Read Муқаддас Китоб Uzbek Марк 1 Bible Online

Марк 1 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марк 1

¹Худонинг Ўғли[2] Исо Масиҳ тўғрисидаги Хушхабар шундай бошланади.

²Ишаё пайғамбарнинг китобида ёзилганки: “Мана, Сендан олдин Мен Ўз элчимни юборяпман, У Сен учун йўлни ҳозирлайди[3].

³Чўлда бир овоз янграмоқда: «Эгамизга йўл ҳозирланг, Унга тўғри йўл очинг!»”[4]

⁴Дарвоқе, Яҳё чўмдирувчи чўлда[5] одамларга: “Гуноҳларингиздан тавба қилиб, сувга чўминглар, шунда Худо гуноҳларингизни кечиради”, деб ваъз қила бошлади[6].

⁵Қуддус аҳолиси ва Яҳудия ўлкасининг қолган ҳамма жойларидан келган одамлар Яҳёнинг олдига боришарди. Улар гуноҳларини эътироф этишар, Яҳё уларни Иордан дарёсида чўмдирар эди.

⁶Яҳёнинг кийимлари туя жунидан тўқилган бўлиб, белига чарм камар[7] боғлаган эди. У чигиртка ва ёввойи асал ерди.

⁷У халққа шундай деб эълон қиларди: “Мендан ҳам қудратлироқ бўлган бир Зот ортимдан келмоқда. Мен энгашиб Унинг чориқ ипларини ечишга ҳам арзимайман.

⁸Мен сизларни сувга чўмдиряпман, У эса сизларни Муқаддас Руҳга чўмдиради.”

⁹Ўша кунлари Исо Жалила ҳудудининг Носира шаҳридан Яҳё олдига келди. Яҳё Уни Иордан дарёсида чўмдирди.

¹⁰Сувдан чиқиши биланоқ Исо осмоннинг очилиб кетганини ва Муқаддас Руҳ Унинг устига каптардай тушиб келганини кўрди.

¹¹Осмондан эса: “Сен Менинг севикли Ўғлимсан[8], Сендан ниҳоятда мамнунман[9]” деган овоз эшитилди.

¹²Муқаддас Руҳ Исони дарҳол саҳрога бошлаб кетди.

¹³Исо саҳрода қирқ кун бўлиб, шайтон томонидан васвасага солинди. Исо ёввойи ҳайвонлар орасида яшаб, фаришталар Унга хизмат қилишарди.

¹⁴Яҳё ҳибсга олингандан кейин[10], Исо Жалилага бориб, Худонинг Хушхабарини ваъз қилди:

¹⁵“Вақт — соати етди. Худонинг Шоҳлиги[11] яқинлашди! Тавба қилинглар, Хушхабарга ишонинглар!”

¹⁶Исо Жалила кўли бўйлаб ўтаётиб, Шимўн[12] ва унинг укаси Эндрусни кўриб қолди. Улар балиқчи бўлиб, кўлга тўр ташлаётган эдилар.

¹⁷Исо уларга деди: “Ортимдан юринглар. Мен сизларга одамларни овлашни ўргатаман.”

¹⁸Улар ўша заҳотиёқ тўрларини ташлаб, Исога эргашдилар.

¹⁹Исо бир оз нари юргач, Забадиёнинг ўғиллари Ёқуб ва Юҳаннони кўриб қолди. Улар қайиқда тўрларини ямаб ўтиришган эди.

²⁰Исо шу онда уларни ҳам чақирди. Улар оталари Забадиёни ва ёлланма ишчиларни қайиқда қолдириб, Исога эргашдилар.

²¹Улар Кафарнаҳум шаҳрига кириб боришди. Шаббат куни Исо синагогага кириб, таълим бера бошлади.

²²Халойиқ Исонинг таълимотини эшитиб, ҳайратда қолди, чунки У одамларга Таврот тафсирчиларидай[13] эмас, балки ҳокимият эгаси каби таълим берар эди[14].

