Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 25 Bible Online

Матто 25 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 25

¹Охирзамон яқинлашганда Осмон Шоҳлигини қуйидагига ўхшатса бўлади: келиннинг ўнта дугонаси мойчироқларини олиб, куёвни қаршилагани чиқишибди.

²Улардан бештаси нодон, бештаси доно экан.

³Нодонлари мойчироқларни олишибди — ю, аммо чироқ учун мой олишмабди.

⁴Донолари эса мойчироқлари билан бирга идишларда мой ҳам олибдилар.

⁵Куёв кечикибди, шу сабабдан ҳаммалари мудраб, ухлаб қолибдилар.

⁶Ярим кечаси: «Ана, куёв келяпти! Уни кутиб олгани чиқинглар!» деган бир овоз янграбди.

⁷Шунда қизларнинг ҳаммаси ўрнидан туриб, мойчироқларини тайёрлай бошлабдилар.

⁸Нодонлари доноларига айтибдилар: — Бизга ҳам мойингиздан озгина беринглар, чироқларимиз ўчяпти!

⁹Донолари эса шундай жавоб берибдилар: — Йўқ! Бизга ҳам, сизларга ҳам мой етмай қолади. Яхшиси, сотувчиларга бориб, ўзларингизга мой сотиб олинглар.

¹⁰Улар мой сотиб олгани кетишганда, куёв келиб қолибди. Тайёр турган қизлар куёв билан бирга тўйхонага кириб кетишибди. Орқаларидан эшик ёпилибди.

¹¹Кейин қолган қизлар келиб: — Ҳазрат! Ҳазрат! Бизга эшикни очинг! — дейишибди.

¹²Лекин У: — Сизларни умуман танимайман, — деб жавоб берибди.

¹³Хуллас, ҳушёр бўлинглар, чунки қайси куни, қайси соатда келишимни билмайсизлар.

¹⁴Яна Осмон Шоҳлигини сафарга жўнаб кетаётган одамга ўхшатса бўлади. У кетишидан олдин хизматкорларини чақириб, ўз мол — мулкини уларга топширибди.

¹⁵У ҳар бирига қобилиятига яраша: бирига беш минг тилла, иккинчисига икки минг тилла, учинчисига эса минг тилла[244] бериб, жўнаб кетибди.

¹⁶Беш минг тилла олган хизматкор вақтни бой бермай, пулни ишга солибди ва яна беш минг тилла даромад олибди.

¹⁷Икки минг тилла олган хизматкор ҳам худди шундай йўл тутиб, икки минг тилла орттирибди.

¹⁸Минг тилла олган хизматкор эса бориб, чуқур қазибди — да, хўжайин берган пулини кўмиб қўйибди.

¹⁹Орадан анча вақт ўтибди. Хўжайин қайтиб келиб, хизматкорларидан ҳисобот сўрабди.

²⁰Беш минг тилла олган хизматкори орттирган беш минг тиллани ҳам олиб келиб, шундай дебди: — Хўжайин! Менга беш минг тилла берган эдингиз. Мана, қаранг, мен булардан ташқари яна беш минг тилла ишладим.

²¹Хўжайини унга: — Баракалла! Сен яхши ва ишончли хизматкорсан! — дебди. — Кичик ишда ишончимни оқлаганинг учун сенга катта ишларни ишониб топшираман. Кел, менинг хурсандчилигимга шерик бўл.

²²Икки минг тилла олган хизматкор ҳам келиб: — Хўжайин! Менга икки минг тилла бергандингиз. Мана, қаранг, мен булардан ташқари яна икки минг тилла ишладим, — дебди.

²³Хўжайини унга: — Баракалла! Сен яхши ва ишончли хизматкорсан! — дебди. — Кичик ишда ишончимни оқлаганинг учун сенга катта ишларни ишониб топшираман. Кел, менинг хурсандчилигимга шерик бўл.

²⁴Минг тилла олган хизматкор ҳам келиб шундай дебди: — Хўжайин! Мен сизнинг қаттиққўл одам эканингизни билардим. Сиз экмаган ердан ўрасиз, ўзингиз етиштирмаган ҳосилни йиғиб оласиз.

