Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 13 Bible Online

Луқо 13 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 13

¹Ўша вақтда баъзи одамлар келиб, Исога ҳоким Пилат[177] ўлдирган Жалилаликлар ҳақида хабар қилишди. Жалилаликлар қурбонлик келтираётган пайтда Пилат уларни ўлдириб, қонларини сўйилган қурбонликлар қонига аралаштириб ташлаган эди.

²Исо хабарчиларга деди: “Сизнингча, бу Жалилаликлар бошқа ҳамма Жалилаликларга қараганда кўпроқ гуноҳ қилганлари учун шунчалик жафо чекдиларми?

³Сизга йўқ, дейман. Лекин тавба қилмасангизлар, ҳаммаларингиз улар каби ҳалок бўласизлар.

⁴Ёки Силоам қишлоғидаги[178] минора қулаганда нобуд бўлган ўн саккиз кишини олайлик. Сизларнинг фикрингизча, ўша нобуд бўлганлар Қуддусда яшайдиган қолган ҳамма одамдан кўра, кўпроқ гуноҳ қилган эдиларми?

⁵Сизларга, йўқ, деб айтаман. Лекин тавба қилмасангизлар, ҳаммангиз улар каби ҳалок бўласизлар.”

⁶Шундан кейин Исо шу масални айтиб берди: “Бир одамнинг узумзорига анжир дарахти экилган экан. Ўша одам келиб, анжир дарахтидан мева излабди, аммо топа олмабди.

⁷У боғбонга дебди: — Менга қара, уч йилдирки, мен мана бу анжир дарахтидан мева излайман, аммо шу пайтгача биронта мева топа олмадим. Уни кесиб ташла! Бекорга ерни эгаллаб туришининг нима кераги бор?!

⁸Боғбон эса шундай жавоб берибди: — Хўжайин, дарахтингиз бу йил ҳам турсин. Мен унинг атрофини чопиб, гўнг солай.

⁹Балки келгуси йил мева берар. Агар бермаса, унда кесиб ташлаймиз.”

¹⁰Шаббат куни Исо синагогаларнинг бирида таълим бераётган эди.

¹¹У ерда ўн саккиз йилдан бери жинга чалинган бир аёл бор эди. У икки букилиб қолган бўлиб, қаддини умуман ростлай олмасди.

¹²Исо уни кўргач, ёнига чақириб деди: — Эй аёл, сен дардингдан халос бўлдинг!

¹³Сўнг аёлга қўлларини қўйди, шу заҳоти аёлнинг қадди тикланди — қолди. Аёл Худога ҳамду санолар айтди.

¹⁴Исо Шаббат куни хастага шифо бергани учун синагога бошлиғи аччиқланиб, оломонга шундай деди: — Ишлаш учун олти кун бор. Шифо топмоқчи бўлсангиз, Шаббатдан бошқа куни келинглар.

¹⁵Раббимиз Исо унга жавобан деди: — Эй иккиюзламачилар! Сизлар ўзларингиз ҳам Шаббат куни ҳўкизингиз ёки эшагингизни охурдан ечиб, суғоргани олиб борасизлар — ку!

¹⁶Бу эса Иброҳимнинг қизи, ахир! Шайтон ўн саккиз йилдан бери уни боғлаб қўйган эди. Уни Шаббат куни кишанларидан озод қилиш наҳотки мумкин бўлмаса?!

¹⁷Исо шу гапларни айтганда, Унинг ҳамма рақиблари шарманда бўлдилар. Жамики оломон эса Исо қилган ажойиб ишлардан хурсанд эди.

¹⁸Исо деди: “Худонинг Шоҳлиги нимага ўхшайди? Уни нимага ўхшатсам бўлади?

¹⁹Худонинг Шоҳлиги бир одам ўз боғига эккан хантал уруғига[179] ўхшайди. Уруғ униб — ўсиб, дарахт бўлади, қушлар унинг шохларига уя қуради.”

²⁰Исо яна шундай деди: “Худонинг Шоҳлигини яна нимага ўхшатсам бўлади?

²¹Худонинг Шоҳлиги хамиртурушга ўхшайди. Аёл бир бўлак хамиртурушни бир тоғора[180] унга қорса ҳам, ҳамма хамир ошади.”

²²Исо Қуддусга йўл олди ва шаҳару қишлоқларга бориб, таълим берар эди.

²³Бир одам Ундан сўради: “Ҳазрат, наҳотки саноқли одам нажот топса?!” Исо шундай жавоб берди:

²⁴“Тор эшикдан киришга жон — жаҳдингиз билан ҳаракат қилинглар. Сизларга шуни айтай: кўп одам ичкари киришга интилади, аммо кира олмайди.

²⁵Уй эгаси ўрнидан туриб эшикни ёпганда, сизлар ташқарида қолиб эшикни тақиллатасизлар ва: Ҳазрат, бизга эшикни очинг! — деб айтасизлар. У эса сизларга: — Кимлигингизни ва қаердан келганингизни билмайман! — деб жавоб беради.

²⁶Шунда сизлар: — Ахир, биз Сиз билан бирга еб — ичганмиз! Кўчаларимизда таълим бергансиз! — деб айтасизлар.

²⁷Аммо У сизларга дейди: — Мен сизларни танимайман! Қаерданлигингизни ҳам билмайман! Йўқолинглар олдимдан, эй бадкирдорлар!

²⁸Сизларни ташқарига қувиб чиқаришганда, қаттиқ пушаймон бўласизлар, фиғон чекасизлар, чунки Иброҳим, Исҳоқ, Ёқуб[181] ва барча пайғамбарлар Худонинг Шоҳлигида эканини кўрасизлар.

²⁹Шундан кейин шарқу ғарбдан, шимолу жанубдан одамлар келиб, Худонинг Шоҳлигида зиёфатга ўтирадилар.

³⁰Шунда охирги бўлган баъзи одамлар биринчи бўладилар, биринчи бўлган баъзилар эса охирги бўладилар.”

³¹Шу пайтда фарзийлардан айримлари Исонинг олдига келиб дейишди: — Бу ердан кетишингиз керак. Ҳирод[182] Сизни ўлдирмоқчи.

³²Исо уларга шундай деди: — Бориб у тулкига айтинглар: “Эшитиб ол, Мен бугун ҳам, эртага ҳам жинларни қувиб, хасталарга шифо бераман. Учинчи куни эса ишимни тугатаман.”

³³Аммо шундай бўлса ҳам, Мен бугун, эртага ва индинга Ўз йўлимдан қолмаслигим керак. Ахир, пайғамбар Қуддусдан ташқарида ўлдирилиши мумкин эмас.

³⁴Эҳ Қуддус, Қуддус! Пайғамбарларни қатл этиб, ҳузурига юборилганларни тошбўрон қилувчи шаҳар! Товуқ ўз жўжаларини қанотлари остига қандай тўпласа, Мен ҳам сенинг халқингни бир неча марта шундай тўпламоқчи бўлдим. Лекин сен истамадинг.

³⁵Эй Қуддус аҳолиси, сизнинг Маъбадингиз ҳувиллаб қолади. Сизга шуни айтай: “Эгамиз номидан келадиган Инсон барака топсин”[183], деб айтмагунингизча, Мени кўрмайсизлар.