²³Ўша синагогада ёвуз руҳга чалинган бир одам бор эди. У тўсатдан қичқириб юборди:

²⁴— Эй Носиралик Исо! Бизни тинч қўй! Сен бизни ҳалок қилгани келдингми? Сенинг кимлигингни биламан: Сен Худонинг Азизисан!

²⁵Бироқ Исо жинга дўқ уриб: — Жим бўл! Ундан чиқиб кет! — деди.

²⁶Ёвуз руҳ у одамни қаттиқ силтади, овози борича бақириб, унинг ичидан чиқиб кетди.

²⁷Одамлар ҳайратланиб, бир — бирларидан сўрай бошладилар: — Бу нимаси? Ҳокимиятга эга бўлган янги таълимот — ку! У ёвуз руҳларга буйруқ беради, ёвуз руҳлар эса Унга бўйсунади — я!

²⁸Шундай қилиб, Исонинг шуҳрати бутун Жалила ҳудуди бўйлаб ёйила бошлади.

²⁹Исо, Шимўн, Эндрус, Ёқуб, Юҳанно синагогадан чиқиб, тўғри Шимўн ва Эндруснинг уйига бордилар.

³⁰Шимўннинг қайнанаси иситмалаб, тўшакда ётган эди. Исо келиши биланоқ Унга бу ҳақда айтишди.

³¹Исо аёлнинг ёнига борди, қўлидан тутиб, ўтирғизиб қўйди. Шунда аёлнинг иситмаси тушди, у меҳмонларга хизмат қила бошлади.

³²Қуёш ботиб кеч кирган пайтда[15], одамлар хасталарни ва жинга чалинганларни Исонинг олдига олиб келишди.

³³Бутун шаҳар аҳолиси эшик олдига йиғилди.

³⁴Исо турли дарду иллатлардан қийналган кўп одамларни соғайтирди. Кўпларнинг ичидан жинларни қувиб чиқарди. Жинларнинг гапиришига ижозат бермасди, чунки жинлар Исонинг кимлигини билишарди.

³⁵Эртаси куни саҳарда, тонг ёришмасдан олдин, Исо ўрнидан туриб, уйдан чиқиб кетди. Кимсасиз жойга бориб, ибодат қилди.

³⁶Шимўн ва бошқалар Исони қидириб кетдилар.

³⁷Исони топиб: — Ҳамма Сизни излаб юрибди! — дедилар.

³⁸Исо уларга: — Яқин атрофдаги қишлоқларга борайлик, Мен у ерларда ҳам воизлик қилай, чунки Мен ана шу мақсадда келганман, — деди.

³⁹Шундай қилиб, Исо бутун Жалила ҳудудини кезиб, у ердаги синагогаларда воизлик қилар ва одамларнинг ичидан жинларни қувиб чиқарар эди.

⁴⁰Тери касаллигига[16] чалинган бир одам Исонинг олдига келди. У тиз чўкиб, ялинди: — Биламан, агар истасангиз, мени бу касалликдан поклай оласиз.

⁴¹Исонинг унга раҳми келиб, қўлини узатди ва унга теккизиб: — Истайман, пок бўл! — деди.

⁴²Шу заҳоти ўша одам касаллигидан фориғ бўлиб, покланди.

⁴³Исо уни қатъий огоҳлантириб деди: — Менга қара! Бу тўғрида бировга оғиз оча кўрма. Бориб, ўзингни руҳонийга[17] кўрсат. Покланганингни ҳаммага исбот қилиш учун[18] Мусо амр қилган қурбонликларни келтир[19]. Шу сўзлар билан Исо уни дарҳол жўнатиб юборди.

⁴⁴

⁴⁵Ўша одам эса кетаётиб, рўй берган ҳодисани бемалол ҳар ёққа ёя бошлади. Шу боис Исо бирор шаҳарга очиқчасига бора олмай қолди. Аксинча, шаҳардан ташқарида, кимсасиз жойларда яшайдиган бўлди. Шунга қарамай, халойиқ ҳар томондан Унинг олдига келар эди.