Read Муқаддас Китоб Uzbek Марк 14 Bible Online

Марк 14 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марк 14

¹Фисиҳ зиёфатига ва Хамиртурушсиз нон байрамига[158] икки кун қолган эди. Бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари Исони ҳийла билан тутиб, ўлдириш учун фурсат пойлаб юрган эдилар.

²Улар: “Биз бу ишни байрам кунлари қилмаслигимиз керак, акс ҳолда, халқ ғалаён кўтариши мумкин”, дедилар.

³Исо Байтания қишлоғида[159] илгари тери касаллигига[160] чалинган Шимўннинг[161] уйида меҳмон бўлиб ўтирган эди. Шунда бир аёл ганчдан[162] ясалган идишда тоза, қимматбаҳо сунбул мойи[163] олиб келди. Идишни синдириб очиб, мойни Исонинг бошидан қуйди.

⁴Баъзилар бундан ғазабланиб, бир — бирига: — Мойни бундай исроф этишнинг нима кераги бор эди?!

⁵Ахир, уни уч юз кумуш тангадан[164] ҳам кўпроққа сотиб, камбағалларга тақсимлаб бериш мумкин эди — ку! — деб аёлни қаттиқ койишди.

⁶— Қўйинглар уни! — деди Исо. — Нега аёлни хижолатда қолдиряпсизлар? У Мен учун ажойиб иш қилди.

⁷Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга бўладилар. Истаган вақтингизда уларга ёрдам бера оласизлар. Лекин Мен сизлар билан доимо бирга бўлмайман.

⁸Бу аёл қўлидан келганини қилди. У Менинг танамга хушбўй мой суртиб, олдиндан дафнга тайёрлади[165].

⁹Сизларга чинини айтайин: Хушхабар дунёнинг қайси ерида эълон қилинмасин, бу аёл ҳам эсга олиниб, унинг қилган иши ҳақида айтилади.

¹⁰Шунда ўн икки шогирддан бири бўлган Яҳудо Ишқариёт бош руҳонийларнинг олдига бориб, Исони сизларга тутиб бераман, деди.

¹¹Бош руҳонийлар бу гапни эшитиб, жуда хурсанд бўлдилар, Яҳудога пул беришни ваъда қилдилар. Шундай қилиб, Яҳудо Исони тутиб бериш учун қулай вақтни кута бошлади.

¹²Хамиртурушсиз нон байрамининг биринчи кунида, Фисиҳ қўзиси сўйиладиган пайтда шогирдлар Исодан сўрадилар: — Фисиҳ таомини қаерда емоқчисиз? Биз бориб тайёргарлик кўрайлик.

¹³Исо шогирдларидан иккитасини юбораётиб, уларга деди: — Қуддусга боринглар, у ерда кўзада сув кўтариб кетаётган бир одамни учратасизлар. Унинг орқасидан боринглар.

¹⁴У кирадиган хонадон эгасига шундай деб айтинглар: “Устозимиз шогирдлари билан Фисиҳ таомини емоқчилар. У сиздан: «Бизга тайёрлаб қўйилган меҳмонхона қаерда?» деб сўраб юбордилар.”

¹⁵Уй эгаси сизларга жиҳозланган, тайёрлаб қўйилган катта болохонани кўрсатади. У ерда биз учун ҳозирлик кўринглар.

¹⁶Шогирдлар жўнашди. Шаҳарга кирганларида, худди Исонинг айтганини топдилар ва Фисиҳ таомини тайёрладилар.

¹⁷Кеч кирганда, Исо ўн икки шогирди билан бирга у ерга келди.

¹⁸Улар овқатланиб ўтирганларида Исо шундай деди: — Сизларга чинини айтайин, Мен билан таом еяётган киши Менга хиёнат қилади. У сизларнинг орангиздадир.

¹⁹Шогирдлар хафа бўлиб, бирин — кетин: — Наҳотки ўша мен бўлсам? — деб Ундан сўрай бошладилар.

²⁰Исо уларга жавобан деди: — У ўн иккитангиздан биттаси, Мен билан баравар косага нонни ботирган — ўшадир.

²¹Тўғри, Инсон Ўғли У ҳақда ёзилгандай жон беради. Лекин Инсон Ўғлига хиёнат қилган одамнинг ҳолига вой! Унинг туғилганидан кўра, туғилмагани яхшироқ эди.

²²Улар овқатланаётганда, Исо нонни олди, дуо ўқиб синдирди. Нонни шогирдларига бериб: — Олинглар, бу Менинг танамдир, — деди.

