Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 20 Bible Online

Луқо 20 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 20

¹Бир куни Исо Маъбадда халққа таълим бериб, Хушхабар айтаётган эди. Шу пайт бош руҳонийлар, Таврот тафсирчилари ва йўлбошчилар келиб қолдилар.

²Улар Исодан сўрадилар: — Бизларга айтинг — чи, Сиз бу ишларни қандай ҳокимият билан қиляпсиз? Бу ҳокимиятни Сизга ким берган?

³Исо уларга шундай жавоб берди: — Мен ҳам сизларга бир савол берайин, Менга айтинглар:

⁴Яҳё халқни сувга чўмдириш ҳуқуқини Худодан олганмиди ёки инсонданми?

⁵Улар эса ўзаро мулоҳаза юритдилар: — Агар: “Худодан”, — десак, У: “Нега Яҳёга ишонмадингизлар?” — дейди.

⁶Агар: “Инсондан”, — десак, бутун халқ бизни тошбўрон қилади, чунки халқ Яҳёнинг пайғамбарлигига қатъий ишонади.

⁷Шундай қилиб, улар: — Қаерданлигини билмаймиз, — деб жавоб бердилар.

⁸Исо уларга деди: — Ундай бўлса, Мен ҳам бу ишларни қайси ҳокимият билан қилаётганимни сизларга айтмайман.

⁹Исо халққа қуйидаги масални айтди: “Бир одам узумзор барпо қилибди. Узумзорни боғбонларга ижарага бериб, ўзи узоқ вақтга сафарга кетибди.

¹⁰Йиғим — терим мавсумида, узумзор ҳосилидан тегишли улушини олиш учун ўша одам хизматкорини боғбонлар олдига юборибди. Аммо боғбонлар хизматкорни калтаклаб, қуп — қуруқ қайтариб юборишибди.

¹¹Кейин узумзор эгаси яна бошқа бир хизматкорини юборибди. Боғбонлар бу хизматкорни ҳам уриб, шарманда қилиб, қуп — қуруқ қайтариб юборишибди.

¹²Яна учинчисини юборибди, уни ҳам ярадор қилиб, қувиб чиқаришибди.

¹³Кейин узумзор эгаси ўйлабди: «Энди нима қилсам экан? Энди суюкли ўғлимни юбораман. Балки боғбонлар уни ҳурмат қилишар.»

¹⁴Аммо боғбонлар унинг ўғлини кўришлари билан ўзаро муҳокамага тушиб: — Бу меросхўр — ку! Уни ўлдирайлик, шунда мероси бизга қолади, — дейишибди — да,

¹⁵ўғлини узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди. Хўш, сизнингча, энди узумзор эгаси уларни нима қилар экан?

¹⁶У келиб боғбонларни ўлдиради, узумзорини эса бошқаларга ижарага беради.” Буни эшитганлар: — Худо кўрсатмасин! — деб юборишди.

¹⁷Исо эса уларга тикилиб, шундай деди: — Ундай бўлса, Муқаддас битиклардаги: “Бинокорлар рад этган тош Бинонинг тамал тоши[224] бўлди”[225], деган сўзларнинг маъноси нима?

¹⁸Кимки бу тамал тошига[226] йиқилса, парча — парча бўлади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади.

¹⁹Исо айтган бу масал тафсирчилар билан бош руҳонийларга қарши айтилган эди. Улар буни англаб етдилар ва шу заҳоти Исони қўлга олмоқчи бўлдилар. Аммо халқдан қўрқдилар.

²⁰Тафсирчилар билан бош руҳонийлар Исони кузатиб юрдилар. Унинг ортидан ўзларини самимий кўрсатадиган одамларни қўйдилар. Улар эса Исони тилидан илинтириб, ҳокимнинг қўлига ва ҳукмига бермоқчи эдилар.

²¹Шунинг учун улар Исога дедилар: — Устоз, Сиз айтаётган сўзларингиз ва ўргатаётган таълимотингиз тўғри эканини биламиз. Сиз ҳеч кимга юз — хотир қилмай Худонинг йўлини тўғри ўргатасиз.

