг Носира шаҳридан бўлган Исо пайғамбар!”

¹²Исо Маъбадга кириб, ичкарида олди — сотди қилаётган ҳаммани қувиб чиқарди. Саррофларнинг[203] хонтахталарини ва каптар сотувчиларнинг курсиларини ағдариб юборди.

¹³Исо уларга шундай деди: — “Менинг уйим, ибодат уйи деб аталади”[204], деб Тавротда ёзилган — ку! Сизлар эса Худонинг уйини қароқчилар уясига[205] айлантириб юборибсизлар!

¹⁴Маъбадда Исонинг олдига кўрлар ва чўлоқлар келди. Исо уларга шифо берди.

¹⁵Бош руҳонийлар билан Таврот тафсирчилари Исонинг қилаётган ажойиб ишларини кўриб ва Маъбаддаги болаларнинг: “Довуд Ўғлига тасанно!” деб ҳайқираётганини эшитиб, қаттиқ ғазабландилар.

¹⁶— Уларнинг нима деяётганларини эшитяпсанми? — дедилар Унга. — Ҳа, эшитяпман! — деб жавоб берди Исо. — Наҳотки сизлар: “Сен болалар ва чақалоқларга мадҳия айтишни ўргатдинг”[206] деган сўзларни ҳеч қачон ўқимаган бўлсангиз?

¹⁷Сўнг Исо уларни тарк этиб, Қуддусдан чиқиб кетди. У Байтания қишлоғига[207] бориб, у ерда тунаб қолди.

¹⁸Эрталаб Исо шаҳарга қайтиб келаётганда оч эди.

¹⁹Йўл четида бир анжир дарахтини кўриб, унинг ёнига борди. Исо барглардан бошқа ҳеч нарса топмай, дарахтга: — Бундан буён сенда асло мева бўлмасин! — деди. Анжир дарахти шу заҳоти қуриб қолди.

²⁰Шогирдлар буни кўриб: — Қандай қилиб анжир дарахти дарров қуриб қолди? — деб ҳайрон бўлдилар.

²¹Исо уларга шундай деди: — Сизларга чинини айтайин, агар шубҳаланмай ишонсангиз, нафақат анжир дарахтини шу кўйга сола оласиз, балки мана бу тоққа: “Қўпорилиб, денгизга отил”, — десангиз, айтганингиз бўлади.

²²Ишонинг, шунда ибодатда нимаики сўрасангиз, оласиз.

²³Исо Маъбадга кириб таълим бераётганда, бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари Унинг олдига келиб, савол бердилар: — Сиз бу ишларни қандай ҳокимият билан қиляпсиз? Бу ҳокимиятни Сизга ким берган?

²⁴Исо уларга шундай жавоб берди: — Мен ҳам сизларга бир савол берайин. Агар Менга жавоб берсангизлар, Мен ҳам бу ишларни қандай ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтаман.

²⁵Яҳё халқни сувга чўмдириш ҳуқуқини Худодан олганмиди ёки инсонданми? Улар эса ўзаро мулоҳаза юритдилар: — Агар: “Худодан”, — десак, У: “Нега Яҳёга ишонмадингизлар?” — дейди.

²⁶Агар: “Инсондан”, — десак, халқдан қўрқамиз, чунки ҳамма Яҳёни пайғамбар деб ҳисоблайди.

²⁷Шундай қилиб, улар Исога: — Билмаймиз, — деб жавоб бердилар. Исо уларга деди: — Ундай бўлса, Мен ҳам бу ишларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтмайман.

²⁸Сўнг Исо уларга деди: “Сизлар мана бунга нима дейсизлар? Бир одамнинг икки ўғли бор экан. У катта ўғлининг ёнига келиб: — Ўғлим, бор, бугун узумзорда ишла, — дебди.

²⁹— Бормайман! — дебди ўғил. Аммо кейин айтган гапига пушаймон бўлиб, борибди.

³⁰Ота кенжа ўғлининг олдига бориб, ўша гапини айтибди. Бу ўғил: — Бўпти, бораман, ота, — дебди, аммо бормабди.

³¹Икковидан қайси бири отасининг хоҳишини бажарди?” “Биринчиси”, — деб жавоб берди улар. Исо уларга: “Сизларга чинини айтайин, — деди. — Солиқчилар[208] билан фоҳишалар Худонинг Шоҳлигига сизлардан олдин кириб борадилар.

³²Чунки Яҳё чўмдирувчи сизнинг олдингизга тўғри йўлни кўрсатгани келди, аммо сизлар унга ишонмадингизлар. Солиқчилар билан фоҳишалар эса ишонишди. Сизлар буни кўриб туриб ҳам пушаймон бўлмадингизлар, ишонмадингизлар.

³³Энди бошқа бир масални эшитинглар: бир ер эгаси бор экан. У узумзор барпо қилибди. Атроф — теварагини девор билан ўраб, узум сиқиш чуқурини[209] қазибди, кузатув минорасини қурибди. Кейин узумзорни боғбонларга ижарага бериб, ўзи сафарга кетибди.

³⁴Йиғим — терим мавсумида хўжайин: «Ҳосилдан менга тегишли улушни олиб келинглар», деб хизматкорларини боғбонлар олдига юборибди.

³⁵Боғбонлар эса унинг хизматкорларини тутиб олишибди, бирини уриб, бирини ўлдириб, бошқа бирини эса тошбўрон қилишибди.

³⁶Шундан кейин у олдингидан кўпроқ хизматкорларини боғбонлар олдига жўнатибди. Боғбонлар эса улар билан ҳам худди шундай қилишибди.

³⁷Охирида узумзор эгаси: — Ўғлимни албатта ҳурмат этадилар, — деб боғбонлар олдига ўз ўғлини юборибди.

³⁸Аммо боғбонлар унинг ўғлини кўрганларида бир — бирига: — Бу меросхўр — ку! Келинглар, уни ўлдириб, меросига эга бўлайлик, — дейишибди.

³⁹Уни тутиб, узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди.

⁴⁰Хўш, сизнингча, узумзорнинг эгаси қайтиб келганда, у боғбонларни нима қилади?”

⁴¹“У бу ярамасларни шафқатсизларча ўлдиради, — деб жавоб берди улар. — Узумзорни эса бошқа боғбонларга ижарага беради. Бу боғбонлар узум ҳосилини унга ўз вақтида беришади.”

⁴²Исо уларга деди: “Наҳотки сизлар Муқаддас битиклардаги шу сўзларни ҳеч ўқимаган бўлсангиз: «Бинокорлар рад этган тош Бинонинг тамал тоши[210] бўлди. Бу Эгамизнинг қилган ишидир, Кўз олдимиздаги ажойиботдир.»[211]

⁴³Шунинг учун сизларга айтаман: Худонинг Шоҳлиги сизлардан тортиб олинади ва Шоҳлик учун ҳосил етиштирадиган одамларга берилади.

⁴⁴Ким бу тамал тошига[212] йиқилса, парча — парча бўлади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади.”

⁴⁵Бош руҳонийлар ва фарзийлар бу масални эшитиб, Исо улар ҳақида гапирганини тушундилар.

⁴⁶Уни ҳибсга олмоқчи бўлдилар, аммо халқдан қўрқдилар. Чунки халқ Исони пайғамбар деб билар эди.