Read Муқаддас Китоб Uzbek Матто 26 Bible Online

Матто 26 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Матто 26

¹Исо бу гапларни айтиб бўлгач, шогирдларига шундай деди:

²“Икки кундан кейин Фисиҳ зиёфати[246] бўлишини биласизлар. Ана ўшанда Инсон Ўғлига хоинлик қилишади, Уни хочга михлашади.”

³Бу пайтда бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари Каяфас исмли олий руҳонийнинг саройида йиғилган эдилар.

⁴Улар Исони ҳийла билан тутиб, ўлдириш учун фитна ўйлаб топдилар.

⁵Аммо улар: “Биз бу ишни байрам кунлари қилмаслигимиз керак, акс ҳолда, халқ ғалаён кўтариши мумкин”, дедилар.

⁶Исо Байтанияда[247] илгари тери касаллигига[248] чалинган Шимўннинг[249] уйида

⁷меҳмон бўлиб ўтирган эди. Шунда бир аёл ганчдан[250] ясалган идишда қимматбаҳо атир мой олиб келиб, Исонинг бошидан қуйди.

⁸Шогирдлар буни кўргач, ғазабланиб: — Бу исрофгарчиликнинг нима кераги бор эди?!

⁹Ахир, бу мойни катта пулга сотиб, камбағалларга тақсимлаб бериш мумкин эди — ку! — дейишди.

¹⁰Шогирдлар нима тўғрисида гапираётганларини Исо билиб қолиб, уларга деди: — Нега аёлни хижолатда қолдиряпсизлар? У Мен учун ажойиб иш қилди.

¹¹Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга бўладилар. Мен эса ҳар доим ҳам сизлар билан бирга бўлмайман.

¹²Аёл бу мойни танамга тўкиб, Мени дафнга тайёрлади[251].

¹³Сизларга чинини айтайин: Хушхабар дунёнинг қайси ерида эълон қилинмасин, бу аёл ҳам эсга олиниб, унинг қилган иши ҳақида айтилади.

¹⁴Шунда ўн икки шогирддан бири бўлган Яҳудо Ишқариёт бош руҳонийларнинг олдига бориб:

¹⁵— Агар Исони сизларга тутиб берсам, менга нима берасизлар? — деб сўради. Улар Яҳудога ўттиз кумуш танга бердилар.

¹⁶Ўша вақтдан бошлаб Яҳудо Исони тутиб бериш учун қулай фурсатни кута бошлади.

¹⁷Хамиртурушсиз нон байрамининг[252] биринчи кунида шогирдлар Исонинг олдига келиб дедилар: — Фисиҳ таомини қаерда емоқчисиз? Биз бориб тайёргарлик кўрайлик.

¹⁸Исо деди: — Қуддусга фалончининг олдига бориб, унга шундай деб айтинглар: Устозимиз сизга: “Вақтим етди. Мен Фисиҳ зиёфатини шогирдларим билан сизнинг уйингизда ўтказмоқчиман”, деб айтиб юбордилар.

¹⁹Шогирдлар Исонинг айтганини қилиб, Фисиҳ таомини тайёрладилар.

²⁰Кеч кирганда, Исо ўн икки шогирди билан дастурхон атрофига ёнбошлади.

²¹Овқатланаётганларида Исо: — Сизларга чинини айтайин, орангиздан биттангиз Менга хиёнат қилади, — деди.

²²Шогирдлар қаттиқ хафа бўлиб, бирин — кетин: — Ҳазрат, наҳотки мени назарда тутаётган бўлсангиз? — деб сўрадилар.

²³У эса шундай жавоб берди: — Мен билан баравар косага нонни ботирган Менга хиёнат қилади.

²⁴Ҳа, Инсон Ўғли У ҳақда ёзилгандай жон беради. Аммо Инсон Ўғлига хиёнат қилган одамнинг ҳолига вой! Унинг туғилганидан кўра, туғилмагани яхшироқ эди.

²⁵Сотқин Яҳудо Исога: — Устоз, наҳотки ўша мен бўлсам? — деди. — Ўзинг айтдинг, — деб жавоб берди Исо.

²⁶Улар овқатланаётганда, Исо нонни олди, дуо ўқиб синдирди. Нонни шогирдларига бериб: — Олиб енглар, бу Менинг танамдир, — деди.

²⁷Шароб қуйилган косани ҳам олди, шукрона дуосини ўқиб, уларга узатди: — Бундан ҳаммаларинг ичинглар, — деди.