²²Айтинг — чи, Қайсарга[227] солиқ тўлашимиз[228] тўғрими ёки йўқми?

²³Исо уларнинг маккорлигини англаб, деди[229]:

²⁴— Қани, Менга бир динор[230] кўрсатинглар! Бу тангадаги сурат ва ёзув кимники? — Қайсарники, — деб жавоб берди улар.

²⁵Исо: — Ундай бўлса, Қайсарнинг ҳақини Қайсарга, Худонинг ҳақини Худога беринглар, — деди.

²⁶Улар халқнинг кўз ўнгида Исони тилидан илинтира олмадилар. Исонинг жавобидан лол қолиб, жим бўлдилар.

²⁷Саддуқийлар[231] ўликларнинг тирилишини инкор этардилар. Уларнинг баъзилари Исонинг олдига келиб, халқ олдида Унга шундай савол бердилар:

²⁸— Устоз! Мусо бизга шундай ёзиб қолдирган[232]: агар бировнинг акаси фарзанд кўрмай ўтиб кетса, укаси акасининг хотинига уйланиб, акаси учун фарзандни дунёга келтирсин. Туғилган бола марҳум акасиники ҳисобланади.

²⁹Хўш, етти ака — ука бўлган экан. Биринчиси уйланибди, аммо фарзанд кўрмай оламдан ўтибди.

³⁰Сўнг иккинчиси ўша хотинни олиб, бола кўрмай ўлибди.

³¹Учинчиси ҳам худди шу кўйга тушибди. Хуллас, еттала ака — уканинг ҳаммаси ўша хотинга уйланиб, фарзандсиз ўтиб кетибди.

³²Охирида хотин ҳам қазо қилибди.

³³Айтинг — чи, Худо одамларни тирилтирганда ўша аёл қайси бирининг хотини ҳисобланади? Еттови ҳам унга уйланган эдилар — ку!

³⁴Исо уларга шундай жавоб берди: — Бу дунёда одамлар уйланадилар ва эрга тегадилар.

³⁵Аммо ўликдан тирилишга ва келажакдаги дунёда яшашга сазовор бўлганлар у дунёда уйланмайдилар, эрга ҳам тегмайдилар.

³⁶Улар бамисоли фаришталардай бўлганлари учун ҳеч қачон ўлмайдилар. Улар Худонинг фарзандларидир, чунки тирилгандирлар.

³⁷Ҳатто Мусонинг ўзи ҳам ўликларнинг тирилишини таъкидлаб, ёнаётган бута тўғрисидаги воқеада[233] Эгамизни “Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худоси” деб атаган.

³⁸Зотан, Худо ўликларнинг эмас, тирикларнинг Худосидир. Худо учун ҳамма тирикдир.

³⁹Тафсирчиларнинг баъзилари Исога яна савол беришга журъат этмаганлари учун: — Устоз, яхши гапирдингиз, — дедилар. Исо тафсирчиларга деди:

⁴⁰

⁴¹— Нега Масиҳни Довуднинг Ўғли[234] дейдилар?

⁴²Мана, Довуднинг ўзи Забур китобида шундай деган: “Эгамиз айтмоқда Раббимга: Душманларингни оёқларинг остига пойандоз қилмагунимча, Сен Менинг ўнг томонимда[235] ўтиргин.”[236]

⁴³

⁴⁴Демак, Довуд Масиҳни Раббим деб атаган бўлса, қандай қилиб Масиҳ Довуднинг Ўғли бўлади?!

⁴⁵Бутун халқ Исони тинглаб турар экан, У шогирдларига деди:

⁴⁶— Таврот тафсирчиларидан эҳтиёт бўлинглар! Улар узун кийимлар кийишни, бозорларда юрганларида уларга салом беришларини яхши кўрадилар. Синагогаларда яхши жойларда ўтиришни, зиёфатларда тўрда ўтиришни ёқтирадилар.

⁴⁷Аммо бева аёлларнинг уй — жойларини тортиб оладилар, хўжа кўрсинга узоқ дуо ўқийдилар. Бундай одамлар ниҳоятда қаттиқ жазога мубтало бўладилар.