Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 24 Bible Online

Матто 24 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 24

¹Исо Маъбаддан чиқиб кетаётганда, шогирдлари келиб, Исонинг диққатини Маъбаднинг биноларига қаратдилар.

²Исо уларга деди: — Буларнинг ҳаммасини кўряпсизми? Сизларга чинини айтайин: булар вайрон бўлади[233]. Бу ерда тош устида турган биронта тош қолмайди.

³Исо бир Ўзи Зайтун тоғида[234] ўтирганда, шогирдлари Унинг ёнига келиб, сўрашди: — Бизларга айтинг — чи, бу ҳодисалар қачон юз беради? Сизнинг келишингизни ва охирзамон яқинлашганини нимадан билсак бўлади?

⁴Исо уларга шундай жавоб берди: “Эҳтиёт бўлинглар, ҳеч ким сизларни йўлдан оздирмасин!

⁵Чунки кўп кишилар ўзларини Менинг номим билан атаб: «Мен Масиҳман», — деб бир қанча одамни йўлдан оздирадилар.

⁶Сизлар узоқ — яқиндаги уруш хабарларини эшитасизлар. Бироқ чўчиманглар! Булар содир бўлиши шарт, аммо бу ҳали охири дегани эмас.

⁷Халқ халққа қарши, шоҳлик шоҳликка қарши кўтарилади. Айрим жойларда қаҳатчилик ва зилзилалар бўлади.

⁸Бу ҳодисалар тўлғоқ азобларининг бошланишига ўхшайди.

⁹Ўшанда сизларни қийнаш ва ўлдириш учун тутиб берадилар. Менинг номим туфайли ҳамма халқлар сизлардан нафратланади.

¹⁰Шунда кўплар имондан қайтади, улар бир — бирини сотиб, бир — биридан нафратланади.

¹¹Кўп сохта пайғамбарлар пайдо бўлади, улар кўпларни йўлдан уради.

¹²Ёмонлик кўпайгани учун одамлар орасида меҳр — оқибат йўқолади.

¹³Лекин охиригача бардош берган нажот топади.

¹⁴Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабар бутун дунё бўйлаб ваъз қилинади, ҳамма халқлар уни эшитади. Шундагина охирзамон келади.

¹⁵Дониёр пайғамбар айтганидай, кўп ҳаром — хариш ишларга сабаб бўладиган макруҳ бир нарсанинг[235] муқаддас жойда турганини кўрганингизда — ўқиган тушуниб олсин! —

¹⁶Яҳудияда бўлганлар тоғларга қочишсин.

¹⁷Томнинг устида бўлганлар[236] уйидан бирон нарса олиш учун пастга тушмасин.

¹⁸Далада бўлганлар эса тўнини олгани қайтиб келмасин.

¹⁹У кунларда ҳомиладор ва эмизикли аёлларнинг ҳолига вой!

²⁰Қочишингиз қишга ёки Шаббат кунига тўғри келмаслиги учун[237] илтижо қилинглар.

²¹Чунки ўша вақтда шундай азоб — уқубатлар бўладики, дунё яратилгандан то ҳозиргача бунақаси бўлмаган ва қайтиб содир бўлмайди.

²²Лекин танланган одамлар учунгина у кунлар қисқартирилади. Агар ўша кунлар қисқартирилмаганда эди, ҳеч бир жонзот омон қолмасди.

²³Агар ўшанда кимдир сизларга: «Масиҳ мана бу ерда» ёки: «Ана у ерда», деб айтса, ишонманглар.

²⁴Чунки сохта масиҳлар ва сохта пайғамбарлар пайдо бўлиб, иложи бўлса, танланган одамларни ҳам йўлдан оздириш учун буюк аломату мўъжизалар кўрсатадилар.

²⁵Мана, Мен сизларга олдиндан айтиб қўйдим.

²⁶Шундай қилиб, агар улар сизларга: «Қаранглар! У саҳрода!» деб айтсалар, борманглар. Агар улар: «У яширин жойда», деб айтсалар, ишонманглар.