²⁸— Бу шароб Худонинг аҳдини[253] билдиради. Бу аҳд кўпларнинг гуноҳини ювиш учун тўкиладиган қоним эвазига кучга киради.

²⁹Сизларга шуни айтай: бир кун келиб, Мен сизлар билан бирга осмондаги Отамнинг Шоҳлигида янги шароб ичаман. Аммо ўша кун келмагунча узум неъматини оғзимга ҳам олмайман.

³⁰Сўнг улар ҳамду сано куйлаб, Зайтун тоғи[254] томон кетдилар.

³¹Исо шогирдларига деди: — Бугун кечаси ҳаммаларингиз Мени ташлаб, қочиб кетасизлар. Чунки ёзилган: “Мен чўпонни ўлдираман, Шунда сурувдаги қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади.”[255]

³²Бироқ Мен тирилганимдан кейин, сизларни Жалилада кутаман.

³³Бутрус Исога деди: — Сизни ҳамма ташлаб кетса ҳам, мен ташлаб кетмайман!

³⁴Исо унга: — Сенга чинини айтайин, шу кечасиёқ, хўроз қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан, — деди.

³⁵Бутрус Унга: — Керак бўлса, Сиз билан бирга ўламан! Аммо Сиздан асло тонмайман! — деди. Бошқа ҳамма шогирдлари ҳам шундай дедилар.

³⁶Шундан кейин Исо шогирдлари билан Гетсемания[256] деган жойга борди. Исо шогирдларига: — Шу ерда ўтириб туринглар, Мен нарироққа бориб, ибодат қиламан, — деди.

³⁷У ёнига Бутрусни ва Забадиёнинг икки ўғлини[257] олди. Исони қайғу, ғам қамради.

³⁸У шогирдларига: — Юрагимдаги оғир қайғу Мени ўлгудай қийнаб юборди. Шу ерда қолинглар — да, кўз — қулоқ бўлиб туринглар, — деди.

³⁹Сўнг бир оз нари кетиб, ерга мук тушди — да, шундай деб ёлворди: — Эй Отам, агар иложи бўлса, бу азоб косаси[258] Мени четлаб ўтсин. Аммо Менинг хоҳишим эмас, Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.

⁴⁰У шогирдлари ёнига келиб, уларнинг ухлаб ётганини кўрди. Бутрусга деди: — Мен билан бирга бир соатгина ҳам уйғоқ ўтира олмабсизлар — да!

⁴¹Кўз — қулоқ бўлиб туринглар, васвасага тушиб қолмайлик, деб ибодат қилинглар[259]. Руҳ тетик, тана эса заифдир.

⁴²Исо иккинчи марта кетиб, шундай деб илтижо қилди: — Эй Отам! Агар бу азоб косасидан қутулишимнинг иложи бўлмаса, майли, Мен ўша косадан ичаман. Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.

⁴³У қайтиб келиб, шогирдларининг яна ухлаб ётганини кўрди. Уларнинг кўзлари юмилиб кетаётган эди.

⁴⁴Исо уларнинг олдидан яна кетиб, аввалги сўзларини такрорлаб, учинчи марта ибодат қилди.

⁴⁵Сўнг У шогирдлари ёнига қайтиб келиб, уларга деди: — Ҳалигача дам олиб, ухлаб ётибсизларми?! Мана, вақт — соати келди, Инсон Ўғли гуноҳкорлар қўлига тутиб бериляпти.

⁴⁶Туринглар, кетайлик! Ана, Менга хоинлик қилувчи келяпти!

⁴⁷Исо ҳали гапини тугатмаган ҳам эдики, Яҳудо келиб қолди. У ўн икки шогирддан бири бўлиб, унинг ёнида қилич ва таёқ кўтариб олган оломон бор эди. Бу оломонни бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари юборган эдилар.

⁴⁸Хоин Яҳудо оломон билан тил бириктириб, шундай деганди: “Мен кимни ўпсам, У ўша Кишидир. Уни қўлга олинглар.”

⁴⁹У тўғри Исонинг олдига бориб: — Ассалому алайкум, Устоз! — деб, Уни ўпди.

⁵⁰Исо унга: — Дўстим, қиладиган ишингни қила қол, — дейиши биланоқ, одамлар Исони ушлаб, қўлга олдилар.

⁵¹Шунда Исо билан бирга бўлганлардан бири қиличини қинидан суғурди — да, олий руҳонийнинг хизматкорига бир уриб, қулоғини кесиб ташлади.

⁵²Лекин Исо унга деди: — Қиличингни қинига солиб қўй! Қилич кўтарганларнинг ҳаммаси қиличдан ҳалок бўлади.

