Read Муқаддас Китоб Uzbek Марк 7 Bible Online

Марк 7 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марк 7

¹Фарзийлар ва Қуддусдан келган айрим Таврот тафсирчилари Исонинг ёнига йиғилиб келдилар.

²Улар Исонинг шогирдларидан баъзилари ҳаром, яъни ювилмаган қўллари[73] билан нон еяётганларини кўриб қолдилар.

³Фарзийлар ва умуман яҳудийлар ота — боболарининг урф — одатини сақлаб, ҳеч ҳам қўлларини ювмасдан овқат емайдилар.

⁴Бозордан қайтганларида ҳам ювинмай овқат емайдилар. Шунингдек, сўри, коса, товоқ, қозонни ювиш каби кўпгина удумларга риоя қиладилар.

⁵Шундай қилиб, фарзийлар ва тафсирчилар Исодан сўрадилар: — Нега Сизнинг шогирдларингиз ота — боболаримизнинг урф — одатини сақлашмайди? Нима учун ҳаром қўллари билан нон ейишади?

⁶Исо уларга шундай жавоб берди: — Ишаёнинг башорати сиз иккиюзламачиларга жуда тўғри келади. Худонинг қуйидаги сўзларини Ишаё ёзиб қолдирган: “Бу халқ Мени тилидагина иззат қилади, Юраклари эса Мендан узоқдир.

⁷Улар Менга сажда қиладилар, Аммо саждалари беҳудадир. Чунки улар инсон яратган қоидаларни Илоҳий қонун деб ўргатадилар.”[74]

⁸Сизлар Худонинг амрларини йиғиштириб қўясизлар, инсоний урф — одатларга эса ёпишиб оласизлар[75].

⁹Исо яна уларга деди: — Ҳа, сизлар урф — одатларингизни сақлаш учун Худонинг амрларини четлаб ўтишнинг зўр йўлини топгансизлар!

¹⁰Мусо айтган эди: “Ота — онангизни ҳурмат қилинг. Отасини ёки онасини хўрлаган ҳар қандай одамга ўлим жазоси берилсин.”[76]

¹¹Аммо сизлар шундай таълим берасизлар: одам ўз отаси ёки онасига: “Фарзандлик бурчим — Худога қурбон, яъни Худога инъом қилинган”, деб айтиши мумкин.

¹²Шундан кейин ўша одамнинг отасига ёки онасига яхшилик қилишига сизлар йўл қўймайсизлар.

¹³Шу тариқа сизлар ўзларингиз ўрнатган урф — одатларингиз орқали Худонинг каломини бекор қиласизлар. Сизлар бунга ўхшаш яна кўп ишларни қиласизлар.

¹⁴Кейин Исо бутун халқни яна ёнига чақириб, деди: — Ҳаммаларингиз Менга қулоқ солиб, тушуниб олинглар!

¹⁵Ташқаридан инсон ичига кирадиган ҳеч нарса уни ҳаром қила олмайди. Аксинча, инсон ичидан чиқадиган нарса уни ҳаром қилади[77].

¹⁷Исо халойиқ орасидан чиқиб уйга кирди, шогирдлар Ундан: “Ҳалиги айтганларингизни тушунтириб беринг”, деб илтимос қилишди.

¹⁸Исо уларга деди: — Сизлар ҳам шунчалик бефаҳммисизлар?! Ташқаридан инсоннинг ичига кирадиган ҳеч нарса уни ҳаром қила олмаслигини англамайсизларми?

¹⁹Бу нарсалар инсоннинг қалбига эмас, қорнига киради ва керакли жойдан чиқиб кетади. Исо бу гаплари билан ҳамма егуликлар ҳалол эканини эълон қилди.

²⁰У яна деди: — Инсоннинг ичидан чиқадиган нарсалар инсонни ҳаром қилади.

²¹Чунки ичдан, яъни инсон қалбидан ёмон фикрлар, фаҳш, ўғрилик, қотиллик,

²²зино, очкўзлик, фосиқлик, маккорлик, шаҳват, ҳасад, туҳмат, манманлик ва нодонлик чиқади.

²³Ана шу ёмонликларнинг ҳаммаси инсоннинг ичидан чиқиб, уни ҳаром қилади.

²⁴Исо у ердан чиқиб, Тир[78] ҳудудига кетди. Бир уйга кирди ва буни ҳеч ким билиб қолишини истамас эди, лекин яширина олмади.

²⁵Қизалоғини ёвуз руҳ чалган бир аёл Исо ҳақида эшитиб қолди — да, тез келиб, Унинг оёғига йиқилди.

²⁶Бу аёл Суриядаги Финикия[79] ўлкасида туғилган бўлиб, яҳудий эмас эди. У: — Қизимдан жинни қувиб чиқаринг, — деб Исодан ёлвориб сўради.

²⁷Бироқ Исо унга: — Аввал болалар тўйсин, болалардан нонни олиб кучукларга ташлаш яхши эмас, — деди.

²⁸— Тўғри, Ҳазрат[80], — деди аёл. — Лекин кучуклар ҳам болаларнинг дастурхонидан тўкилган ушоқларини ейди — ку.

²⁹Исо унга: — Мана шу гапинг учун сенга ёрдам бераман. Энди кетавер. Қизингдан жин чиқиб кетди, — деди.

³⁰Аёл уйига борганда, қизини жиндан қутулиб, тўшакда ётган ҳолда кўрди.

³¹Исо Тир ҳудудидан чиқиб, Сидонга[81] борди. Сўнг Жалила кўли бўйларидан ўтиб, Декаполис ҳудудига[82] борди.

³²Айрим одамлар Исонинг олдига зўрға гапирадиган бир кар одамни олиб келиб, унга қўл теккизишини сўрашди.

³³Исо у одамни халойиқ орасидан бир четга олиб чиқди, сўнг Ўз бармоқларини унинг қулоқларига тиқиб қўйди. Сўнг тупуриб, сўлагини ўша одамнинг тилига теккизди.

³⁴Кейин осмонга қараб, чуқур хўрсинди — да, унга: “Эффатаҳ!”[83] деди. Бу сўзнинг таржимаси “Очил!” демакдир.

³⁵Шу онда у одамнинг қулоқлари очилиб, тилга кирди, равонгина гапира бошлади.

³⁶Исо у ердагиларга, буни ҳеч кимга айтманглар, деб буюрди. Бироқ Исо одамларга қанча ман этса ҳам, улар бу ҳодисани янада кўпроқ ёйишарди.

³⁷Улар ҳаддан ташқари ҳайратда қолиб, шундай дейишарди: “У ҳамма нарсани яхши қилади, карларни эшитадиган, соқовларни гапирадиган қилади.”