²⁵Шунинг учун мен қўрққанимдан бориб, берган тиллангизни ерга кўмиб қўйган эдим. Мана тиллангиз!

²⁶Хўжайин унга шундай жавоб берибди: — Эй ёмон, ялқов хизматкор! Мен экмаган ердан ўришимни, ўзим етиштирмаган ҳосилни йиғиб олишимни билар экансан,

²⁷пулимни муомалага киритсанг бўлмасмиди?! Мен қайтиб келиб, пулимни фойдаси билан қайтариб олган бўлар эдим.

²⁸Сўнг хўжайин дебди: — Қани, ундаги минг тиллани олиб, ўн минг тилласи борга беринглар!

²⁹Чунки кимда бор бўлса, унга яна берилади ва у мўл — кўлчиликда яшайди. Кимда йўқ бўлса, ҳатто бори ҳам тортиб олинади.

³⁰Энди бу ярамас хизматкорни ташқарига, қоронғиликка улоқтириб юборинглар. У ерда бу ярамас қаттиқ пушаймон бўлиб, фиғон чекади[245].

³¹Инсон Ўғли Ўзининг улуғворлигида, жамики фаришталари билан бирга келганда Ўзининг шоҳона тахтига ўтиради.

³²Барча халқлар Унинг ҳузурига тўпланадилар. Чўпон қўйларни эчкилардан ажратгандай, У халқларни бир — биридан ажратади.

³³У қўйларни ўнг томонига, эчкиларни чап томонига қўяди.

³⁴Шундан кейин Шоҳ ўнг томонидагиларга айтади: — Эй самовий Отамнинг баракасини олганлар, келинглар! Шоҳликни мерос қилиб олинглар! Бу шоҳлик олам яратилгандаёқ сизлар учун тайёрлаб қўйилган.

³⁵Ахир, Мен оч эдим, Менга овқат бердингизлар. Чанқаган эдим, Менга ичимлик бердингизлар. Мусофир эдим, уйингиздан бошпана бердингизлар.

³⁶Яланғоч эдим, Мени кийинтирдингизлар. Касал эдим, Менга ғамхўрлик қилдингизлар. Зиндонда эдим, Мени келиб кўрдингизлар.

³⁷Бунга жавобан солиҳлар Унга шундай дейдилар: — Ё Раббий! Қачон Сени оч ҳолда кўриб, овқат берибмиз?! Қачон чанқаганингни кўриб, бирон нарса ичирибмиз?

³⁸Мусофир эканингни қачон кўриб, уйимиздан бошпана берибмиз? Яланғоч эканингни қачон кўриб, кийинтирибмиз?

³⁹Касал ёки зиндонда бўлганингда қачон Сени йўқлаб борибмиз?

⁴⁰Шоҳ уларга шундай жавоб беради: — Сизларга чинини айтайин: сизлар энг кичик биродаримга қилган ҳар қандай яхшилигингизни Менга қилган бўласиз.

⁴¹Сўнг У чап томондагиларга ҳам айтади: — Эй лаънатилар, кўзимдан йўқолинглар! Иблис ва унинг фаришталарига тайёрлаб қўйилган абадий оловга мубтало бўлинглар!

⁴²Ахир, Мен оч эдим, овқат бермадингизлар. Чанқагандим, ичгани ҳеч нарса бермадингизлар.

⁴³Мусофир эдим, уйингиздан бошпана бермадингизлар. Яланғоч эдим, Мени кийинтирмадингиз. Касал бўлдим, зиндонга тушдим, Мени келиб кўрмадингиз.

⁴⁴Шунда улар айтадилар: — Ё Раббий! Қачон Сени оч, чанқаган, мусофир, яланғоч, касал ҳолда ёки зиндонда эканингни кўрибмиз? Агар кўрганимизда эди, наҳотки Сендан хизматимизни аяган бўлардик?!

⁴⁵У эса шундай жавоб беради: — Сизларга чинини айтайин: сизлар энг кичик биродаримдан аяган яхшилигингизни Мендан аяган бўласизлар.

⁴⁶Булар абадий жазога, солиҳлар эса абадий ҳаётга муяссар бўладилар.”