⁵³Керак бўлганда эди, Мен Отамга илтижо қилган бўлардим. У Менга ўша заҳотиёқ ўн минглаб[260] фаришталарини юборган бўларди. Шуни билмайсанми?

⁵⁴Лекин бундай қилганимда эди, қандай қилиб Муқаддас битиклар[261] амалга ошарди? Ахир, буларнинг ҳаммаси содир бўлиши керак — ку!

⁵⁵Шундан сўнг Исо оломонга деди: — Мен қароқчимидим, Мени олиб кетгани қиличу таёқлар билан келибсизлар?! Мен ҳар куни Маъбадда таълим берардим. Сизлар ўшанда Мени қўлга олмадингизлар.

⁵⁶Аммо буларнинг ҳаммаси пайғамбарларнинг Муқаддас битиклардаги башоратлари бажо бўлиши учун рўй берди. Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони қолдириб, қочиб кетишди.

⁵⁷Исони қўлга олганлар Уни олий руҳоний Каяфаснинг ҳузурига олиб келдилар. У ерда Таврот тафсирчилари билан йўлбошчилар ҳам йиғилишган эди.

⁵⁸Бутрус эса Исонинг орқасидан масофа сақлаб эргашиб, олий руҳонийнинг ҳовлисигача келди. Бутрус ичкарига кириб, охири нима билан тугаркин, деб кузатиш учун соқчиларнинг ёнига ўтирди.

⁵⁹Бош руҳонийлар ва Олий кенгашнинг[262] барча аъзолари Исони ўлимга маҳкум қилиш учун Унга қарши сохта далиллар излар эдилар[263].

⁶⁰Анча гувоҳлар чиққан бўлса — да, етарлича айбловчи далиллар топилмади. Ниҳоят, икки сохта гувоҳ сўзга чиқиб,

⁶¹шундай айтишди: — Бу Одам: “Мен Худонинг Маъбадини бузиб, уч кунда уни тиклай оламан”, деган[264].

⁶²Олий руҳоний ўрнидан туриб, Исога: — Индамай тураверасанми?! Уларнинг Сенга қўйган айбларига жавоб қайтармайсанми?! — деди.

⁶³Исо эса индамади. Олий руҳоний Унга деди: — Барҳаёт Худо ҳақи қасам ичиб, айт: Худонинг Ўғли[265] — Масиҳ Сенмисан?

⁶⁴Исо унга: — Гапингиз тўғри, — деди. — Бундан буён сизлар Инсон Ўғлини Қодир Худонинг ўнг томонида ўтирганини[266] ва осмон булутларида келаётганини кўрасизлар[267].

⁶⁵Шунда олий руҳоний ўз кийимларини йиртиб[268] деди: — У куфрлик қиляпти — ку! Бизларга бошқа гувоҳларнинг нима кераги бор?! Унинг куфрлик қилганини ҳозиргина ўзларингиз эшитдингизлар.

⁶⁶Сизларнинг қарорингиз қандай? — У ўлимга лойиқ! — деб жавоб берди улар.

⁶⁷Сўнг улар Исонинг юзига тупуриб, Уни муштлай бошладилар. Бошқалари эса Унга шапалоқ уриб:

⁶⁸— Эй Масиҳ! Қани, топ — чи, Сени ким урди экан? — дердилар.

⁶⁹Бу пайтда Бутрус ташқарида ҳовлида ўтирган эди. Бир чўри қиз унинг ёнига келиб: — Сиз ҳам ўша Жалилалик Исо билан бирга эдингиз — ку! — деди.

⁷⁰Лекин Бутрус ҳамманинг олдида буни инкор этиб деди: — Нима тўғрисида гапираётганингизни тушунмаяпман.

⁷¹Сўнг дарвоза олдига борди. Шунда бошқа бир чўри қиз уни кўриб, у ерда турганларга: — Мана бу одам Носиралик Исо билан бирга эди, — деди.

⁷²Бутрус эса қасам ичиб: — Мен Уни танимайман! — деб яна Исодан тонди.

⁷³Бир оздан кейин у ерда турганлар келиб, Бутрусга: — Сен ўшалардан эканинг шевангдан[269] билиниб турибди, — дейишди.

⁷⁴— Худо урсин! Мен бу Одамни танимайман! — деб қасам ичди Бутрус. Шу пайт хўроз қичқирди.

⁷⁵Шунда Бутрус Исонинг: “Хўроз қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан” деган гапини эслади. У ҳовлидан чиқиб, аччиқ — аччиқ йиғлади.