Read Муқаддас Китоб Uzbek Луқо 24 Bible Online

Луқо 24 - Муқаддас Китоб Uzbek bible

Луқо 24

¹Якшанба куни эрта тонгда аёллар тайёрлаб қўйган хушбўй мойларини[281] олиб, қабрга келдилар[282].

²Қабр оғзидаги тош ағдарилиб ётганини кўрдилар.

³Ичкарига кирдилар, аммо Раббимиз Исонинг жасадини топмадилар.

⁴Улар гангиб қолдилар. Шунда тўсатдан аёлларнинг қаршисида икки одам пайдо бўлди. Уларнинг кийимлари ярқираб турарди.

⁵Аёллар ваҳимадан бошларини ерга эгиб туришди. Одамлар эса аёлларга шундай дейишди: — Нега сиз тирикни ўликлар орасидан қидиряпсизлар?

⁶У бу ерда йўқ, У тирилди! Ҳали Жалилада бўлган пайтида сизларга нима деганини эсланглар.

⁷У сизга: “Инсон Ўғли гуноҳкор одамлар қўлига тутиб берилади, хочга михланади, учинчи куни эса тирилади”, деган эди — ку[283].

⁸Шунда аёллар Исонинг бу сўзларини эсладилар.

⁹Улар қабр ёнидан қайтиб, бу воқеани ўн бир шогирдга ва қолган ҳаммага айтиб бердилар.

¹⁰Ҳаворийларга бу хабарни Магдалалик[284] Марям, Йўанна ва Ёқубнинг онаси Марям етказдилар. Улар билан бирга бошқа аёллар ҳам бор эди.

¹¹Аммо ҳаворийлар, бу аёллар сафсата тарқатяптилар, деб ўйладилар, аёлларнинг гапларига ишонмадилар.

¹²Бутрус эса ўрнидан туриб, қабр томон югурди. Ичкарига энгашиб қараб, у ерда фақатгина кафанни кўрди. Юз берган воқеадан ҳайрон қолиб, уйига қайтиб кетди.

¹³Ўша куни Исонинг шогирдларидан иккитаси Эммаус деган қишлоққа кетишаётган эди. Бу қишлоқ Қуддусдан тахминан ўн чақирим[285] узоқликда жойлашган эди.

¹⁴Улар юз берган воқеалар тўғрисида суҳбатлашиб кетаётган эдилар.

¹⁵Улар гаплашиб, бўлиб ўтганларни муҳокама қилиб кетаётганларида, Исонинг Ўзи уларга яқинлашиб, ҳамроҳ бўлди.

¹⁶Шогирдлар Исони кўрдилар, аммо Уни таний олмадилар.

¹⁷Исо улардан: — Нимани муҳокама қилиб кетяпсизлар? — деб сўради. Улар тўхтаб қолдилар, юзлари ғамгин эди[286].

¹⁸Шогирдларидан Клеопас дегани Унга жавоб берди: — Шу кунларда Қуддусда кўп воқеалар юз берди. Булардан бехабар қолган мусофир ёлғиз Сиз бўлсангиз керак.

¹⁹— Қандай воқеалар? — деб сўради Исо улардан. — Носиралик Исо тўғрисидаги воқеалар — да, — деб жавоб берди улар. — Исо пайғамбар эди, Худо олдида ва бутун халқ олдида сўзлари ва ишлари билан қудратини кўрсатди.

²⁰Аммо бош руҳонийларимиз билан йўлбошчиларимиз Уни ўлимга маҳкум қилиб, хочга михлаш учун тутиб бердилар.

²¹Биз эса, У Исроилни халос этади, деб умид қилган эдик. Бу ҳодисалар содир бўлганига бугун уч кун бўлди.

²²Бунинг устига — устак, орамиздаги айрим аёллар бизни ҳайратда қолдиришди. Улар бугун саҳарда қабрга борган эканлар,

²³Унинг жасадини топа олмабдилар. Аёллар қайтиб келиб: “Бизга фаришталар зоҳир бўлди, улар бизга, Исо тирик, деб айтишди” деган хабарни олиб келишди.

²⁴Шунда орамиздан баъзилар қабрга бориб, аёлларнинг гапи тўғри эканини кўрдилар. Исо қабрда йўқ эди.

²⁵Исо уларга деди: — Бунчалик бефаҳм бўлмасангизлар?! Пайғамбарларнинг гапларига ишониш нега сизлар учун шунчалик қийин?!

²⁶Ахир, Масиҳ улуғланишидан олдин бу азобларни бошдан кечириши керак эди — ку!

