Read Муқаддас Китоб Uzbek Марк 8 Bible Online

Марк 8 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Марк 8

¹Ўша кунларда яна кўп одам йиғилди. Уларнинг ейиш учун ҳеч нарсалари қолмаганда, Исо шогирдларини ёнига чақириб деди:

²— Халққа ачиняпман. Улар уч кундан бери Мен билан бирга, ейишга ҳеч нарсаси йўқ.

³Агар уларни уйларига овқат бермай жўнатиб юборсам, йўлда ҳолдан тойиб қоладилар. Уларнинг баъзилари узоқ ерлардан келганлар.

⁴Шогирдлари бунга жавобан: — Уларни тўйдириш учун бу кимсасиз жойда ким қаердан нон топа оларди?! — дейишди.

⁵— Қанча нонларингиз бор? — деб сўради Исо. — Еттита, — деди шогирдлар.

⁶Шундан кейин Исо халққа ерга ўтиришни буюрди. Еттита нонни олиб, шукрона дуосини ўқиб синдирди ва тарқатиш учун шогирдларига берди. Шогирдлар халққа тарқатишди.

⁷Уларда бир нечта майда балиқ ҳам бор эди. Исо балиқлар учун шукурлар айтиб, балиқларни ҳам тарқатишни буюрди.

⁸Халқ еб тўйди. Ортиб қолган нон бурдаларини йиғишганда, еттита сават тўлди.

⁹У ерда тўрт мингга яқин одам бор эди. Исо уларни жўнатгандан кейин,

¹⁰дарҳол шогирдлари билан қайиққа тушиб, Далманута[84] ҳудудига кетди.

¹¹Фарзийлар Исонинг олдига бориб, У билан баҳслаша бошладилар. Уни синаб кўриш мақсадида шундай дедилар: — Бизга бир мўъжизали аломат кўрсатинг, шунда Сизни Худо юборганини тан оламиз.

¹²Лекин Исо чуқур хўрсинди: — Нега бу авлод аломат талаб қиляпти? Сизларга чинини айтайин, бу авлодга ҳеч қандай аломат берилмайди!

¹³Исо уларнинг олдидан кетди, яна қайиққа тушиб, нариги қирғоққа[85] ўтиб олди.

¹⁴Шогирдлар ўзлари билан нон олишни унутган эканлар. Қайиқда бир дона нон бор эди, холос.

¹⁵Шу орада Исо шогирдларини огоҳлантириб деди: — Фарзийлар ва Ҳироднинг[86] хамиртурушидан[87] эҳтиёт бўлинглар!

¹⁶Шогирдлар ўзларича: “Биз нон олмаганимиз учун У шундай деяпти”, деб муҳокама қила бошладилар.

¹⁷Шогирдлар нимани муҳокама қилаётганларини Исо билиб, уларга деди: — Нега сизлар, нонимиз йўқ, деб айтяпсизлар? Ҳали ҳам тушунмаяпсизларми, англамаяпсизларми? Имонингиз шунчалик сустми?![88]

¹⁸Кўзларингиз бор — ку, наҳотки кўрмасангиз?! Қулоқларингиз бор — ку, наҳотки эшитмасангиз?! Эслаб кўринг:

¹⁹Мен бешта нонни синдириб, беш мингта эркакка бўлиб берганимда, сизлар қолган нон бурдалари билан нечта саватни тўлдириб олгансизлар? — Ўн иккита саватни, — деб жавоб берди улар.

²⁰— Мен еттита нонни синдириб, тўрт минг кишига бўлиб берганимда, бурдалари билан нечта саватни тўлдириб олгансизлар? — Еттита саватни, — дейишди.

²¹— Ҳали ҳам англамадингизми? — деб сўради улардан Исо.

²²Исо шогирдлари билан Байтсайда шаҳрига[89] келди. Одамлар Исонинг олдига бир кўрни олиб келиб: “Унга қўлингизни теккизиб қўйинг”, деб ёлвордилар.

²³Исо кўрнинг қўлидан ушлаб, шаҳардан етаклаб олиб чиқди. Сўнг кўзларига тупуриб, қўлларини унинг устига қўйди — да: — Бирон нарса кўряпсанми? — деб сўради.

²⁴Кўр бошини кўтариб: — Одамларни кўряпман, лекин улар юраётган дарахтларга ўхшайди, — деди.

²⁵Шундан кейин Исо қўлларини яна кўрнинг кўзларига теккизди[90]. Кўр одам кўзларини очиб қараса, соғайиб қолган, ҳамма нарсани аниқ кўраётган эди.

²⁶Исо уни уйига жўнатар экан: — Қишлоққа кирмай, тўғри уйингга кет[91], — деди.

²⁷Исо шогирдлари билан Филип Қайсарияси[92] атрофидаги қишлоқларга йўл олди. Йўлда У шогирдларидан: — Одамлар Мени ким деб билади? — деб сўради.

²⁸Шогирдлар Исога шундай жавоб беришди: — Баъзилар Сизни Яҳё чўмдирувчи деб ҳисоблайдилар, баъзилар Илёс[93], бошқалари эса, қадимги пайғамбарлардан бири, деб айтиб юрибдилар.

²⁹Исо улардан сўради: — Сизлар — чи, Мени ким деб биласиз? Бутрус Унга жавоб бериб: — Сиз Масиҳсиз[94], — деди.

³⁰Шундан сўнг Исо, Мен ҳақимда ҳеч кимга гапирманглар, деб шогирдларига қатъий буюрди.

³¹Исо шогирдларига шундай деб уқтира бошлади: “Инсон Ўғли кўп азоб чекади. Йўлбошчилар, бош руҳонийлар[95] ва Таврот тафсирчилари томонидан рад қилиниб, ўлдирилади. Учинчи куни эса тирилади.”

³²У бу ҳақда очиқдан — очиқ гапирди. Шунда Бутрус Исони четга тортиб: — Устоз, бундай деб айтманг, — деди.

³³Аммо Исо ўгирилиб шогирдларига қаради — да, Бутрусни қаттиқ койиб деди: — Йўқол кўзимдан, шайтон! Сен Худонинг ишларини эмас, инсон ишларини ўйлаяпсан, — деди.

³⁴Шундан сўнг Исо халқ билан шогирдларини олдига чақириб деди: — Кимда — ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб[96], ортимдан юрсин.

³⁵Ким ўз жонини асраб қолмоқчи бўлса, уни йўқотади. Ким Мен учун ва Хушхабар учун жонини берса, жонини асраб қолади.

³⁶Агар инсон бутун дунёни эгаллаб олса — ю, ўз жонидан маҳрум бўлса, бундан унга нима фойда?!

³⁷Инсон ўз жони эвазига қандай тўлов бера олади?!

³⁸Бу бевафо ва гуноҳкор насл орасида Мендан ва Менинг сўзларимдан уялманглар! Акс ҳолда, Инсон Ўғли муқаддас фаришталар билан бирга Отасининг[97] улуғворлигига бурканиб келганда, У ҳам сизлардан уялади.