²³Шароб қуйилган косани ҳам олди, шукрона дуосини ўқиб уларга узатди. Ҳаммалари ундан ичдилар.

²⁴Исо уларга деди: — Бу шароб Худонинг аҳдини[166] билдиради. Бу аҳд кўплар учун тўкиладиган қоним эвазига кучга киради.

²⁵Сизларга чинини айтайин: Худонинг Шоҳлигида Мен янги шароб ичадиган кунгача узум неъматини оғзимга ҳам олмайман.

²⁶Сўнг улар ҳамду сано куйлаб, Зайтун тоғи[167] томон кетдилар.

²⁷Исо шогирдларига деди: — Ҳаммаларингиз Мени ташлаб, қочиб кетасизлар. Чунки ёзилган: “Мен чўпонни ўлдираман, Шунда қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади.”[168]

²⁸Бироқ Мен тирилганимдан кейин, сизларни Жалилада кутаман.

²⁹Бутрус Исога деди: — Сизни ҳамма ташлаб кетса ҳам, мен Сизни ташлаб кетмайман!

³⁰Исо унга: — Сенга чинини айтайин, бугун, шу кечасиёқ, хўроз икки марта қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан, — деди.

³¹Лекин Бутрус ўз гапида қаттиқ туриб олди: — Керак бўлса, Сиз билан бирга ўламан! Аммо Сиздан асло тонмайман! — деди. Бошқа ҳамма шогирдлар ҳам шундай дейишди.

³²Улар Гетсемания[169] деган жойга бордилар. Исо шогирдларига: — Мен ибодат қилаётганимда, сизлар шу ерда ўтириб туринглар, — деди.

³³У ёнига Бутрусни, Ёқуб ва Юҳаннони олди. Исони қайғу, ғам босиб кела бошлади.

³⁴У шогирдларига: — Юрагимдаги оғир қайғу Мени ўлгудай қийнаб юборди. Шу ерда қолинглар — да, кўз — қулоқ бўлиб туринглар, — деди.

³⁵Бир оз нари кетиб ерга мук тушди: “Агар иложи бўлса, бу лаҳза Мени четлаб ўтсин”, деб ибодат қилди.

³⁶У шундай деб ёлворди: — Отажон![170] Сен учун ҳамма нарсанинг имкони бор! Бу азоб косасини[171] Мендан узоқлаштир. Аммо Менинг хоҳишим эмас, Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.

³⁷Исо қайтиб келиб, шогирдларининг ухлаб ётганини кўрди. Бутрусга деди: — Шимўн![172] Ухлаяпсанми? Бир соатгина ҳам уйғоқ ўтира олмадингми?

³⁸Кўз — қулоқ бўлиб туринглар, васвасага тушиб қолмайлик, деб ибодат қилинглар[173]. Руҳ тетик, тана эса заифдир.

³⁹Исо яна бориб, ўша сўзларни айтиб ибодат қилди.

⁴⁰У қайтиб келиб, шогирдларининг яна ухлаб ётганини кўрди. Уларнинг кўзлари юмилиб кетаверган эди. Улар Исога нима деб айтишни билмай қолдилар.

⁴¹Учинчи марта бориб келиб, Исо шогирдларига деди: — Ҳалигача дам олиб, ухлаб ётибсизларми?! Бўлди, вақт — соати келди! Инсон Ўғли гуноҳкорлар қўлига тутиб бериляпти.

⁴²Туринглар, кетайлик! Ана, Менга хоинлик қилувчи келяпти!

⁴³Исо ҳали гапини тугатмаган ҳам эдики, Яҳудо келиб қолди. У ўн икки шогирддан бири бўлиб, унинг ёнида қилич ва таёқ кўтариб олган оломон бор эди. Бу оломонни бош руҳонийлар, Таврот тафсирчилари ва йўлбошчилар юборган эдилар.

⁴⁴Хоин Яҳудо оломон билан тил бириктириб, шундай деганди: “Мен кимни ўпсам, У ўша Кишидир. Уни қўлга олинглар, қўриқлаб, олиб кетинглар.”

⁴⁵Яҳудо тўппа — тўғри Исонинг олдига бориб: — Устоз! — деб Уни ўпди.

⁴⁶Шу заҳотиёқ одамлар Исони ушлаб, қўлга олдилар.

⁴⁷Ўша ерда турганлардан бири қиличини қинидан суғурди — да, олий руҳонийнинг хизматкорига бир уриб, қулоғини кесиб ташлади.

⁴⁸Исо уларга деди: — Сизлар Мени қўлга олиш учун қўзғолончига қарши чиққандек қиличу таёқлар билан қуролланиб келибсизлар.