²⁷Кейин Мусодан тортиб, барча Пайғамбарлар битикларида[287] Ўзи ҳақида ёзилган сўзларнинг ҳаммасини Исо уларга тушунтирди.

²⁸Ниҳоят, улар бораётган қишлоққа яқинлашдилар. Исо Ўзини йўлда давом этадиган қилиб кўрсатди.

²⁹Лекин улар Исога: — Кеч бўлиб қолди, ҳадемай қоронғи тушади. Биз билан бирга қолинг, — деб қистадилар. Исо улар билан бирга қолгани ичкарига кирди.

³⁰Улар билан бирга дастурхонга ўтирганда, нонни олиб шукрона дуосини айтди ва нонни синдириб уларга берди.

³¹Шунда уларнинг кўзлари очилиб, Исони таниб қолишди. Бироқ Исо кўздан ғойиб бўлди.

³²Шогирдлар бир — бирига дедилар: — У йўлда биз билан гаплашиб, Муқаддас битикларни тушунтираётганда, юракларимиз жизилламаганмиди, ахир?!

³³Шу заҳоти ўринларидан туриб, Қуддусга қайтиб бордилар. Ўн бир ҳаворийни ва улар билан тўпланиб турганларни топдилар.

³⁴Ҳаворийлар уларга: — Раббимиз Исо ҳақиқатан ҳам тирилибди! У Бутрусга[288] кўринибди! — деб айтдилар.

³⁵Шунда Эммаусдан қайтиб келган икки шогирд ҳам йўлдаги воқеаларни, Исо нонни синдираётганда Уни қандай таниб қолганларини айтиб бердилар.

³⁶Улар бу тўғрида ҳали гапираётганларида, Исонинг Ўзи ўрталарида зоҳир бўлди. — Сизларга тинчлик бўлсин! — деди.

³⁷Шогирдлар, арвоҳ кўряпмиз, деб ўйлаб ўтакаси ёрилди.

³⁸Лекин Исо уларга деди: — Нега қўрқиб кетдингизлар? Нечун кўнглингизда бунча гумонлар туғиляпти?

³⁹Қўлларимга ва оёқларимга қаранглар, бу Мен Ўзимман. Мени ушлаб кўринглар. Арвоҳнинг эту суяги бўлмайди — ку, ахир! Менинг эса, кўриб турганингиздай, эту суягим бор.

⁴⁰Исо шу гапларни айтиб, уларга қўл — оёқларини кўрсатди.

⁴¹Шогирдлари севинчдан таажжубланиб ҳали ҳам ишонмай турганларида, Исо улардан сўради: — Бу ерда ейдиган бирон нарсангиз борми?

⁴²Шогирдлари Унга бир бўлак қовурилган балиқ[289] беришди.

⁴³Исо буни олиб, уларнинг кўзлари олдида еди.

⁴⁴Кейин Исо шогирдларига деди: — Сизлар билан бирга бўлган пайтларимда, Мусонинг Таврот китобида, Пайғамбарлар битикларида ва Забурда[290] Мен тўғримда ёзилганлар бажо бўлиши керак, деб сизларга айтган эдим.

⁴⁵Сўнгра Исо, Муқаддас битикларни тушуниб етсинлар деб, уларнинг онгини очди

⁴⁶ва уларга деди: — Масиҳ азоб чекиши ва учинчи куни ўликдан тирилиши керак, деб ёзилган.

⁴⁷Яна, тавба қилиш ва гуноҳларнинг кечирилиши ҳақидаги хабар Унинг номи билан жамики халқларга ваъз қилиниши керак, деб ҳам ёзилган. Шундай экан, Қуддусдан бошлаб,

⁴⁸ҳамма одамларга кўрган — билганларингизни айтинглар.

⁴⁹Мен сизларга осмондаги Отам ваъда қилган Муқаддас Руҳни юбораман[291]. Шунинг учун юқоридан қудрат келиб сизларни қамраб олмагунча, шу шаҳарда қолинглар.

⁵⁰Шундан кейин Исо шогирдларини шаҳардан ташқарига — Байтания[292] яқинига олиб чиқди. Исо қўлларини кўтариб, уларни дуо қилди.

⁵¹Дуо қилаётиб, улардан узоқлашиб бораверди ва осмонга кўтарилди.

⁵²Шогирдлар эса Унга сажда қилдилар ва катта севинч ила Қуддусга қайтиб бордилар.

⁵³Улар доимо Маъбадда бўлиб, Худони олқишлар эдилар[293].