Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 22 Bible Online

Матто 22 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 22

¹Исо одамларга яна масаллар билан гапира бошлади:

²“Осмон Шоҳлигини ўғлига тўй зиёфати берган шоҳга қиёсласа бўлади.

³Шоҳ тўйга таклиф этилган меҳмонларни чақириш учун хизматкорларини юборибди. Меҳмонлар эса келишни хоҳламабдилар.

⁴Шоҳ яна бошқа хизматкорларини юбориб, шундай дебди: — Таклиф этилганларга айтинглар: мен зиёфат дастурхонини тайёрлаб қўйдим, буқаю бўрдоқиларим сўйилди, ҳаммаси тайёр. Тўйга келаверинглар!

⁵Бироқ улар бу таклифни ҳам назарга илмабдилар, бири даласига, бошқаси ўз ишига кетибди.

⁶Қолганлар эса шоҳ хизматкорларини тутиб, хўрлаб, ўлдиришибди.

⁷Шоҳ буни эшитиб, ғазабланибди. Лашкарини юбориб, қотилларни қатл қилдирибди, шаҳарларини эса ёндириб кул қилибди.

⁸Шундан кейин у хизматкорларига айтибди: — Тўй зиёфати тайёр, лекин таклиф этилганлар бунга муносиб эмас эканлар.

⁹Шунинг учун чорраҳаларга боринглар, кимни кўрсангиз, тўй зиёфатига таклиф қилинглар.

¹⁰Хизматкорлар йўлга чиқиб, учратганларининг ҳаммасини — ёмонларни ҳам, яхшиларни ҳам йиғиб келибдилар. Хуллас, тўйхона меҳмонларга тўлибди.

¹¹Шоҳ меҳмонларни кўриш учун кирганда, у ерда тўй кийимини киймаган бир одамни кўрибди

¹²ва ундан: — Дўстим, тўй кийимисиз бу ерга қандай кирдингиз? — деб сўрабди, у ҳеч қандай жавоб бера олмабди.

¹³Шунда шоҳ хизматкорларига айтибди: — Бу одамнинг қўл — оёқларини боғлаб, ташқарига, қоронғиликка ташланглар. У ерда у қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекади.

¹⁴Ахир, даъват этилганлар кўп, аммо танланганлар оздир.”

¹⁵Шунда фарзийлар келиб, Исони тилидан илинтириш учун режа туздилар.

¹⁶Улар ўз шогирдларини Ҳирод тарафдорлари[213] билан бирга Исонинг олдига юборишди. — Устоз, — дейишди улар, — Сиз одил эканингизни биламиз. Сиз Худонинг йўлини тўғри ўргатасиз. Бирор кишига хушомадгўйлик, юз — хотирчилик қилмайсиз.

¹⁷Бизга айтинг — чи, Қайсарга[214] солиқ тўлашимиз[215] тўғрими ёки йўқми?

¹⁸Аммо Исо уларнинг нияти ёмон эканини билиб турарди. У шундай деди: — Ҳой иккиюзламачилар! Нима, Мени синаб кўрмоқчимисизлар?

¹⁹Солиққа тўланадиган тангани Менга кўрсатинглар. Улар Исога бир динор[216] келтирдилар.

²⁰— Бу сурат ва ёзув кимники? — деб сўради Исо.

²¹— Қайсарники, — деб жавоб берди улар. — Ундай бўлса, Қайсарнинг ҳақини Қайсарга, Худонинг ҳақини Худога беринглар, — деди Исо.

²²Улар буни эшитиб лол қолдилар. Исони ўз ҳолига қўйиб, қайтиб кетдилар.

²³Саддуқийлар ўликларнинг тирилишини инкор этардилар. Уларнинг баъзилари ўша куни Исонинг олдига келиб, шундай савол бердилар:

²⁴— Устоз! Мусо айтган эдики[217]: “Агар одам фарзанд кўрмай ўлиб кетса, марҳумнинг укаси акасининг хотинига уйланиб, акаси учун фарзандни дунёга келтирсин.”

²⁵Хўш, бизда етти ака — ука бор эди. Биринчиси уйланди, аммо фарзанд кўрмай оламдан ўтди, хотини эса укасига қолди.

²⁶Иккинчи, учинчи, ҳатто еттинчисигача, ҳаммасининг бошига шу кўргилик тушди.

²⁷Охирида хотин ҳам қазо қилди.

²⁸Айтинг — чи, Худо одамларни тирилтирганда хотин еттовидан қайси бирининг хотини ҳисобланади? Ахир, ҳаммаси унга уйланган эди — ку.

²⁹Исо уларга шундай жавоб берди: — Сизлар Муқаддас битикларни[218] ҳам, Худонинг қудратини ҳам билмайсизлар, ана шу сабабдан адашяпсизлар.

³⁰Ўликлар тирилганда уйланмайдилар, эрга ҳам тегмайдилар, балки бамисоли самодаги фаришталардай бўладилар.

³¹Ўликларнинг тирилиши ҳақидаги масалага келсак: наҳотки Худонинг сизларга айтган гапларини ҳеч қачон ўқимаган бўлсангизлар?!

³²У: “Мен Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худосиман”[219], — деган — ку! Ахир, Худо ўликларнинг эмас, тирикларнинг Худосидир.

³³Оломон буни эшитиб, Исонинг таълимотидан ҳайратда қолди.

³⁴Исо саддуқийларни мот қилиб қўйганини эшитиб, фарзийлар бир жойга йиғилдилар.

³⁵Исони синаш мақсадида улардан бири — Таврот тафсирчиси Унга шундай савол берди:

³⁶— Устоз, Тавротдаги қайси амр энг буюк?

³⁷Исо унга деди: — “Эгангиз Худони бутун қалбингиз билан, жону дилингиз билан, бутун онгингиз билан севинг.”[220]

³⁸Бу биринчи ва энг буюк амр.

³⁹Иккинчиси эса шунга ўхшашдир: “Ўзгани ўзингизни севгандай севинг.”[221]

⁴⁰Бутун Таврот ва пайғамбарларнинг ҳамма битиклари[222] мана шу икки амрга таянади.

⁴¹Фарзийлар йиғилишганда, Исо улардан сўради:

⁴²— Масиҳ ҳақида нима деб ўйлайсизлар? У кимнинг ўғли? — Довуднинг Ўғли[223], — деб жавоб берди улар.

⁴³Исо уларга деди: — Ундай бўлса, қандай қилиб Довуд Муқаддас Руҳ орқали Масиҳни Раббим деб айтади? Довуд шундай деган эди:

⁴⁴“Эгамиз айтмоқда Раббимга: Душманларингни оёқларинг остига йиқитмагунимча, Сен Менинг ўнг томонимда[224] ўтиргин.”[225]

⁴⁵Агар Довуд Масиҳни Раббим деб атаган бўлса, қандай қилиб Масиҳ Довуднинг Ўғли бўлади?!

⁴⁶Исонинг саволига ҳеч ким жавоб бера олмади. Ўша кундан бошлаб ҳеч ким Унга савол беришга журъат этолмайдиган бўлди.