⁴⁹Мен ҳар куни Маъбадда сизнинг орангизда эдим, таълим берардим. Сизлар ўшанда Мени қўлга олмадингизлар. Аммо булар Муқаддас битикларда[174] айтилганлар бажо бўлиши учун рўй берди.

⁵⁰Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони ташлаб, қочиб кетишди.

⁵¹Бир ёш йигит Исога эргашиб кетаётган эди. У зиғир матосига ўраниб олган, бошқа кийими йўқ эди. Одамлар ўша йигитни ҳам ушлаган эдилар,

⁵²у зиғир матосини ташлаб, яланғоч ҳолича қочиб кетди.

⁵³Исони олий руҳонийнинг олдига олиб келдилар. Бош руҳонийлар, йўлбошчилар ва Таврот тафсирчиларининг ҳаммаси йиғилган эдилар.

⁵⁴Бутрус эса Исонинг орқасидан масофа сақлаб эргашиб келиб, олий руҳонийнинг ҳовлисига кирди. У соқчилар билан бирга олов ёнида ўтириб, исинди.

⁵⁵Бош руҳонийлар ва Олий кенгашнинг[175] барча аъзолари Исони ўлимга маҳкум қилиш учун Унга қарши гувоҳ излар эдилар[176], лекин тополмасдилар.

⁵⁶Кўп одамлар Унга қарши сохта гувоҳлик бераётган бўлсалар — да, аммо берган гувоҳликлари бир — бирига мос келмас эди.

⁵⁷Сохта гувоҳлардан баъзилари сўзга чиқиб шундай дер эдилар:

⁵⁸— У: “Инсон қўли билан қурилган бу Маъбадни Мен бузиб ташлайман — у, уч кунда инсон қўлларисиз, бошқа бир Маъбадни тиклайман”, — деганини эшитган эдик[177].

⁵⁹Лекин бу хусусда ҳам гувоҳларнинг берган маълумотлари бир — бирига мос келмас эди.

⁶⁰Бундан кейин олий руҳоний олдинга чиқиб, Исога: — Индамай тураверасанми?! Уларнинг Сенга қўйган айбларига жавоб қайтармайсанми?! — деди.

⁶¹Исо эса индамади, ҳеч жавоб қайтармади. Олий руҳоний яна Ундан сўради: — Муборак Худонинг Ўғли[178] — Масиҳ Сенмисан?

⁶²Исо деди: — Мен Ўшаман. Сизлар Инсон Ўғлини Қодир Худонинг ўнг томонида ўтирганини[179] ва осмон булутларида келаётганини кўрасизлар[180].

⁶³Шундан кейин олий руҳоний ўз кийимларини йиртиб[181] деди: — Бизларга бошқа гувоҳларнинг нима кераги бор?!

⁶⁴Унинг куфр кетганини ўзларингиз эшитдингизлар. Сизларнинг қарорингиз қандай? Ҳаммалари Уни ўлимга лойиқ деб топишди.

⁶⁵Баъзилар Унга тупуришди. Унинг юз — кўзини боғлаб, муштлашди: “Пайғамбар, қани, топ — чи, Сени ким урди экан?” деб айтишди. Соқчилар ҳам Уни олиб кетиб, урдилар.

⁶⁶Бутрус пастдаги ҳовлида экан, олий руҳонийнинг бир чўриси келиб қолди.

⁶⁷Исиниб турган Бутрусни кўриб, унга тикилиб қаради — да: — Сиз ҳам ўша Носиралик Исо билан бирга эдингиз — ку! — деди.

⁶⁸Лекин Бутрус инкор этиб: — Нима деяпсан ўзи, тушунмаяпман, — деди — ю, бошқа ёққа, ташқи ҳовлига чиқиб кетди. Шу пайт хўроз қичқирди.

⁶⁹Чўри уни яна учратиб, у ерда турганларга: — Бу одам ўшалардан бири, — деб яна айтди.

⁷⁰Бутрус яна инкор этди. Бир оздан кейин у ерда турганлар яна Бутрусга гапира бошлашди: — Сен Жалилаликсан — ку![182] Ўшалардан бири эканлигинг аниқ[183].

⁷¹— Худо урсин! Сизлар айтаётган бу Одамни мен танимайман! — деб қасам ичди Бутрус.

⁷²Нақ шу пайт хўроз иккинчи марта қичқирди. Исонинг: “Хўроз икки марта қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан” деган сўзи Бутруснинг эсига тушиб кетди. У чидолмай йиғлаб юборди.