²⁷Чунки Инсон Ўғли келганда, Уни ҳамма кўради. У шарқдан ғарбга қадар бутун осмонни ёритиб юборган чақмоқдай бўлади.

²⁸Калхатлар тўпланган жойда мурда бўлишини ҳамма билади. Менинг келишим ҳам шу сингари, ҳаммага аён бўлади[238].

²⁹Ўша кунлардаги азоб — уқубатлар ўтиши биланоқ, «Қуёш қораяди, ойнинг нури сўнади. Осмондан юлдузлар қулаб тушади, Самовий кучлар ларзага келади.»[239]

³⁰Ўшанда Инсон Ўғлининг аломати осмонда намоён бўлади. Ер юзидаги барча қабилалар қайғуради. Шунда ҳамма одамлар Инсон Ўғлини кўради. Инсон Ўғли қудратга ва буюк улуғворликка бурканиб, булутларда келади[240].

³¹Карнайнинг баланд садоси остида У фаришталарини ернинг тўрт томонига юборади. Улар дунёнинг бир бурчагидан тортиб, нариги бурчагигача танланган одамларни тўплаб олишади.

³²Анжир дарахтидан сабоқ олинглар: унинг шохлари кўкариб барг чиқараётганда, ёз яқинлашганини биласизлар.

³³Шу сингари, мана бу воқеалар содир бўлганда, билингки, ўша вақт[241] яқинлашиб қолган, остонангизда турибди.

³⁴Сизларга чинини айтайин: бу насл ўтмасданоқ, буларнинг ҳаммаси содир бўлади.

³⁵Еру осмон йўқ бўлиб кетади, аммо Менинг сўзларим кучда қолади.

³⁶Ўша кун ва соат ҳақида самовий Отамдан бошқа ҳеч ким билмайди. Ўғил ҳам[242], самодаги фаришталар ҳам билмайдилар.

³⁷Нуҳ даврида[243] қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғли келишида ҳам шундай бўлади.

³⁸Тўфонгача бўлган даврда одамлар еб — ичардилар, уйланиб, турмушга чиқардилар. Нуҳ кемага киргунга қадар ҳаёт шу зайлда давом этарди.

³⁹Тўфон келиб, уларнинг ҳаммасини ювиб кетмагунча, улар ҳамма нарсадан бехабар эдилар. Инсон Ўғли келганда ҳам худди шундай бўлади.

⁴⁰Ўшанда икки киши далада бўлади, бири олинади, бири қолдирилади.

⁴¹Тегирмон тортаётган икки аёл бўлади, бири олинади, бири қолдирилади.

⁴²Шунинг учун ҳушёр бўлинглар. Мен — Раббингиз қайси куни келишимни сизлар билмайсизлар.

⁴³Аммо шуни билиб қўйингки, агар уй эгаси туннинг қай пайтида ўғри келишини билганда эди, у уйғоқ ўтириб, ўғрининг уйга бузиб киришига йўл қўймаган бўларди.

⁴⁴Шунга ўхшаб, сизлар ҳам тайёр туринглар, чунки Инсон Ўғли сизлар кутмаган вақтда келади.

⁴⁵Ишончли ва доно хизматкор ким? Хўжайин бундай одамни бошқа хизматкорларига бошлиқ қилиб қўяди, уларга ўз вақтида овқат тарқатишни унга топширади.

⁴⁶Хўжайин уйга қайтганда ўша хизматкорини юмуш устида кўрса, хизматкор нақадар бахтлидир!

⁴⁷Сизларга чинини айтай: хўжайин ўша хизматкорини бутун мулки устидан бошқарувчи қилиб қўяди.

⁴⁸Борди — ю, у хизматкор ёмон бўлиб, кўнглида: «Хўжайиним ҳали бери қайтиб келмайди» деб,

⁴⁹бошқа хизматкорларни ура бошласа ва шаробхўрлар билан еб — ичса,

⁵⁰хизматкор кутмаган кунда, ўйламаган соатда хўжайини келиб қолади.

⁵¹У хизматкорини қаттиқ жазолаб, бошига иккиюзламачиларнинг кунини солади. Шунда хизматкор қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекади.