Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 23 Bible Online

Луқо 23 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 23

¹Бутун Кенгаш аъзолари туриб, Исони ҳоким Пилатнинг[261] олдига келтирдилар.

²Улар Исони айблай бошладилар: — Биз бу Одамни халқимизни йўлдан оздираётганда ушлаб олдик. У, Қайсарга[262] солиқ тўламанглар, Мен Масиҳман, яъни шоҳман, деб айтиб юрибди.

³Пилат Исодан: — Сен яҳудийларнинг шоҳимисан? — деб сўради. — Сиз шунақа дейсиз, — деб жавоб берди Исо.

⁴Шунда Пилат бош руҳонийларга ва оломонга: — Мен бу Одамни айблашга ҳеч қандай сабаб кўрмаяпман, — деди.

⁵Аммо улар қаттиқ туриб олдилар: — У Ўз таълимоти билан бутун Яҳудиядаги[263] одамларни қўзғолонга даъват қиляпти. У бу қилмишини Жалилада бошлаганди, энди шу ерга ҳам етиб келибди.

⁶Пилат бу гапни эшитиб: — Бу Одам Жалилаликми? — деб сўради.

⁷Исо Ҳироднинг[264] қўли остидаги ҳудуддан эканини Пилат билгач, Уни Ҳирод ҳузурига жўнатди. Ҳирод ўша пайтда Қуддусда эди.

⁸Ҳирод Исони кўриб, жуда хурсанд бўлиб кетди. У анчадан буён Исони кўрмоқчи бўлиб юрган эди. Чунки Ҳирод Исо ҳақида эшитган, Унинг бирон мўъжизасини кўрсам деган ниятда эди.

⁹Ҳирод Исога кўп саволлар берди, аммо Исо ҳеч бирига жавоб қайтармади.

¹⁰Шу ерда турган бош руҳонийлар билан Таврот тафсирчилари эса Уни шиддат билан қораладилар.

¹¹Шундан кейин Ҳироднинг ўзи ҳам аскарлари билан бирга Исони камситиб масхаралади. Унга шоҳона чопон кийдириб, Пилатнинг олдига қайтариб юборди.

¹²Бир — бирига душман бўлган Ҳирод билан Пилат ўша куни дўстлашдилар.

¹³Пилат бош руҳонийлар, йўлбошчилар ва халқни чақириб,

¹⁴уларга деди: — Сизлар бу Одамни халқни йўлдан оздиришда айблаб, олдимга олиб келдингизлар. Мен Уни сизларнинг олдингизда текшириб кўрдим. Аммо сизлар Унга қўйган айблардан биронтасини мен топмадим.

¹⁵Ҳирод ҳам ҳеч нима тополмагани учун Уни бизнинг олдимизга қайтариб юборди. Хуллас, бу Одам ўлимга лойиқ бирон иш қилмаган.

¹⁶Шунинг учун мен Уни калтаклаб, озод қилиб юбораман[265].

¹⁷

¹⁸Халойиқ эса бир оғиздан: — Унга ўлим! Бизга Бараббасни озод қилинг! — деб бақира кетишди.

¹⁹Бараббас шаҳарда юз берган исёнда[266] иштирок этиб, қотиллик қилган, шунинг учун зиндонга ташланган эди.

²⁰Пилат Исони озод қилмоқчи бўлиб, оломонга яна мурожаат этди.

²¹Аммо оломон: — Хочга михлансин! Хочга михлансин! — деб шовқин кўтарди.

²²Пилат учинчи марта уларга айтди: — Нимага? У нима ёмонлик қилди, ахир?! Мен Унда ўлимга лойиқ бирор айб топганим йўқ. Шундай экан, мен Уни калтаклаб, озод қилиб юбораман!

²³Бироқ оломон овози борича: — Исо хочга михлансин! — деб бақириб, талаб қилаверди. Ниҳоят уларнинг бақир — чақирлари устун келди.

²⁴Пилат уларнинг талабини бажаришга қарор қилди.

²⁵Оломоннинг истагига кўра, исёнда иштирок этиб, қотиллик қилгани учун зиндонга ташланган одамни Пилат озод қилди, Исони эса оломоннинг ихтиёрига топширди.

²⁶Рим аскарлари Исони олиб кетдилар. Улар кетаётганларида, Шимўн деган бир одамни учратиб қолдилар. Шимўн Киринеялик[267] бўлиб, даладан шаҳарга қайтиб келаётган экан. Аскарлар унинг елкасига хочни[268] ортиб, Исонинг кетидан боришга мажбур қилдилар.

²⁷Бир талай оломон Исонинг ортидан эргашиб келаётган эди. Уларнинг орасида аёллар ҳам бор эди. Аёллар кўксига уриб, Исо учун фарёд қилардилар.

