Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 15 Bible Online

Луқо 15 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 15

¹Ҳамма солиқчилар[188] ва гуноҳкорлар Исонинг таълимотини тинглаш учун келар эдилар.

²Фарзийлар билан Таврот тафсирчилари: “Ана, У гуноҳкорларни қабул қилиб, улар билан бирга еб — ичяпти”, деб минғирлаб норози бўлдилар.

³Исо эса уларга қуйидаги масални айтиб берди:

⁴“Сизларнинг орангизда кимнингдир юзта қўйи бўлса — ю, биттаси адашиб қолса, тўқсон тўққизтасини яйловда қолдириб, адашган қўйни топмагунча қидирмайдими?

⁵Ўша қўйини топганда, хурсанд бўлиб елкасига кўтариб олади.

⁶У уйига келиб, дўстларини, қўшниларини чақиради ва уларга: — Мен йўқолган қўйимни топдим! Хурсандчилигимга шерик бўлинглар, — деб айтади.

⁷Сизларга айтаманки, худди шу сингари, тавбага ҳожат сезмаган тўқсон тўққизта солиҳ одамдан кўра, тавба қилган битта гуноҳкор учун самода кўпроқ шодлик бўлади.

⁸Ёки қайси бир аёлнинг ўнта кумуш тангаси[189] бўлса — да, биттасини йўқотиб қўйса, у чироқ ёқиб тангани топмагунча уйини супуриб — сидириб синчиклаб қидирмайдими?!

⁹Тангани топгач, дугоналарини ва қўшниларини чақириб: — Мен йўқолган тангамни топдим! Хурсандчилигимга шерик бўлинглар, — дейди.

¹⁰Сизларга айтаманки, худди шу сингари, тавба қилган битта гуноҳкор учун Худонинг фаришталари ҳузурида шодлик бўлади.”

¹¹Исо яна деди: “Бир одамнинг икки ўғли бор экан.

¹²Уларнинг кичиги отасига: — Ота, мол — мулкингиздан менга тегишли қисмини беринг, — дебди. Отаси мол — мулкини икки ўғлига бўлиб берибди.

¹³Орадан кўп ўтмай, кичик ўғил бор нарсасини йиғиштириб, узоқ бир мамлакатга кетибди. У ерда шалоқ яшаб, мол — дунёсини кўкка совурибди.

¹⁴Борини исроф қилгандан кейин, ўша мамлакатда оғир қаҳатчилик бошланибди. Йигит ҳам муҳтожликда қолибди.

¹⁵У бориб, ўша мамлакат фуқароларидан бирига ёлланибди. У одам эса йигитни ўз даласидаги чўчқаларни[190] боқишга юборибди.

¹⁶Йигит чўчқалар ейдиган қўзоқлар билан қорнини тўйдиришга ҳам зор бўлибди, лекин унга шуни ҳам раво кўришмас экан.

¹⁷Ниҳоят йигит ақлини йиғиб олиб, ўзига ўзи дебди: — Отамнинг қанчадан — қанча ёлланма ишчиларининг нони ошиб — тошиб ётибди, мен эса бу ерда очликдан ўляпман.

¹⁸Энди отамнинг олдига бориб, унга шундай деб айтаман: “Ота, мен Худога ва сизга қарши гуноҳ қилдим.

¹⁹Энди сизнинг ўғлингиз деб аталишга лойиқ эмасман. Мени ёлланма ишчиларингиз қаторига қабул қилинг.”

²⁰Йигит отаси олдига равона бўлибди. Йигит ҳали узоқда келар экан, отаси уни кўриб, ўғлига раҳми келибди. У югуриб бориб, ўғлини қучоқлаб, ўпибди.

²¹Кейин ўғли отасига айтибди: — Ота, мен Худога ва сизга қарши гуноҳ қилдим. Энди сизнинг ўғлингиз деб аталишга лойиқ эмасман.

²²Отаси эса хизматкорларига буюрибди: — Тез бўлинглар, энг нафис тўн келтириб елкасига ёпинглар, қўлига узук тақинглар, оёқларига чориқ кийгизинглар.

²³Бўрдоқи бузоқни олиб чиқиб, сўйинглар. Еб — ичайлик, хурсандчилик қилайлик.

²⁴Чунки бу ўғлим мен учун ўлган эди, энди тирилди, йўқолган эди, энди топилди. Шундай қилиб, хурсандчилик қила бошлабдилар.

²⁵Катта ўғил шу пайтда далада экан. Қайтаётиб уйга яқинлашганда, қулоғига мусиқа ва ўйин — кулги садолари эшитилибди.

²⁶Хизматкорлардан бирини чақириб: — Нима гап? — деб сўрабди.

²⁷— Укангиз қайтиб келдилар. Отангиз уни соғ — саломат кўргани учун бўрдоқи бузоқни сўйдилар, — деб жавоб берибди хизматкор.

²⁸Шунда катта ўғилнинг жаҳли чиқибди, ичкарига киришдан бош тортибди. Отаси эса ташқарига чиқиб, ўғлига ўтиниб гапирибди.

²⁹Аммо у отасига шундай жавоб берибди: — Менга қаранг! Шунча йилдан бери сизга қулдай ишлаб келаман. Бирорта гапингизни ерда қолдирмадим. Лекин дўстларим билан хурсандчилик қилишим учун сиз менга битта улоқча ҳам бермадингиз.

³⁰Аммо мол — мулкингизни фоҳишалар билан еб, йўқ қилган анави ўғлингиз қайтиб келганда, сиз бўрдоқи бузоқни сўйдирдингиз!

³¹Отаси унга шундай жавоб берибди: — Ўғлим! Сен доимо мен билан биргасан. Менинг бор нарсам сеники.

³²Бугун эса байрам қилиб, хурсанд бўлишимиз керак. Ахир, бу уканг биз учун ўлган эди, энди тирилди, йўқолган эди, энди топилди.”