²⁸Исо аёлларга қараб деди: — Мен учун йиғламанглар, эй Қуддус қизлари! Ўзларингиз учун, фарзандларингиз учун йиғланглар.

²⁹Шундай кунлар келадики: “Туғмаган, бола эмизмаган, бепушт аёллар бахтлидир”, деб айтишади.

³⁰Ўшанда одамлар тоғларга: “Устимизга қуланглар!” дея бақиришади. Қирларга: “Бизни босиб қолинглар!” деб ёлворишади[269].

³¹Кўкариб турган дарахтга шундай қилсалар, қуриган дарахтни нима қилар эканлар?!

³²Исо билан бирга икки жиноятчини ҳам қатл қилишга олиб кетаётган эдилар.

³³Бош суяги деган жойга етиб келганларидан сўнг, аскарлар Исони хочга михладилар. Исо билан бирга иккита жиноятчини ҳам михладилар, уларнинг бири Исонинг ўнг томонида, бири чап томонида эди.

³⁴Исо: — Эй Ота! Уларни кечиргин, улар нима қилаётганини билмайдилар, — деди[270]. Аскарлар қуръа ташлаб, Исонинг кийимларини бўлишиб олдилар[271].

³⁵Оломон қараб турарди. Яҳудий йўлбошчилари эса Исонинг устидан кулиб, шундай дердилар: — У бошқаларни қутқарарди. Агар У Худо танлаган Масиҳ бўлса, энди Ўзини қутқариб кўрсин — чи! — дейишарди.

³⁶Аскарлар ҳам Исони масхараладилар. Улар Исога арзон шароб[272] ичиргани яқинлашиб,

³⁷шундай дедилар: — Агар Сен яҳудийларнинг Шоҳи бўлсанг, Ўзингни Ўзинг қутқар — чи!

³⁸Исонинг бош томонида: “Бу яҳудийларнинг Шоҳидир” деган ёзув бор эди[273].

³⁹Хочга михланган жиноятчилардан бири Исони ҳақоратлаб деди: — Масиҳ экансан, Ўзингни ҳам, бизни ҳам қутқармайсанми?!

⁴⁰Иккинчи жиноятчи эса бу шеригига таъна қилди: — Худодан қўрқмайсанми?! Ўзинг ҳам шу Одам каби жазога маҳкум бўлгансан — ку!

⁴¹Биз қилмишимизга яраша адолатли жазо олдик. У эса ҳеч қандай ёмонлик қилгани йўқ.

⁴²Кейин деди: — Эй Исо[274], тахтингизга ўтириб, Шоҳ бўлганингизда мени эсланг!

⁴³Исо унга деди: — Сенга чинини айтайин, бугуноқ сен Мен билан бирга жаннатда бўласан.

⁴⁴Туш пайти эди. Кун қорайди, соат учга[275] қадар ҳамма ёқ зулматга чўмди. Маъбаддаги парда[276] ўртасидан йиртилди.

⁴⁵

⁴⁶Исо баланд овоз билан фарёд қилди: — Ота! Руҳимни Сенинг қўлларингга топширяпман[277]. Шундай деди — да, жон берди.

⁴⁷Воқеани кўриб турган Рим юзбошиси Худони улуғлаб: — Ҳақиқатан ҳам, бу Одам солиҳ экан, — деди.

⁴⁸Томошага тўпланган оломон содир бўлган воқеаларни кўриб, қайғудан кўксига ура — ура уйларига қайтиб кетдилар.

⁴⁹Исони билганлар эса, шу жумладан, Жалиладан Унга эргашиб келган аёллар юз берган воқеаларни узоқдан кузатиб турардилар.

⁵⁰Олий кенгаш аъзолари орасида Юсуф исмли яхши ва солиҳ бир киши бор эди.

⁵¹У Яҳудиядаги Ариматея шаҳридан[278] бўлиб, Худонинг Шоҳлигини интизорлик билан кутарди. Юсуф Кенгаш аъзоларининг бу қарорини ва қилган ишини маъқулламаган эди.

⁵²У Пилатнинг олдига бориб, Исонинг жасадини сўради.

⁵³Юсуф жасадни хочдан тушириб олиб, зиғир матоси билан кафанлади. Кейин жасадни қояга ўйилган қабрга қўйди. Бу қабрга ҳали ҳеч ким қўйилмаган эди.

⁵⁴Бу кун Шаббат арафаси бўлиб, Шаббат куни бошланишига оз қолганди[279].

⁵⁵Жалиладан Исо билан бирга келган аёллар Юсуфнинг орқасидан эргашиб бордилар. Улар қабрни ва Исонинг жасади қандай дафн қилинганини кўрдилар.

⁵⁶Улар уйларига қайтиб бориб, жасадга суртиш учун хушбўй мойлар ва атирлар тайёрладилар[280]. Шаббат куни эса, қонунда буюрилгандай, дам олдилар.